گزارش استقبال گرم تعدادی از ایرانیان ساکن بلژیک از آقای سلیمان چوکلی
ایرانیان ساکن بلژیک به همراه دوستان بلژیکی خود و نمایندگی پارلمان اروپا، با آغوش باز به پیشباز سلیمان چوکلی رفتند
پنجشنبه ۲۳ تير ۱۳۹۰ - ۱۴ ژوييه ۲۰۱۱
سلیمان چوگلی، جوان کرد ایرانی و یک فعال مدنی که برای اعتراض به اعدام فعالان سیاسی و مدنی در ایران، در طی چندین روز، ۲۵۰۰ کیلومتر راه را از نروژ تا بلژیک رکاب زده بود تا نگاه ها را به سوی نقض حقوق بشر در ایران متوجه سازد، امروز سه شنبه ۱۲ ژوئیه، با موفقیت به بروکسل رسید.
سلیمان در میان کف زدن‌های ممتد حاضرین در میدان لوگزامبورگ مورد استقبال گرم هموطنان خود قرار گرفت و حلقه های گل به گردن ایشان انداخته شد.
آقای کاوه آهنگری از حزب دموکرات کردستان ضمن خوش آمدگویی به زبانهای کردی، پارسی و انگلیسی، از سوی حاضرین به آقای چوکلی از ایشان خواستند که در باره اهداف این اقدام انسانی و ورزشی خود و در باره پیامش به مردم ایران و کردستان و زندانیان سیاسی صحبت کند.
سلیمان در سخنان خود به دموکراسی برای ایران یکپارچه و آزاد اشاره کرده و پیام خود را آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی در سرتاسر ایران و پایان دادن به اعدام جوانان و روشنفکران و تلاشگران حقوق بشری در ایران ذکر کرد و در حالیکه به عکسی از آقای محمد صادق کبودوند که از نروژ تا بروکسل با خود حمل کرده و به جلوی دوچرخه خود نصب کرده بود، اشاره می‌کرد، گفت از تمام نهادهای حقوق بشری می‌خواهد تا این شخص را که بنیانگذار سازمان مدافعان حقوق بشری در کردستان است و به خاطر عقاید انسان دوستانه اش زندانی است،پشتیبانی کنند.
خانم شرین سپندارمذ، بیانیه اتحاد برای ایران ـ بلژیک را که در حمایت از زندانیان سیاسی و مادران پارک لاله و به ویژه برای گرامی داشت یاد خیزش دانشجویی ۱۸ تیر ۱۳۷۸ و ۱۳ آبان ۱۳۵۷ و ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲ بود بزبان پارسی خواند که ترجمه انگلیسی آن نیز توسط جوانی خوانده شد.
آقای جمیل از حزب دموکرات کردستان ایران نیز سخنرانی بود که به زبان کردی به سلیمان خوش آمد گفت و اشاره‌ای به شرایط خفقان و نقض حقوق بشر در کردستان و ایران کرد و گفت که حزبش برای تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی درود می‌فرستد و خواهان آزادی یکایک آنان می باشد.
در این گردهمایی، پرچم های سه رنگ ملی ایران و پرچم مردم کردستان ایران در کنار هم به اهتزاز درآمده بود و نشانگر تمایل تمامی مردم ایران به یک زندگی مشترک و مسالمت آمیز در یک کشور واحد با آزادی‌های شهروندی و قومی و فرهنگی ـ اجتماعی و سیاسی بود و جلوه خاصی به جمع بخشیده بود.
شاید یکی از دستاوردهای مهم جنبش نوین و مترقی سبز مردم ایران آن باشد که رواداری و تعامل گرایی و پذیرش دگراندیشان و رنگین کمان سیاسی مورد توجه ایرانیان قرار گرفته است و ریشه‌ای و نهادینه می‌شود و نیز مردم دست از اصلاحات در رژیم کنونی شسته اند و کل سیستم غیرانسانی حکومت اسلامی و در راس آن خامنه ای و رژیم دیکتاتوری ولایت فقیه را نشانه رفته‌اند و خواهان دگرگونی کامل و دموکراتیک در کشور و جامعه هستند.
پس از پایان برنامه، آقای سلیمان چوکلی به همراه گروهی از تلاشگران حقوق بشر در بلژیک، بنا به دعوت خانم سابین مایر، مشاور حقوق بشری خانم باربارا لوخبیلر، رئیس امور ایران و اروپا، به پارلمان اروپا رفتند. در این دیدار آقای چوکلی لیست امضاکنندگان دادنامه آزادی زندانیان سیاسی در ایران را که حدود ۸۵۰ نفر در ایران و جهان امضا کرده بودند به همراه نامه‌ای حاوی خواسته‌ها و اهداف خود از این مسافرت تاریخی، تقدیم خانم مایر کرد.
خانم مایر دسته گلی را به آقای چوکلی تقدیم کرده و از این کار انسانی ایشان تقدیر نموده و قول داد که این مدارک را به دست مسئولین اروپا برساند و خود نیز در راه آزادی زندانیان سیاسی و تحقق مفاد جهانی حقوق بشر در ایران به تلاش‌های خود ادامه دهد.
تهیه گزارش از انور میرستاری
تهیه فیلم و ویدئو از فریبرز مهران ادیب
لینک دادنامه ای را که آقای چوکلی در دیدار خود به خانم مایر به ایشان تحویل داد، در زیر آمده است تا علاقمندان به آزادی زندانیان سیاسی، آنرا امضا کنند.
اگر تا کنون این دادنامه را امضا نکرده اید، لطفا هر چه زودتر امضا کنید و از دوستان خود بخواهید که آنان هم امضا کنند تا تعداد امضا ها به هزاران برسد. این دادنامه بزودی از سوی تهیه کنندگان آن به سازمان ملل برده خواهد شد.
اگر نمی خواهید نام شما دیده شود، می توانید گمنام امضا کنید.
ما ( من، شما و او) توانستیم منصور اسالو را آزاد کنیم و اعدام شیرکوه و حبیب، دو جوان هم وطن کرد و سکینه را به عقب بیاندازیم.
آری ما می توانیم...
بیانیه اتحاد برای ایران در گردهمایی ایرانیان به مناسبت گرامی داشت روز ۱۸ تیر و استقبال از آقای سلیمان چوکلی در برابر پارلمان اروپا در میدان لوکزامبورگ بروکسل ـ ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۱
با یاد فرزندان دانشجوی مان که همواره برای آزادی و عدالت، بهایی سنگین پرداخت کرده اند.
در سحرگاه 18 تیر 1378 نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی به خوابگاه دانشجویان دانشگاه تهران حمله کردند تا اعتراض دانشجویان مبارز دانشگاه تهران را در نطفه خفه کنند. اعتراض به سانسور و خفقانی که می‌رفت با قانون جدید مطبوعات، بیش از گذشته بر جامعه حاکم شود. قانونی که نویسنده اش سعید امامی، مقام امنیتی معروف و یکی از طراحان قتل‌های سیاسی زنجیره ای بود.
نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی در حمله خود به کوی امیرآباد با وحشیگری بی‌سابقه‌ای دانشجویان بی‌دفاع را زدند و کشتند و کوی را خراب کردند و سوزاندند. صدها نفر هم دستگیر شدند.
آنهایی که با رای مردم به قدرت رسیده بودند، با کرنش در برابر قدرتِ ولی فقیه، به جای دفاع از دانشجویان بی‌پناه، انگشت اتهام را به سوی آنها برگرداندند.
اما بی آبرویی این حمله وحشیانه آنقدر بود که علی خامنه ای، دیکتاتور بزرگ و دستور دهنده همه سرکوب‌ها، مُزورانه گفت این واقعه تلخ قلب مرا جریحه دار کرد. با این همه، ده سال بعد باز با دستور او مزدوران ذوب شده در ولایت به کوی دانشگاه تهران حمله کردند و فاجعه ای بزرگتر از فاجعه 18 تیر 78 را به وجود آوردند.
اوباشان و قداره بندان جمهوری اسلامی به ویژه پس از چراغ سبزی که رهبرشان در نماز جمعه 29 خرداد 1388 برای خونریزی به آنها داد، قلب ندا ها و سهراب ها را شکافتند، ترانه ها را سوزاندند و محسن ها و امیر ها را در کهریزک ها تکه تکه کردند.
در حقیقت، سی و دو سال حاکمیت جمهوری اسلامی بر ایران، کابوسی سیاه از تکرار فاجعه های 18 تیر 1378 است. و در برابر، کارنامه درخشان مبارزه قهرمانانۀ مردم ایران است برای آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی.
ضمن گرامیداشت یاد عزیزان همیشه زنده مان، قربانیان 18 تیر 1378 ،عزت الله ابراهیم زاده ،فرشته علیزاده، تامی حامی فر، اکبر محمدی و سعید زینالی، همصدا با مادران پارک لاله ( مادران عزادار ایران) همچنان خواستار رسیدگی به دادخواهی آنان در مقابل عاملین و آمرین این کشتار ها و جنایات هستیم.
و هم چنین خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط دهها دانشجوی در بند مانند: مجید ها، بهاره ها، آرش ها و شبنم ها یمان، به همراه دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی می باشیم !
ما یاد 18 تیر 1378 را مانند ۱۳ آبان ۵۷ و ۱۶ آذر ۳۲ گرامی داشته و با ارج نهادن به پایبندی دانشجویان در دفاع از آزادی‌ها و حقوق مردم و برای همبستگی با جنبش دانشجویی ایران و برای اعتراض به سرکوب و نقض آزادی‌ها و حقوق شهروندان به وسیله جمهوری اسلامی، با آنان پیمان می بندیم تا آزادی همه زندانیان سیاسی ـ عقیدتی و آزادی ایران، از پای ننشینیم.
