تورنتو بهشت گمشده

این مطلب در سه محور خلاصه شده الف- هجوم سرمایه های غارت شده به کانادا، ب- تلاش "کنگره ایرانیان کانادا" برای لابی گری و دست یابی به حداقل بخشی ازاین سرمایه ها، ج- فعال شدن لابی های رژیم اسلامی در کلانشهر تورنتو

1

خوشبختانه شاید بتوان خاوری را بداقبال ترین غارتگر ثروت ملت نامید، چرا که در اوج جنگ سرد تبدیل به لقمه ای گلوگیری شد که ممکن بود احمدی نژاد را خفه کند. اما وقتی کارد به استخوان رسید دولت سورچران احمدی نژاد با همه تلاشی که برای هضم رابعه انجام داده بود، نتوانست هضمش کند و با استفاده از فضای تاریک حاکم بر کشور و تلاش رهبر برای تاریک تر کردن فضا با پایین کشیدن فتیله، استفراغش کرد. اما خاوری آنقدر خوش شانس بود که توانست در باختر و تحت عنایت دولت معدلت پرور کانادا که حامی سرمایه های سرگردان است آرام بگیرد اما نه به خوش شانسی آن دیگری.

کارخانه آونگان تولید کننده دکل های برق و نبشی های ساختمانی در سال 1353 توسط دولت تاسیس شد. به گزارش یکی از کارگران کارخانه همه چیز بخوبی پیش می رفته تا اینکه بحث خصوصی سازی و اجرای اصل 44 پیش آمد. و طی یک روند غیر قانونی و در طول یک روز و با قیمت هر سهام 10000 ریال در روندی نامعمول بتاریخ 28/7/1383 دربازار بورس به اقای مجتبی جعفری فرزند سی و دو سه ساله غلامعباس جعفری( غلامعباس جعفری از دوستان نزدیک پدر احمدی نژاد بوده) فروخته می شود. و قراداد فروش در تاریخ 11/8/1383 با شرط 40% نقد و 60% اقساط 36 ماهه منعقد می گردد. علیرغم اینکه کارشناسان دادگستری در مرداد ماه همان سال قیمت پایه سهام کارخانه را 17091 ریال تعیین کرده بودند. نحوه واگذاری و قیمت گذاری سهام کارخانه چنان سروصدایی بپا می کند که مجلس نیز برای رفع تکلیف وارد ماجرا می شود. عباس رجایی نماینده اراک در گفتگو با خبرگزاری فارس می گوید: درپی تحقیق و تفحص مجلس از نحوه واگذاری کارخانه آونگان اراک به بخش خصوصی، دیوان محاسبات یکی از مراکزی بود که بصورت مکتوب احرازتخلف در نحوه واگذاری این کارخانه را تایید کرده است. نهایتا کارخانه به قیمت 12 میلیارد تومان آنهم بصورت وام بانکی به مجتبی جعفری واگذار می شود. درحالی که به گفته آقای نورمحل عضو شورای کارخانه این کارخانه در زمان واگذاری حدود 15 هزار نبشی به ارزش 27 ملیارد تومان و بالغ بر ده هزار تن شمش درانبار داشته است که با احتساب ارزش زمین 11 هکتاری به همراه دستگاهها و ماشین آلات و ساختمان مرکزی درتهران و خانه های مسکونی، ارزش آن بالغ بر 100 میلیارد تومان بوده. حالا بماند که کارخانه ورشکسته شده و بنابرگزارش خبرگزاری ایلنا تجمع کارگران مقابل درب بهارستان به خاک و خون کشیده می شود و نهایتا کارگران پس از ماهها بی حقوقی به زندان فرستاده می شوند. چرا که آقای مجتبی جعفری در اسرع وقت از سفارت کانادا تقاضای مهاجرت نموده و با توجه به عنایت خاص دولت کانادا درجذب سرمایه های بی پدر، درکمتر از شش ماه به شهر تورنتو مهاجرت می نماید و با خرید خانه مجللی در منطقه با کلاس و مورد علاقه ایرانی ها یانگ و 16، بی دردسر به تجارت با چین مشغول گشته و کارگران گرسنه و بی پناه را به امان خدا رها می کند.

2

کنگره ایرانیان کانادا که با تلاش های بنگاه خیریه و افراد خیر درخفا شکل گرفته بود امیدوار بودند بتوانند با یکی دو جلسه علنی و انتخاباتی فرمایشی(درحالی که اساسنامه اش قبلا در تاریک خانه تدوین شده بود و اگر کسی به عضویت آن درمی آمد خودبخود باید اساسنامه ای که در تدوین آن دخالتی نداشته، را می پذیرفت) با معرفی خود بعنوان نماینده جامعه ایرانیان تورنتو به اهداف از پیش تعین شده دست پیدا کند. هدف اول : رابط جامعه ایرانی با دولتمردان کانادایی. که در اولین قدم موفق شدند با مقامات استان انتاریو به مرکزیت تورنتو ملاقات کرده و از حمایت های مادی و معنوی بهرمند شوند. هدف غایی لابی گری بنفع دولت ایران جهت بهره برداری از سرمایه های غارت شده ای که به کانادا سرازیر شده. مانند مورد خاوری و مجتبی جعفری، ازاین رو بندی را دراساسنامه می گنجانند که کنگره سیاسی نیست و در سیاست دخالت نمی کند و فقط به امورات جامعه ایرانیان کانادا می پردازد. اما ازآنجا که می گویند دروغگو دانشمند است به فراموشی دچار می شوند چون بلافاصله پس از دستگیری محمود یادگاری دلال اسلحه جمهوری اسلامی که درکانادا به 4 سال زندان محکوم شده اطلاعیه ای درحمایت از وی صادر نموده و خواهان آزادی وی می شوند و یا آنطور که خانم سهیلا خداخواه در شهروند همین هفته دراعتراض به کنگره ایرانیان در مطلبی تحت عنوان " کنفرانس طرفداران حفظ رژیم جمهوری اسلامی علیه تحریم های اقتصادی" نوشته در زندان به ملاقات محمود یادگاری نیز می روند. (درگزارش سحر زرهی در شهروند شماره 1370 بتاریخ دوم فوریه 2012 آمده که فقط درهمین چند سال گذشته ایرانیان 350 میلیون دلار در کانادا سرمایه گذاری کرده اند)

3

هنوز دو هفته از ورود تریتا پارسی لابیست معروف رژیم در آمریکا به شهر تورنتو نگذشته بود(نیمه اول ژانویه 2012) که به یکباره کنگره ایرانیان که دخالت درسیاست را قبلا مکروه اعلام کرده بود، جلسه ای یکسویه ای تشکیل داد تا عده ای از سیاست ورزانی شناخته شده ای که زیر هر علمی دراین شهر سینه می زنند، بهمراه مداحان صلح و دوستی و عشق یکطرفه، بر تحریم ها اشک بریزند و بنالند که مردم گناه دارند! چرا که بقول مهدی امین از اعضای شناخته شده سکولارهای سبز شاخه در نشریه شهروند زیر عنوان "پنل یکدست کنگره ایرانیان، بیزنس آری حقوق بشر نه! " که می پرسد: "کنگره تا بحال کجا بوده و پرونده آنان درحمایت از مردم ایران چیست؟" منظور این اقایان هیچگاه مردمی نبوده که اعدام و شنکنجه می شوند و به زندان می روند و 33 سال است زیر فشار له شده اند و برای نشان داده اعتراض خویش حاضرند میلیونی به خیابان بیایند، چون قبلا هم کنگره ایرانیان کانادا از این مردم حمایت نکرده و نخواهد کرد( بخصوص در زمان جنبش سبز که ایرانیان تورنتو چند تظاهرات چنیدین هزارنفری برگزار کردند کنگره به هیچ وجه حاضر نشد کوچکترین حمایتی از جنبش سبز مردم ایران بعمل بیاورد. حتی دریغ از یک اطلاعیه) چرا که با "اثاث" نامه خویش خوشبختانه پیوندی ناگسستنی دارند که فرموده: فرزندان من درسیاست دخالت نکنید! لابد این جلساتی که راجع به تحریم بحث می شود کلاس آشپزی است. و چون دکتر مریدی نماینده ایرانیان در پارلمان انتاریو برخلاف انتظار دوستان کنگره با شهامت از مردم واقعی و درد و رنج های آنان سخن گفت، ناجوانمردانه مورد حمله " سعید چلبی" های مورد حمایت از ما بهتران قرار گرفت.

وقتی سان گروال گزارشگر تورنتو استار در تاریخ 14 آوریل 2010 پرده از راز مرکز معالعات ایران شناسی در خیابان شپرد شرقی که به گفته گزارشگر به قیمت 827 هزار دلار بصورت نقدی و با پول سفارت ایران خریداری شده بود برداشت، ایرانیان کانادا متوجه شدند برخی اساتید ایرانی در شهر تورنتو با فاضل لاری جانی به چه کاری مشغولند. جالب اینکه خانمی بنام دوستی که گویا مدیرمسئول این مرکز می باشد به گزارشگر تورنتو استار می گوید" از سفارت پول دریافت می کنیم اما نه بطور مرتب" البته همین اساتید با راه اندازی کنفرانسی در سال 2008 تحت نام ایران شناسی و با دعوت از اکبر اعتماد که فریاد زد و اشک ریخت که من از انرژی هسته ای جمهوری اسلامی دفاع می کنم چون مثل ناموس ماست و نشان داد که دامنه ناموس پرستی وسیع تراز آنست که فکر می کردیم. کنفرانسی که به دلیل حمایت های آشکار اغلب سخنرانان، مخالفین نظام آنرا ایران فروشی نام نهادند!