مهیا ر

ما ما ند ه ا یم عا شقی آ شفته حا ل تو
سرمست آ ن هوا‌ی رخ_ بی مثا ل تو

حیران ز شعله‌ها که برافکنده هم زشرق
هم از جنوب و باختر و ازشما ل تو

شسته تما م د فتر و اورا ق را برآب
بسپرد ه سر به مکتب نیکو خصا ل تو

ازکف نها د ه د ین و د ل ازبهرکا رعشق
جان و توان ‌گرفته ز کام و صا ل تو

ما ند ه درآ رزوی‌ بهاران و فصل گل
بی طا قتی ز دوری بس ماه و سا ل تو

د لخسته ای زمسجدو از قال و قیل وعظ
د لبسته ای به کوی_ تو و قیل وقال تو

سرگشته ای به با د یه ی بی گیا ه هجر
مهیا ر_ راه_ گلشن خیل خیا ل تو

برکند ه د ید گا ن ، ره پیشین ز مرز_خواب
ا فکند ه بس نگا ه ، به نقش جما ل تو

پیوسته بی قرار تو د رمحنت_ فرا ق
چشم ا نتظا ربوسه بر آ ن خط وخا ل تو

مهیا ر_ راه _گلشن_ خیل_ خیا ل تو
ما ما ند ه ا یم ، عا شقی آ شفته حا ل تو