دو شعر

وبلاگ

در واژه‌ها به دیدارم می‌‌آیی.
در واژه‌ها تماشایت می‌‌کنم.
در وبنوشته‌ها پرسه می‌‌زنیم و
جهان
هر روز
کوچک تر می‌‌شود
آنقدر کوچک
که دیگر هیچ اندوه بزرگی در آن نگنجد.

خرداد ۱۳۹۰

کاوش

هوای جیک‌آلود صبح.

دهان مه‌ آلود کلمات.

*

مرد

تاریخ عشق را
در اینترنت می‌‌کاود
و خودگویه‌هایش
در جغرافیای تنهایی
پر پر می‌‌زنند.
ناگهان برمی‌خیزد.
کلماتش را لمس می‌‌کند.
استخوان‌هایش را صاف می‌‌کند.
و شانه را
به جنگل موهایش می‌‌کشاند.

*

عشقی‌ شاید در راه،
فراسوی پندارش شکل می‌‌گیرد.

شهریور ۱۳۸۶