" اهل عشقیم"

تقدیم به آن عزیزانی که در ابراز آزادانه احساس خود، همواره در بند‌های کهنه نگهداشته شدند...


اهل عشقیم و ملامت می کشیم
این ملامتها بغایت می کشیم
 
عقل ما گر طرزِ خود گم کرده است
گمرهی هم با رضایت می کشیم !
 
هم صفای عشق می شناسیم هم ستم
 این صفا و آن ستم تا بنهایت می کشیم

هوشِ عشق است فارغ از عقل و خرد
این فراغت با حلاوت می کشیم

تکیه دادیم گر چه ما بر امنِ عشق
این امانت بی ضمانت می کشیم !
 
یک دو خامی پندی وغمزی دهند
 زین اشارتها مرارت می کشیم

طالبِ نابِ می و آزادگی گشتیم چو ما
گر طلب شد تا قیامت می کشیم!