سُخن سُروده ای از ِ آبتین آیینه برای نگاهبانی، پرستاری
و آب گردانی ی نگین ِ نگار ِ نگاهمان
دریاچه ی ارومیه
دریاچه ی شاهی
دریاچه ی تلا
دریای نمک
نمکستان ِ آبستان های ایران
اوستا چیِچَستَه ی ورجاوند
سپس چچست
شاهنامه خنجست اش خوانند
آبستانی که
هر سری را سرور
هر تنی را تناور
بر تن ِ خویش شناور می گرداند
آذرخش ِ آذر ِ آذرآبادگان
آتشگاه ِ آذرگُشسپ
خاموش ِ فراموش را
افروخته گردانید
تا با بانگ ِ بلند ِ بابک
گرباد ِ گسستگی ی ویرانی را
بر بام ِ هر خانه نشانه گرداند
تا زاری ی زایشگاه ِ زرتشت را
زاری هر تنی از پیکر ِ ایران بگرداند
تا آوازگاه ِ سیمرغ ِ کیمیا
آهنگ ِ پرواز ِ پرندگان ِ آتشین
خاموش نگردند
تا فلامینگوهای آتشی
آرزوی راهپیمایی ی آدمیان را
بر روی آب
با چنگ و آوای رود رامشگر
نگارستان ِ هر نگاه بگردانند
تا رامشگران ِ آذرین
با آواز ِ پرواز
پایکوبی و سر افشانی را
از پایتخت بر هر رخت و تخت
تا آنسوی اسپانیا پیامبر باشند
تا خیزشگران ِ میهن
در خیزشی خجسته
بند ِ دیوان
بند ِ خشکاندن ِ مینای کیمیا ی گیتی را
گسسته گردانند
تا دیوان ِ الله
آرزوی برون کشاندن ِ اورانیوم
از دل ِ شوریده ی شورستان ِ بر جای مانده را
به گور برند
تا یک سد دو آبخوست ِ(جزیره) آبستان
آبشار ِ آه ِ شورستان
دیدار ِ آهوان
آهوی آرزوی برباد رفته ی ایرانیان نگردد
تا آبشخور ِ آبخوست ِ شاهی
شاه ِ آبخوست ها
دژ ِ تلا و پایگاه ِ شاهین را
پایدار نگاهبان نگهدار باشد
تا آب ِ شیرین بخار نشود
گیاهان ِ نوشدارویی
دانه های پیام آوری
میوه های پیامبری
جُلبگ ها گَزنده نگردند
تا ارسباران بر ارس رود نوازد
دیوان، اران را
تُرک تازی اسلام نمازی
آبشخور ِ آذربایجان نگردانند
تا از بستر ِ شیران ِ آذری
گرگان ِ خاکستری ی خونسوار ِ آتشخوار
پدیدار نگردانند
تا ارمغان ِ تلخ رود، گوهر ِ گومان رود
و گوی میدان رود
رگ های گذر ِ گذار ِ آب را
با خیزش ِ فرزندان ِ ستار خان
از سهند و سبلان
در گردباد به مُرداب نکشانند
تا زرینه رود
با آهنگ ِ رود ِ جوی بارانش
از سرچشمه ی سنگبرف های کُردستان
بر بسترش روان گردد
تا گُردان ِ کُرد ِ گَردان را
بر سر ِ دو راهی گذار ِ آب
بر آبستان ِ وان
ترکان ِ کوهی نگردانند
تا چشمه سار ِ بلندای کوه ِ گون کبود را
برای "بادیه ی بادیه نشینان" ِ نی نوا
"زیارت ِ کربلا" نفرستند
بدینسان
گر دیوان ِ قرآن
چونان به تاراج دادن ِ دریای پارس
در گرداب ِ گسستگی کشاندن ِ پاسارگاد
بخشیدن ِ نیمه ی دریای مازندران
خشکاندن ِ هامون
بدرود ِ زاینده رود
و ریزش ِ خروش ِ کارون
این بار نخستین ِ نخستین ها
درمانگاه ِ دردهای بی درمان
آبستان ِ شاهی، دریای تلا،
دریاچه ی ارومیه:
در گستره ی شش هزار
بر ژرفای پنج تا پانزده گز را
چونان پیشینیانشان آب بسته اند
تا بر خشکستانش
بیابانسالار گردند
تا گربادهای شورستان
پُشته ی ایران را
پُشت بشکند
ویرانستان گرداند
تا سرچشمه ی زیستن
هسته ی هستی ی را
آبستن ِ بمب ِ هسته ای
نیستی بگردانند
تا ایران
نخستین کشور ِ تاریخمند ِ خردمند ِ گیتی
در بند ِ واپسین ِ دیوان ِ الله ناپدید گردد
هم میهن ِ آذری، ارانی، کُرد
بلوچ، خراسانی، لرستانی
خوزستانی و ...
دستم را بگیر
"دستت را به من بده"
تا این کیمیای مینا
این درمانگاه ِ هر درد را
آب گردانی پُر آب درمان کنیم
تا با درمانش
کهن درد ِ بند ِ میهن ِ بازهم مانده دربند را
درمان گردانیم.
گوتنبرگ- سوئد
