سرهنگ قذافی!
باور نمی کنم که پیش از مرگ
با چوب پاره ای، خوارَت کردند
تنها چند ماه پس از آنهمه خط و نشان ها
که کوچه به کوچه می آیی
و خانه به خانه می گردی
تا پاک کنی سراسر لیبی را
از زنان و مردانی بی باک
که پس از سالها سرکوب
سرانجام بر تو شوریدند.
تو از هر مکتب
بدترین درس آن را
فرا گرفته بودی:
از ملی گرایان
نمایش های ضدامپریالیستی،
از توده گرایان
نفرت از آزادی های فردی
و از دین سالاران
بازگشت به گذشته را.
وقتی که از راه آبی در شاهراه سِرت
بیرونت کشیدند
لابه کنان به آنها گفتی:
"پسران من!
به پدر خود رحم کنید."
اما آنها بیرحمانه
چوب به تهی گاهت چپاندند
و با شلیک سه گلوله
به دورانت پایان دادند.
دردا!
در چهل ودو سال گذشته
با شکنجه گاه ها و مزدورانت
هیچ چیز دیگری به قربانیانت
یاد نداده بودی.
23 نوامبر 2011
*******
I Cannot Believe It, Colonel Gaddafi!
by Majid Naficy
Colonel Gaddafi!
I cannot believe that before death
They humiliated you with a piece of stick
Only a few month after your rant
That you would march alley by alley
And search house by house
To purge all Libya
Of brave women and men
Who, after years of suppression,
Finally rebelled against you.
From each school of thought
You learned only the worst lesson:
From nationalists, anti-imperialist shows
From populists, hate of individual liberties
And from theocrats, return to the past.
When they took you out
From a drain pipe in Sirte's highway
You begged them and said:
"My sons!
Have mercy on your father."
But they without mercy
Sodomized you with a stick
And ended your era
With three shots.
How painful!
In the last forty-two years
With your torture chambers and henchmen
You did not teach your victims
Any thing else.
November 23, 2011
