محبوبه میهن

محبوبه زیبای من
از تماشای تو سیر نخواهم شد، مست خواهم ماند
ترا چنان نگاه می کنم انگاری عاشقی به معشوقش
هنوز در شکوفه های بادام فیروز آباد می درخشی
هنوز زیتون زار های رودبار را طربناک می کنی
عطر قرنفیل ارسباران جانم را سرمست کرده است
هلای دلربای من
من می دانم لاله های سبلان را چگونه نگاه کنم
چگونه عطر یاس ترا از درختان سنجد نفس بکشم
من می دانم طوفان سهند را چگونه نسیم می کنی
دماوند مه آلود را چگونه با دشت مغان در می آمیزی
محبوبه زیبای من
هنوز از قره داغ تا آلاداغ صدای ساز عاشقان را می نوازی
هنوز دف زنان زاگرس را از خراسان و ماهان در لندن می آوازی
هنوز دوتار تو با دو سیم و دو دست ، کویر را گلستان می کند
هنوز لیلای سرگردان تو هزار مجنون عاقل را پریشان می کند
هلای نازنین و ماه
هنوز بهارِ تاریخ ، شکوفه های تو را به انتظار نشسته است
هنوز گلبرگ های گیلاس و نار تو سرخ و خونین است
هنوز اشک سودابه با خون سهراب در آمیخته است
هایی بزن ، بگذار میهنِ به خون نشسته ترانه بخواند
محبوبه زیبای من