ناهید*

به سوسن تسلیمی در فیلم «باشو
غریبه ی کوچک» و از او به
بهرام بیضایی

رویای باستانی ِ سبزینه
تعبیر ِ نام ِ توست.

اینجا
آب وُ عاطفه
همدست ِ مهربان ِ زمینند.

رُستن
گلی به سینه ی نمناکت.

با زورق ِ شکسته ی اعصار
همپای رنجِ ِ غربت ِ «باشو»

همدوش ِ حس ِ برکت ِ شالی
زی، ساحل ِ نگاه ِ تو می روُیم.

آنجا که مادرانگیت ابری ست
بریک کویر ِ تشنه ی دلخسته
آغوش ِ حسرتم.

رفتار ِآبی ات
ـ با لهجه ی سپید ِ نیاکانم ـ
اندوه ِ زنگ خورده ی ظلمت را
از سینه ی پرنده ی آتش
می شوید.

در لابلای لحظه ی تاریکت
باغی
با شاخ و برگ های هراسانش
می میرد.

بانوی آب !
موسیقی ِ ملایم ِ چشمانت
ـ بعد از هزاره هاـ
رنگ ِ سیاه ِ آه ِ مرا دارد.

کلن سال 1373
Reza.maghsadi@gmx.de

*ناهید در پارسی ِ میانه و امروزی شکل دگرگون شده ی « آناهیتا» ست که به معنای ایزدبانوی آب وُ باران وُ باروری ست.در فیلم «باشو» باتوجه به ذهن ِ اسطوره گرای بیضایی و مضمون ِ زنانه و مادرانه ی آن ،نام ِ سوسن تسلیمی «نایی» ست که به گویش گیلکی همان ناهید است.