1
دلا چه می کنی زاری، نشان یار کجاست
دلا چه می کنی زاری، نشان یار کجاست
هوای دلبری ِ یار ِ غمگسار کجاست
بجان ِ باده بجان آمدم زچرخ ِ چموش
شبان مستی وُ غمزخمه های تار کجاست
نوای نوش تو هر شب به اشک می آید
زبان همدمی ِ یار باده خوار کجاست
سر از زمانه ی غم، ای دریغ بر دار است
چه شد!؟ کجا شده همراه بی قرار کجاست
فغان ز بی وطنان عاشقان چه ویرانند
به خاوران همه خفتند پای انتظار کجاست
زمان ِ بی کسی ماست ناکسان ِ میداندار
در این سترون و زاری دل ِ قرار کجاست
چه می کنی!، به زمستان بهار زندانیست
پرنده را چه شد آن نای صد هزار کجاست
ببین که سوگ عزیزان هوار هر دم ِ ماست
شبان مستی یاران سربدار کجاست
خموش می شکند دل ز سوگ ِ این بیداد
چه غنج می زند این دل سر هوار کجاست
تو ای سکون به حیرت تو ای نگاه مات
پیاله خالی و ساقی ِ این خماز کجاست!؟
به ساز غم تو بخوان کاین نگاه بارانی
سر ِ قرار ندارد نوای تار کجاست
2
چه گویمت که در این روزگار شیدا نیست
14 جولای 2011
چه گویمت که در این روزگار شیدا نیست
چه دل شدن که دل ِ بی قرار رسوا نیست
به جان ِ باده سرشتم شبانه آوازی
کزآن سبو بدرخشید وُ یار پیدا نیست
هر آینه که دل از روزگار می شکند
به کام دل، دل دریا هوار ِدریا نیست
به گوش جان بشنیدم نوای مطرب ِمست
که گفت خلوت ما را نوای دلها نیست
تو با دو دست ِخودت کسب و کار می داری
چه دلشدن که به داد و ستد فریبا نیست
گذشت کار من از قیل و قال کاسبکار
در این زمانه تهی جامه را شکیبا نیست
چو لعل ِ یار گشودم دل از محبت ِدوست
عجب نبود نگاهی به آه ِ تنها نیست
ببین به نام سبو زخمه های دلسازی
زتار ِجان که چنین سهم کار دلها نیست
تو ای خموش ِ همه راز ِخلوت ِدل ِ ما
به نام ِ نامی مستان که باده بی پا نیست
بیا بیا که دل از این زمانه بر گیریم
پیاله ای برسان یار ِ سرو بالا نیست
3
رفیقان یک به یک رفتند زین دشت بلا لیکن
نه در روزان دلگیر و نه در شبهای تنهایی
که در این روزگار تلخ می ناید زکس هایی
عجب این روزگار تلخ می کارد جدایی ها
که دل می گیرد از بیگانه تر "من" های بی "ما" یی
خیالی مانده وُ یاد و ُ هزاران حسرت یاری
چه تلخ آجین محفلها که بی هایی هم آوایی
وفای باده را نازم که آید پا به پا هر شب
وگر نه سوگ ِ دل مانَد به چنگ ِ سینه فرسایی
دل شوریده می داند شبان ِ خشم بی فریاد
که دریا رفته می یابد گهر زین بزم تنهایی
رفیقان یک به یک رفتند زین دشت بلا لیکن
زغربت مویه می خواند بجا مانده گیل آوایی
4
چنان زداغ عزیزان بخون نشسته فغانم
چنان زداغ عزیزان بخون نشسته فغانم
که اشک ریز بهاران زسوگ سینه درانم
بر آتشم چو سپند سرزنان و سینه زنان
مدد رسان که از این روزگار گریانم
هوار جان فکنم تا جهان بگیرانم
زآتشی که فتاد از غم عزیزانم
بخوان برای من آواز دیلمانی یار
که جان بسوزد از این آتشانه در جانم
چه غمگنانه سیه روزگار آرم تاب
هنوز داغ بخون خفته سینه سرخانم
تو ای رفیق وُ همه آوای روزگاری غریب
پیاله ای برسان خون چکد زچشمانم
گیل آوایی چه فغان می کنی که جنگل سرو
بجاست آتش خشم ِ هزار دستانم
5
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
در این غزل پا در کفش حافظ و صائب و شهریار کرده ام آنهم با نگاه گیلکانه!
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
چنان عشقی کنم با او که بازد دین و دنیا را
نه دارم کار با حافظ نه صائب، شهریار شعر
که سبک خویش می دانم چه باید کرد زیبا را
سمرقند و بخارا، این و آن حرف است
سر وُ جان هم به راه عشق باید هر شکیبارا
برای ترک شیرازی چنان بزمی بیارایم
که شوری آفریند او ستاید بزم آرا را
غزل خوان ترک شیرازی تغزل گر کند با ما
چنان غوغا شود با ما زبرخواندغزلها را
گیل آوایی که می نازد به زیبا ترک شیرازی
چو جنگل سرو می خواهد شرار دلبری ها را
دوتا گیلیکی غزل
گیل آوایی
1
بدار تی قدرا گیلامارد آ روزیگار دواره
27 مه 2011
بدار تی قدرا گیلامارد آ روزیگار دواره
آ شومه دوره کلاچانه قاره قار دواره
بدار تی باغو بیجارو تی جنگلو تی روخان
فتاش تی واشو گومارا آ شونده زار دواره
نیدین یالانچی ببوسته هاچینه میدان دار
بی پهلوانی یه میدان سی یا باهار دواره
اونی کی گاب اونه ور بو ایتا پیله اوستا
اسا هاچین زنه ور گرده آبه کار دواره
بیجاره دابه برنجانه مئن سوروف خوره آب
تی خالی سوفره تی آ روزیگاره زار دواره
واگردانه سره هرتا اولاغه میداندار
آخالی میدانو بی آبرونه کار دواره
آخاکه مئن باموده پور جه دس اسین خوران
بوشود هامه نمانه هاله نوره هار دواره
بازام مانی تو یو تی کولوشکنو کیشکا
بدار تی قدرا آخوندانه هاره هار دواره
نیدین تی جنگلا پاکچینا بوبوسته هیزار
قلا روخان تی گوایه شومانه بار دواره
گیل آوایی کی بخون ایجگره بوکوده هاوار
گیلانه یاری مرا ایرانه هوزار دواره
2
دیلی ده وسته آویری بوشو تی خاکه می یان
دیلی ده وسته آویری بوشو تی خاکه می یان
بنه بدیمه جوخوفتن اخاکه زاره می یان
خوشا ده تی گیله یاور بجو بیجارانا
تی خانه کوچانو پابرانده ویشتایانه می یان
دیلی ده گریه یو زاری آویرا بو ستونو داد
ده وسته غوربته زاریو ونگو ناکه می یان
بزن شلانقوزه داره تی بج بینی یاور
دو واره وخته جیوانی بامو دیهاته می یان
واکون دسانا بزن تو هارای گیله یارا
جیویز بوشو تی ریفقانو دس براره میان
هاچین تره بزه یی ور غریبه دورانا
سوارا بوسته گمج تی وطن ایرانه می یان
تو کی آویرا بویی های کودان دری فریاد
دمخته بختا واچرخان بوشو گیلانه می یان
گیلک خو خاکه می یان روستمانه دستانه
ناویره گورشه آویره آ روزیگاره می یان
وطن تو هرچی بیبی ماندگاره دورانی
می سربولندی جه تو روزیگاره هاره می یان
گیل آوایی فوسوجان واج باور تی پایانا
بودو بوشو تی وطن تی بیجارمیجاره می یان
درصورت تمایل به شنیدن غزلهای گیلکی، به این نشانی
www.tasianeha.blogspot.com
و برای شنیدن غزلهای فارسی به این نشانی
www.shooram.blogspot.com
مراجعه نمایید
