جنبش دموکراتیک و درگیری جناحهای حکومتی

در حال حاضر موقعیت جنبش های درون کشور و درگیریهای جناحی در حکومت پیچیدگی مبارزه را بیشتر نموده و لزوم بررسی دقیق از آنچه میگذرد و تاکتیکهایی که باید انتخاب گردند ، نیاز اساسی برای پروسه تغییر نظام است . از طرفی جنبش سبز در حال خارج شدن از پوسته قبلی و استحاله خود است تا با وحدت با جنبشهای دیگر ، جنبش دموکراتیکی ایجاد کنند که با سازماندهی خود و انتخاب استراتژی واحد قادر باشند حکومت را سرنگون کنند . از طرف دیگر اصولگرایان حاکم که گمان میکنند جنبشها را تحت کنترل درآورده ، برای کسب قدرت انحصاری تر خود به شدت فساد یکدیگر را افشا کرده و تلاش دارند در انتخابات پیش رو برای مجلس و سپس ریاست جمهوری جناح خود را برنده نمایند تا بر انحصار قدرت خود بیافزایند . بعد از قتلهای زنجیره ای فرماندهان فاسد سپاه که طبق برنامه رهبری مسولیت امنیتی را بعهده گرفتند ، تعدادی از فرماندهان خود را در امور جاری کشور از مجلس ، دولت ، شهرداریها ، فرمانداریها ، مسولین اقتصادی و غیره بخصوص در ۶ سال اخیر جایگزین اصلاح طلبان نمودند . در ادامه دولت فعلی که تحت حمایت صد درصدی رهبری توانست ارکان اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی را در دست گیرد ، منابع اقتصادی و سیاسی و اجتماعی را برای بدست آوردن پشتیبانی بیشتر سپاه به رایگان و با استفاده از رانتهای بانکی در اختیار سپاه قرار داد . جنبش سبز با جمعیت میلیونی و طیف گوناگون خود همراه جنبشهای دیگر همچون کارگری ، زنان ، اقوام ، معلمان و غیره که کمتر متشکل بودند جلوی حکومت ولایتی و سپاهی سر به طغیان برداشته و پایه های رژیم را بلرزه درآوردند و به ایرانیان و مردم و دولتهای جهان فهماندند که نظام مدت زیادی پایدار نخواهد ماند . اگر جنبشهای مختلف با وجود ضعف سازماندهی خود در پروسه ۲ ساله این موضوع را درک کردند که برای تغییر نظام وحدت همه نیروها لازم و ضروری است ، در عوض غرور و انحصار طلبی در جناحهای حکومتی موجب میگردد که همه تلاش خود را برای خارج کردن رقیب از صحنه قدرت بگذارند . درک دو موضوع برای جنبش دموکراتیک حیاتی است ؛ اینکه در زمان قدرت یابی جنبشها ، جناحهای حکومتی به یکدیگر نزدیک تا آنرا سرکوب کنند و دوم اینکه اگر جنبش دموکراتیک خود را سازماندهی نکند ضمن اینکه نمیتواند از درگیری جناحهای حکومتی بسود خود بهره برداری کند ، بلکه نمیتواند و نباید خود را درگیر جنگ قدرتی آنها نماید . درگیری جناحهای حکومتی نیز همیشه در زمانهایی صورت میگیرد که جنبش دموکراتیک ضعیف باشد و لذا هر یک از جناحها تلاش میکنند تا به قدرت انحصاری تر دست یافته تا با قدرت بیشتری به سرکوب جنبش پرداخته و خود را در داخل و خارج کشور تثبیت نمایند .
رهبر دیکتاتور که دست همه حاکمان زمان خود را در منطقه نسبت به شدت سرکوب مردم یک کشور از پشت بسته است ، برطبق توصیه مشاوران خود برنامه ای را تنظیم نمود که موجب گردید رفسنجانی و دارو دسته اصلاح طلبان را از دور قدرت خارج کند . تحلیلهایی از این قبیل که ایشان میتوانست با دادن ریاست جمهوری به آقای موسوی تراژدی خاتمی و سران اصلاح طلب را تکرار کند ، ناشی از عدم درک انحصار قدرت و برنامه های از پیش تعیین شده رهبری و مشاورانش است . ولایت فقیه مغرور و نادان با وجودیکه برنامه را درست پیش برد دو موضوع را درک نمیکرد ؛ اینکه جنبشی میلیونی با استمرار به مقابله با قدرت وی پا به میدان مبارزه بگذارد و دوم اینکه سپاه قدرت گرفته خواه ناخواه به قدرت انحصاری بیشتر روی خواهد آورد تا ضمن کاستن قدرت رهبری بتدریج خود قدرت انحصاری را بدست آورد . حماقت است اگر احمدینژاد را فردی دانست که بدون حمایت سپاه و دولتیان وارد عر صه جنگ قدرتی شده است ، منتهی این گروه ارزیابی درستی از زمان و سرعت در گرفتن قدرت و از صحنه خارج کردن رقیب اصولگرا که آنهم متکی به رهبری است ، را نداشتند و بهمن جهت حرکت آنها افشا و متهم به ایجاد بدترین فتنه گردیدند . رهبری که با حمایت از برنامه های خارجی و داخلی رییس دولت دست نشانده پشتیبانی مطلق از وی مینمود ، طبق رهنمود رقبای اصولگرا و مشاورانش فهمید که نه تنها برنامه های داخلی و خارجی پیش گرفته به شکست همه جانبه منتهی شده ، بلکه رییس دولت و بخشی از سپاه قصد غصب قدرت را دارند . جناح دیگر اصولگرایان و از جمله موتلفه که میتوان گفت بعد از سپاه دومین قدرت اقتصادی کشور ( سالها قبل کل منابع در اختیار رفسنجانی بود ) گردیده و روحانیون رده بالا که با سیاست احمدینژاد در حال از دست دادن قدرت سیاسی و اقتصادی و اجتماعی خود بودند ، تاثیر عمیق در برگشت نظر رهبری نسبت به دولت و سپاه حامی وی داشتند . بیجهت نیست که این جناح با سرعت اطرافیان رییس دولتی را که تا چند ماه قبل تره برای آنها و اکثریت نمایندگان مجلس دست نشانده آنها خورد نمیکرد ، از کار برکنار و یا درگیر محاکمات قضائی برای فسادی کرده اند که همه جناحها و مخصوصا رهبری نیز شامل آن میباشند . چنانچه از اخبار برمیآید دستور تنها تضعیف احمدینژاد و پراکندن یارانش می باشد تا دوره ریاست جمهوری باتمامرسیده و رییس دولتی که شخصیت و کاردانی نداشته و سوار موجی شد که برایش فراهم کرده بودند ، دریابد بدون پشتیبان رهبری حتی قدرت فریبکاری نداشته و لبخند مسخره خود را نیز از دست خواهد داد . اخبار کاملا حاکی است که جز روحانیون زیر نظر رهبری در سپاه و نماز جماعت ، جناح اصولگرای مخالف دولت در مجلس و سایر ارکان قدرتی ، چند فرمانده سپاه که قدرت خود را در حمایت از رهبری میبینند ، سایر فرماندهان سپاه از جمله فرمانده شرکت عظیم خاتم الانبیا و سایر فرماندهان که پشت پرده منابع اقتصادی کشور را بلعیده اند ، کمتر برخوردی صورت گرفته است و بنظر میرسد که جنگ قدرتی غیر قابل اجتناب را به زمان دیگری موکول کرده باشند ، بازنشستگی ذوالنور بدلیل سخنان تند بر ضد احمدینژاد را باید در این رابطه شمرد .
بخش مضحک و هشدار دهنده ورود رفسنجانی و خاتمی بهمراه شورای هماهنگی راه سبز امید و یاران خارج نشین آنها ( که بنظر می رسد بیشتر تابع رفسنجانی و همکاران هستند تا آقایان موسوی و کروبی ) ، در جنگ قدرتی جناحهای اصولگرا است که جنبش دموکراتیک باید آگاهانه با آن روبرو گردد . زمانیکه موتلفه با رفسنجانی دیدار کرده و ایشان طبق معمول خود در پشت پرده حرفهایشان تقویت رهبری را در حذف احمدینژاد میبیند ، زمانیکه خاتمی از بخشش رهبری و تثبیت نظام و عدم برقراری سکولاریسم صحبت میکند ، زمانیکه برادر ایشان از انحلال حزب مشارکت در صورت حذف شورای نگهبان و شرکت در انتخابات گفتگو مینماید ، زمانیکه رییس مجلس و سایر اصولگرایان به اصلاح طلبان معتدل ! قول عدم حذف در انتخابات بعدی را میدهند ، زمانیکه امیر ارجمند با افزایش قدرت رسانه ای که بیسابقه است و ملاقاتش با تریتا پارسی عامل جمهوری اسلامی که موجب شرمندگی جناح ایشان است و تلاش دارد تا همین نظام با تغییر اندک پابرجا بماند ، فعال شدن قالیباف و مداحان برای انتخابات ، فعال شدن تبلیغات انتخابات در نمازهای جمعه و موارد دیگر که نمونه های آنها در پیوست آمده اند ، هشداری است ضروری برای همه ایرانیان داخل و خارج کشور که برای مقابله با این جریان آماده گردند . زمانیکه مبارزان از زندانهای مخوف پیامهای خود را فرستاده و از طریق روزه سیاسی و غیره جهانیان را در حیرت برده و حمایت بیسابقه را از آنها ایجاد کرده است ، سکوت آقایان موسوی و کروبی که حداقل راههایی برای عدم تایید حداقل سخنان امیر ارجمند نباید مشکل باشد و این مترادف با حذف آنها از جنبش خواهد بود . از طرف دیگر برای آنها و سایر همراهانشان باید درس خوبی باشد که در سیاست قدرتی افراد مانند مهره های بی ارزش فدا میگردند ( حذف از دو سو ) تا نظام تثبیت گردد و برای رفسنجانی و یاران جدید برای به صحنه آمدن مجدد ، تکیه کردن بر اصلاح طلبان معتدل ( ؟ ) هم کافیست . البته رهبری قدرت یابی رفسنجانی را خطرناک تر از قدرت یابی سپاه و یا موسوی میداند و برای اصولگرایان از صحنه خارج کردن بخشی از گروه احمدینژاد و به صحنه آوردن سران اصلاح طلب معتدل ( ؟ ) تنها بازی انتخاباتی است و قدرت در دست اصولگرایان باقی خواهد ماند . این هشدار جدی برای جنبش دموکراتیک و مردم است که گول فضای انتخابات را نخورند ، چه برای حمایت از روباه مکار ۳۱ سال سیاست نظام و یاران جدیدش و چه برای حمایت از احمدینژادی که نقش مادر مرده و بی حامی با پوشش ضد روحانیت و ایرانیزه مضحک را بازی میکند ! در ماههای آینده ترکیب جناح اصولگرایان روشنتر میشود و باید دید که سپاه و دولتیان حامی و بخشی از اصولگرایان که در مجلس می باشند و همه زمانی جزو سپاه بودند ، به جنگ قدرتی ادامه داده و یا آنرا به زمان دیگری موکول میکنند حتی اگر به قربانی شدن تعدادی از یارانشان بیانجامد که در بازی قدرتی امری معمول است . از طرف دیگر فضای انتخابات برای سران جدید اصلاح طلبی معتدل رونق خواهد گرفت و اگر شورای هماهنگی گاهی مردم را به تظاهرات و اعتصاب فرا میخواند تنها برای گرفتن امتیاز ( فشار از پایین و چانه زنی از بالا ) است و اینکه با کمک رفسنجانی و یاران به غرب نشان دهند که آنها قادرند هم جنبش را کنترل نموده و هم بهترین جایگزین نظام باشند . از طرف دیگر تحریمهای سیاسی برای سران سپاه و نظام که منجر به عدم خروج آنها از کشور میگردد و کنترل منابع بانکی تاثیر بسیار شدیدی روی آنها داشته که در یک حزب ریشه دار شرکت نداشته و منافع فردی آنها بر همه چیز رجحان دارد و لذا ترس از آینده آنها را فرا گرفته است و حتما درصدند با اندوخته ای که از منابع کشور و استثمار بدست آورده اند ، بگوشه ای فرار کنند . آتش زیر خاکستر جنبش دموکراتیک در کشور ، امکان سازمان دهی جنبش ، وجود جنبشهای منطقه منجر به حذف دیکتاتورها و مخصوصا سوریه ، الویت دادن به حقوق بشر توسط دولتها و سازمانهای بین المللی و اعزام نماینده سازمان ملل به کشور ، توجه به درگیریهای جناحهای نظام و موارد دیگر امکان سقوط رژیم را مهیا کرده اند . در این میان دانشجویان نقش فعالی را باید بازی کنند تا سازماندهی آنها در تعطیلات تابستانی به وقفه نیافتد ، ضمن اینکه شعارهایی را برگزینند تا خواسته های جامعه را در بر گیرد . کمپین یک میلیون امضا و سایر نهادهای زنان میبایست گسترش یابد که یکی از فاکتورهای مهم دموکراسی رفع تبعیض جنسیتی است . کارگران پیشرو که همواره بخش مهمی از هر تحولی بشمار میروند اگر ضمن گسترش نهادهای صنفی و سپس سیاسی بخش وسیعی از کارگران را متحد نکنند ، نخواهند توانست بر جنبش دموکراتیک اتوریته داشته و آینده خود را تضمین نمایند . بهمن ترتیب سایر جنبشها همچون قومیتها ، معلمان ، اندیشمندان ، کانون نویسندگان ، مذاهب و سایر اقشار از فضای ایجاد شده به گسترش خود و جنبش دموکراتیک نپردازند ، موجب خواهند شد تا رژیم با خریدن زمان و سپری کردن این دوران سخت خود را بازیابی کرده و جنبش دموکراتیک را سرکوب نمایند . در فضایی که احتمال آزادی بیشتری از زندانیان و لزوم فضای بازتر ( ؟ ) برای انتخابات در پیش وجود داشته بهمراه دلایلی که گفته شده ، اگر با سازماندهی جنبش دموکراتیک که تغییر نظام را امکان پذیر مینماید و باید تاکتیکهایش را خود و نه کسانی همچون شورای هماهنگی و همکاران برنامه ریزی کنند ، توام نباشد دموکراسی و آزادی به کشور باز نخواهد گشت .
محمد ایرانی ۴ تیر ماه ۱۳۹۰ ، ۲۵ جون ۲۰۱۱
پیوستها :
http://radiozamaneh.com/news/iran/2011/06/25/4979
http://www.akhbar-rooz.com/news.jsp?essayId=38906
http://www.radiofarda.com/content/f12_green_movements_opinion_on_elections/24228536.html
http://www.khodnevis.org/index.php?news=13155
http://www.radiofarda.com/content/f6_iran_green_solidarity_25cities/24246002.html