پس از يک هفته حملات هوائی اسرائيل به باريکه غزه نيروهای زمينی اسرائيل با تانکهای خود وارد نوارغزه شده اند تا رهبران و سياستمداران اسرائيل با ارتکاب و ادامه فجايع انسانی ديگری در انتخابات ماه آينده در اسرائيل پيروز شوند.
ارتش اسرائيل از روز ۲۷ دسامبر ۲۰۰۸ به تلافی شليک راکت از نوارغزه به شهرک های داخلی اسرائيل حمله خود به باريکه غزه را مجدداً آغاز کرده و به کشتار جمعی مردم غزه مبادرت نموده است. اين کشتار علاوه بر آنکه موجی از خشم و نفرت در بين فلسطينی ها عليه اسرائيل برانگيخته، موجب اعتراض نسبتاً گسترده مردم جهان شده است.
اسرائيل می گويد هدف از ادامه حملات نظامی به نوار غزه، مقابله با پرتاب راکت از سوی حماس است و خواهان نابودی توان موشکی حماس و توقف راکت پراکنی به جنوب اسرائيل است.
راکت، حماس، ياسرعرفات، جرج حبش و غيره برای دولتمردان اسرائيل بهانه ای بيش نيستند، آنان ۶۰ سال است به نسل کشی ملت فلسطين ادامه می دهند تا از اين طريق هم مبارزه ملت فلسطين بر عليه اشغال سرزمينشان و هم آرمان و مقاومت حق طلبانه اين ملت را برای هميشه نابود سازند. در حاليکه آرمان و فرياد حق طلبانه ملتی را با هيچ اسلحه ای نمی توان نابود ساخت. صهيونيستها اشغالگران و سلطه گرانی هستند که حاضر به دادن هيچگونه امتيازی به زير سلطه خود نيستند مردم فلسطين برعليه اشغال و ستم مبارزه می کنند و خواهان رهائی از تبعيص نژادی قوم صهيونيست هستند اين حق ابتدائی بشر است که آزادانه زندگی کند و از ظلم و ستم رهائی يابد. چگونه ميشود ما خود را آزاديخواه، دمکرات و طرفدار حقوق بشر بدانيم ولی در عين حال از حق ابتدائی يک ملت برای رهائی از ظلم وجور دفاع نکنيم و به نحوی از انحاء شاهد و ناظر بی طرف و بی تفاوت نسل کشی يک ملت باشيم.
متاسفانه برخی از هموطنان ما بدون درس گيری و درک مقاومت حق طلبانه ملت فلسطين به صرف اينکه جمهوری اسلامی بدروغ اقدام به تبليغات عوامفريبانه ای مبنی بر دفاع از ملت فلسطين می کند بی تفاوت از کنار کشتار مردم فلسطين می گذرند و حتی برخی حمايت دروغين رژيم جمهوری اسلامی را بهانه کرده و در دلشان خشنود از کشتار انسانهای بی گناهی هستند که هيچ فرياد رسی ندارند. بايد گفت متاسفانه در منطقه خاورميانه جنايت وسيله سياست شده است. همانطوريکه سران اسرائيل از برپائی اين جنايات و بحرانها سود می برند، ديگر مستبدين و مرتجعين منطقه از جمله جمهوری اسلامی، دولتمردان کشورهای عربی و حتی خود حماس هم از اين وقايع سود می برند، بنا براين ملت فلسطين فقط بهای اين فجايع را می پردازد.
امروز همچون هميشه ما شاهد يک فاجعه انسانی ديگری هستيم که توسط ارتش تا به دندان مسلح اسرائيل در حال انجام است. وطيفه تمامی دمکراتها و طرفداران حقوق بشر است تا بهر وسيله ای که خود می دانند اين فاجعه را افشاء و محکوم سازند. در چنين شرايطی است که دفاع از حقوق بشر معنی پيدا می کند. دفاع از اين قوانين اگر برای شعار و دمکرات نمايی نيست بايد امروز بکار آيد. سياست بدون عدالت خواهی و انسان دوستی و احترام گذاشتن به حقوق تمام ابناء بشر نه معنی دارد و نه به آزادی و حاکميت مردم ختم ميشود. پس می بايد اکنون درکنار نيروهای صلح طلب اسرائيل که روزانه برای ايجاد صلح و آتش بس در کشورشان به تظاهرات می پردازند بايستيم و از صدای حق طلبانه مردم فلسطين پشتيبانی کنيم تا جنايتکاران و مستبدين نتوانند برای رسيدن به اميال سياسی خود جنايت و خشونت را روش اصلی سياست خود در کشورهای منطقه سازند. پر واضح است تا زمانيکه کشورهای خاورميانه توسط سياستمداران زورگو و حاکمين مستبد رهبری می شوند و تا زمانيکه مردم اين منطقه ستمگران و مستبدين را تحمل نموده و ضمن اطاعت از آنان تن به اسارت می دهند. تا زمانيکه مردم کشورهای خاورميانه به خفت و ذلالت زندگی خود را سپری می سازند و غافل از توانائی خويش هستند. دولت اسرائيل به اين نوع فجايع انسانی ادامه خواهد داد، زيرا ادامه جنگ و خونريزی در منطقه علاوه بر ايجاد هراس در بين مردم نياز مستبدين را برای ادامه حيا ت شان برآورده ميسازد و پايه های حکومتی آنان را استحکام می بخشد. بپاخيزيم، توانايی خود را بکار گيريم تا آرادی و دمکراسی را در کشور خويش و منطقه خاور ميانه برقرار سازيم و از مقاومت مردم فلسطين درس عبرت بگيريم که مقاومت و ندای حق طلبانه ملتی را با هيچ نيرو و اسلحه ای نمی توان نابود ساخت.
آلن پايپه تاريخدان اسرائيلی در مقدمه کتاب خود بنام نسل کشی ملت فلسطين، چنين می نويسد: " در تاريخ دهم مارس سال ۱۹۴۸، ۱۱ نفر از رهبران قديمی صهيونيست که در ميان آنها دو افسر جوان نيز ديده می شدند، آخرين جرح و تعديل ها را در برنامه ای که به قصد ,نسل کشی فلسطينی ها, تنظيم کرده بودند، بعمل آوردند. همان شب اينان فرمان خود را به واحدهای نظامی ارسال داشته تا برای انجام عملی اين برنامه در مناطق وسيعی آماده شوند.
به همراه اين فرمان ها، همچنين شيوه انجام کار نيز به طور دقيق توضيح داده شده بود که از چه شيوه هايی استفاده نمايند تا مردم را مجبور به ترک خانه هايشان نمايند و با ايجاد وحشت گسترده در ميان ساکنان، محاصره و بمباران روستاها و مراکز مسکونی مردم، سوزاندن خانه ها، سوزاندن املاک و کالاهايشان، تخريب موسسات و مراکز کار و در نهايت مين گذاری روستاهای خراب شده، اهالی را وادار به ترک روستا نموده تا جائيکه جرات بازگشت به روستاهای مخروبه را نداشته باشند. بهر يک از واحدهای نظامی ليستی از روستاها و مناطقی که بايد تخريب می شدند، داده شده بود که بر اساس برنامه ای که از قبل تنظيم شده بود مطابقت داشت. اين برنامه نسل کشی نام اختصاری , دات, بر خود داشت و چهارمين نسخه و در عين حال نسخه پايانی و توافق شده ای بود که با تفصيلات دقيق برنامه ای را که صهيونيست ها برای نابودی فلسطين و ساکنان اصلی آن داشتند، در بر می گرفت.
اين برنامه برگرفته از ايدئولوژی صهيونيستی بود که بر مبنای آن سرزمين فلسطين را متعلق به يهوديان می دانست. زدوخوردهايی که در مراحل بعدی با فلسطينی ها انجام می دادند به هدف ايجاد سرزمينی يهودی بود که کاملا خالی از فلسطينی ها باشد. قبل از مارس ۱۹۴۸، زدو خوردهايی مابين يهوديان و فلسطينيان انجام می گرفت که حالت های فردی و انتقام جويانه داشت. اما پس از اين تاريخ و با توافق بر سر نقشه , دات, از اين پس جنگ بر عليه فلسطينی ها حالت نسل کشی و پاک کردن سرزمين يهود از وجود آنان در کل سرزمين فلسطين می شد. بعد از توافق کامل بر انجام برنامه , دات, و اجرای عمليات که به مدت شش ماه بطول انجاميد، نيمی از مردم فلسطين يعنی ۸۰۰۰۰۰ نفر يا کشته شده بودند و يا به زور از سرزمين خود رانده شدند. ۵۳۱ روستا بطور کامل نابود و ۱۱ شهر از ساکنانش خالی شد. برنامه , دات, نشاندهنده آشکار نسل کشی و در دنيای امروز از نظر قانون بين المللی بعنوان ,جنايت عليه بشريت, محسوب می گردد.
اسرائيلی ها قصه ای را ساخته اند مبنی بر اينکه � مردم فلسطين بنا به ميل خود روستاها و شهرهای خود را يا فروخته و يا ترک کرده اند تا سربازان عرب بيايند و با يهوديان به جنگ پرداخته و دولت اسرائيل را نابود کنند. � " جملات فوق برگرفته از مقدمه کتاب آلن پايپه ترجمه احمد مزارعی در سايت روشنگری می باشد.
پيرو چنين سياستی است که منطقه بلا زده ما بخود آرامش نديده و در طی ۶۰ سال دولت اسرائيل به هر جنايتی رو آورده است و از هيچگونه توطئه ای بر عليه مردم خاورميانه چشم پوشی نکرده است. آنان با بکار بستن خشونت بر عليه مردم بی دفاع فلسطين به جنگ ادامه می دهند. ۶۰ سال بيش دير ياسين را با خاک يکسان نمودند، در اوت ۱۹۷۱ ارتش اسرائيل در جنوب اين کشور اقدام به تخريب دو هزار خانه نمود که ۱۶ هزار فلسطينی در آن سکونت داشتند، در اوائل دهه ۱۹۸۰ لبنان را به اشغال در آورند و بهمراهی فالانژهای لبنانی در سپتامبر ۱۹۸۲ دو اردوگاه صبرا و شتيلا را به مدت سه روزمحاصره کردند و چنان کشتار فجيعی را مرتکب شدند که حتی دادگاهی در اسرائيل در فوريه ۱۹۸۳ آريل شارون وزير دفاع اسرائيل را عامل کشتار جنايتکارانه شناخت.
نسل کشی و مسابقه کشتار مردم فلسطين توسط دولتمردان اسرائيل به اينجا ختم نمی شود، برای صحت اين امر و اثبات نظر آلن پايپه استاد تاريخ دانشگاه حيفا چند نمونه از گزارشهای خبر گزاريها مختلف را ارائه می نمائيم:
روز سه شنبه ۴ دسامبر ۲۰۰۱ هلی کوپتر های جنگی اسرائيل حملات تازه ای را به رام اله آغاز کرده اند.
در سال ۲۰۰۱ آريل شارون بعد از محاصره و قتل عام مردم کرانه باختری رود اردن ياسر عرفات را تحت حصر در آورد و رهبر مردم فلسطين تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۴ اجازه نداشت از مقر خود در رام اله خارج شود.
در اول آوريل ۲۰۰۲ خبرگزاريهای جهان گزارش می دهند که نيروهای اسرائيلی در شهر رام اله واقع در کرانه باختری رود اردن بيش از ۷۰۰ نفر را دستگير کرده اند و به تخريب خانه ها پرداخته اند.
در ۲۵ سپتامبر۲۰۰۲ جاتی دايموند جبرنگار بی بی سی در رام اله بعد از اشغال اين شهر توسط ارتش اسرائيل و ويرانی شهر توسط بولدوزرهای اسرائيلی گزارش می دهد " ولی اکنون از اين شهر، و ديگر شهرهای کرانه باختری رود اردن چيزی به جز آوار ناشی از اشغال نمانده است."
در تاريخ ۲۲ مارس ۲۰۰۴ شيخ احمد ياسين رهبر جنبش حماس سحرگاه روز شنبه هنگاميکه پس از ادای نماز صبح از مسجدی در شهر غزه خارج ميشد هدف موشک های پرتاب شده توسط هلی کوپترهای نظامی اسرائيل قرار گرفت و کشته شد.
اول نوامبر ۲۰۰۶ در نشريات می خوانيم " در يکی از شديدترين يورش ارتش اسرائيل به نواره غزه در ماهای اخير نيروهای اسرائيل پس از انجام سه حمله هوائی شهر بيت حانون را به محاصره در آوردند."
يکشنبه اول ژوئيه ۲۰۰۷ حمله هوائی اسرائيل به غزه چندين کشته برجای گذاشت.
يکشنبه ۱۷ فوريه ۲۰۰۸ حمله اسرائيل به نواره غزه.
جان داگرد فرستاده کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد به فلسطين در گزارش خود به تاريخ ۴ مارس ۲۰۰۶ چنين می نويسد " با اينکه اسرائيل در تابستان گذشته غزه را تخليه کرده اما غزه عملا همچنان تحت اشغال است. در اين گزارش می خوانيم که ساختن ديوار حائل در کرانه باختری برای جلوگيری از نفوذ تروريست نيست بلکه هدف اسرائيل گسترش خاک اسرائيل به فراتر از مرزهای بيش از سال ۱۹۶۷ است. جان داگرد می گويد که با ساخته شدن اين ديوار ۱۵ هزار نفر جابجا شده اند و طيف جديدی از پناهندگان فلسطينی پديد آمده است. دفتر هماهنگی امور انسانی وابسته به سازمان ملل متحد در گزارش جداگانه ای که در روز چهارشنبه ۸ مارس ۲۰۰۶ انتشار داده بود گفته است که دولت اسرائيل شماره راه بندها و موانع را از تابستان ۲۰۰۵ به ميزان ۲۵ در صد افزايش داده است و در اين گزارش آمده است که بانک جهانی اسرائيل را عامل اصلی دشواريهای اقتصادی مردم فلسطين قلمداد کرده است.
روز سه شنبه ۴ ژوئيه ۲۰۰۶ وزارت خارجه سوئيس با صدور بيانيه ای اسرائيل را به دليل نحوه اجرای عمليات نظامی عليه فلسطينيان در باريکه غزه به نقص قوانين بين المللی متهم کرد. در اين بيانيه دولت اسرائيل متهم شده است که در عمليات نظامی خود ضمن وارد کردن خسارات گسترده به اموال غير نظامی، جان غير نظاميان را بخطر انداخته است و ياد آور ميشود چنين اقداماتی به منزله مجازات غير نظاميان است. در بيانيه وزارت خارجه سوئيس آمده است که نابودی هدفمند و عمدی مراکز حياتی مانند تشکيلات آب و برق قانونی نيست و می افزايد دستگيری جمعی از نمايندگان پارلمان فلسطينی توسط ارتش اسرائيل با هيچ منطق بين المللی انطباق ندارد.
روز نامه گاردين در تاريخ ۲۷ نوامبر ۲۰۰۷مطابق با نشست آناپوليس شرايط وخيم انسانی در غزه را چنين گزارش می دهد " با بسته شدن مرزهای غزه و محاصره اقتصادی آن توسط اسرائيل يک ميليون و چهار صد هزار غير نظامی ساکن غزه بيشترين آسيب را می بينند. اين روزنامه بر آورد می کند ۸۵ در صد مردم غزه نيازمند کمک های غذائی سازمان ملل متحد هستند و حداقل ۵۰ در صد شاغلين بيکار هستند. گاردين از قول جان کينگ، مدير آژانس کمک رسانی و کار سازمان ملل متحد می نويسد: هدف اين تحريمها را چگونه می توان توصيف کرد بجز اينکه اين تنها مجازات جمعی مردم غير نظامی و بی دفاع است که در ميانه يک در گيری نظامی گير کرده اند.
بر اين جنايات نامی بجز کشتار کور مردم فلسطين و جنايت عليه بشريت و نسل کشی ملتی ميتوان نهاد؟؟ مسلماً خير!!
دولتمردان اسرائيل در کشتارعليه ملت فلسطين همواره مسابقه داده اند ومی دهند. اينبار هم می خواهند با ارتکاب دوباره جنايات جنگی در انتخابات ماه آينده رای بيشتری را نصيب خود سازند. بطوريکه روزنامه گاردين به تاريخ ۳۰ دسامبر ۲۰۰۸ خطاب به دولتمردان اسرائيل می نويسد " اين چه سياستی است که برای پيروزی در آن بايد در يک شب ۲۹۰ نفر را قربانی نمود. " روزنامه لوموند در همان تاريخ می نويسد " از سال ۱۹۶۷ چنين حمله ای بر عليه فلسطينيان سابقه نداشته است. " شيکاگو تريبون هم می نويسد " در سال ۲۰۰۸ ما شاهد هر گونه حوادثی بوده ايم اسرائيل در پايان اين سال با حمله به غزه می خواست سال را بدون خونريزی به پايان نرسانيم. "
اسرائيل عامل اصلی شکست کليه طرح های صلح است و کليه تلاشها برای ايجاد صلح بين فلسطينيان و اسرائيلی ها تنها با مانع تراشی اسرائيلی ها به بن بست کشيده شده اند.
کمپ ديويد در سال ۱۹۷۸ بين اسرائيل و مصر صلح ايجاد کرد، که هر چند مهم، اما فلسطينيان را ناديده گرفت. در سپتامبر سال ۱۹۹۳، دست دادن اسحاق رابين نخست وزير اسرائيلی و ياسر عرفات، رهبر فلسطينيان در محوطه چمن مقابل کاخ سفيد اميدهای فراوانی ايجاد کرد اما صلح، نه. در تابستان سال ۲۰۰۰ بيل کلينتون رئيس جمهور وقت آمريکا، مواضع ياسرعرفات و اهود باراک، از نخست وزيران بعد از اسحاق رابين را از هميشه بيشتر به يکديگر نزديک ساخت، اما برطرف کردن اختلافات باقی مانده به يک طلسم تبديل شد. در سال ۲۰۰۳ گروه چهارگانه آمريکا، روسيه، اتحاديه اروپا و سازمان ملل متحد چارچوب توافقی را تدوين کردند که به نام "نقشه راه صلح خاورميانه" شهرت يافت و قرار بود حرکت در مسير تعريف شده در آن در سال ۲۰۰۵ به نتيجه برسد.
در نوامبر ۲۰۰۷ نشست آناپوليس صورت گرفت که قصد داشت تا پايان سال ۲۰۰۸ صلح پايداری را به امضاء دو دولت اسرائيل و فلسطين برساند.
اگر سران اسرائيل خواهان صلح بودند هيچگاه مرتکب چنين جنايات شنيعی نمی شدند و لااقل ۲۲ در صد خاک فلسطين را که مرحوم ياسرعرفات بارها ادعا می کرد به آنان باز پس می دادند تا معلوم شود چه کسانی خواهان جنگ هستند، مگر ملک عبداله پادشاه عربستان بارها زمين در برابر صلح را پيشنهاد ننموده است و اين طرح را صلح عربی نمی نامند.
جيمی کارتر در کتاب خود بنام فلسطين صلح، نه تبعيض می نويسد " ادامه کنترل و استعمار اسرائيل بر خاک فلسطين، مانع اصلی دستيابی به صلحی فراگير در سر زمين مقدس شده است. " کارتر در پايان کتابش تاکيد می کند " دولت های فعلی اسرائيل بر سر راه اجرای توافقنامه های پيشين و طرح های تازه تری از جمله نقشه راه که از حمايت گروه چهارگانه آمريکا، روسيه، اتحاديه اروپا و سازمان ملل برخوردار است و فلسطينی ها آنرا پذيرفته اند مانع تراشی می کنند و پيش شرط می گذارند. "
فلسطينيان آرزويشان اين است که فقط ۲۲ در صد از کشور اشغالی خود را باز پس بگيرند تا به توانند بدون سرکوب، تبعيص و محدويتهای دولت اسرائيل آزادانه زندگی کنند و هر جا و هر زمان که خواستند سفر و کار کنند. آنان می خواهند اقتصاد مستقلی داشته باشند و مثل ديگر ملل با نيروی محرکه خود سرفرازانه کشورشان را اداره نمايند. آنان می خواهند خود و فرزندانشان مورد اجحاف و تحقير قرار نگيرند و روزانه مورد تجاوز بمب ها، تانکها و اف ۱۶ ساخته شده آمريکا قرار نگيرند تا در صلح و آرامش زندگی خود را سپری نمايند.
تصور کنيد ملتی ۶۰ سال است بطرق مختلف سرکوب، کشته و آواره شده است و خانه هايشان روزانه با بمب و هواپيماهای جنگی ويران ميشود، خود و فرزندانشان به قتل می رسند و يا توسط نيروهای اشغال گر به زنجير کشيده ميشوند ولی اين ملت باز هم می خواهد به خانه خود برگردد. ۶۰ سال است مردم فلسطين مصيبت های طاقت فرسائی را تحمل کرده اند، نه تانکی دارند نه هلی کوپتری، نه بمب افکن اف ۱۶، نه بمب اتمی و نه قدرتی همچون آمريکا بی چون وچرا از آنان حمايت می کند، آنان برای رسيدن به هدف خود ايمان به پيروزی دارند. نه قتل وعام، نه دير ياسين، نه صبرا و شتيلا، نه اشغال و آوارگی، نه محاصره اقتصادی، نه بی غذائی و بی سرپناهی، نه ويران کردن خانه هايشان و نه کشتاررهبرانشان قادر نبوده اند اين ملت مقاوم و پايداررا به زانو دربياورند.
دولتمردان اسرائيل هم بخوبی ميدانند که با هيچ نيرو و اسلحه ای قادر به نابودی مقاومت ملت فلسطين نيست، آنان همان راهی را تکرار می کنند که ۶۰ سال است تکرار کرده اند و هر بار راهشان که نابودی مقاومت ملت فلسطين است به شکست انجاميده است. آنان بايد چرائی و علت مقاومت و راکت پراکنی را پيدا کنند در غير اينصورت اصل مسئله حل نشده باقی می ماند. صلح راه واقعی برای حل مسئله می باشد.
Fa_rastgou@yahoo.com
