|
|
|
|
مردم با حضور در استادیوم آزادی، بار دیگر نشان دادند که قهرمانان و اسطوره های خود را از یاد نمی برند. آنها، زن و مرد، در صفوفی فشرده که مصنوعا با نرده ای جدا شده بود، در کنار هم و در حالیکه کف می زدند، فریاد برآوردند: خداحافظ ای ناصر حجازی، ناصر حجازی اسطوره مردمیِ، اسطوره حقیقی همینه همینه، ناصرخان بلندشو ایرانی بی قراره، حجازی باغیرت حرف تو حرف ملت، یاحسین میرحسین ، مبارک بن علی نوبت سید علی، و با رژه ای طولانی به مناسبت تشییع جنازه وی، ضمن خواندن سرود یار دبستانی، پیوند خود را با قهرمان خویش جاودانه کردند.
ناصر حجازی نه تنها در عرصه ورزش تیم ملی ایران را بارها به مقام قهرمانی رسانده بود، بلکه در فعالیت های سیاسی و اجتماعی نیز شرکت داشت. حجازی برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۸۴ ثبت نام کرده بود، ولی شورای نگهبان صلاحیت او را رد کرد؛ انتخاباتی که در دو مرحله برگزار شد و محمود احمدی‌نژاد را جایگزین سیدمحمد خاتمی کرد. نقطه اوج فعالیت‌های سیاسی حجازی اما نه در دوران آن انتخابات، بلکه در ماه‌های آخر زندگی‌اش اتفاق افتاد. ناصر حجازی تمام عمرش را جنگید و مبارزه کرد، درست همانند ۱۵ ماه پایان عمرش با سرطان ریه.  ناصر حجازی در مصاحبه اخیر خود از طرح هدفمندی یارانه ها انتقاد کرده بود و از جمله گفته بود: «به من می گویند عصبانی نشوم ، مگر بی غیرتم وقتی درد و مشکلات مردم را به چشم می بینم ، با بی تفاوتی از کنار آن بگذرم.آمده اند و یارانه ها را قالب کرده اند.زندگی مردم بهتر نشده که بدتر هم شده است .خدمت به مردم یعنی فراهم کردن رفاه و آسایش آنها اما متاسفانه شاهد نداری و سختی زندگی مردم هستیم.دولت می گوید چهل هزار تومان در ماه به مردم کمک می کنیم ، مگر مردم گدا هستند ؟ مردم ایران روی گنج خوابیده اند ، نفت، گاز و... دولت حق ندارد به مردم کمک کند،دولت باید کار کند، خدمت کند و زحمت و دسترنج مردم را دودستی تقدیم آنها نماید.چهل هزار تومان در ماه به مردم می دهند و بعد ....»  دوستانش در باره او می گویند «این روزنامه حجازی در طول دوران بازیگری، به تمام افتخاراتی که یک بازیکن آسیایی می تواند دست یابد، رسید. او همراه با تیم ملی ایران، قهرمان جام ملت های آسیا و بازی های آسیایی شد و حضور در المپیک و جام جهانی را تجربه کرد. همراه با تیم باشگاهی اش هم، قهرمان آسیا و لیگ تخت جمشید شد. اما عناوین و افتخارات متعدد، برای اسطوره شدن کافی نیست. برای اینکه بتوانی دل های مردم را تسخیر کنی، باید دغدغه هایت، دغدغه های مردم باشد.» «ناصرخان به تعبیر و لفظی که طرفداران استقلال از وی نام می بردند، یک فوتبالیست نبود، یک مربی یا سر مربی یا دروازه بان نبود، ناصرخان یک پهلوان بود به تعبیر بچه های تهران با مرام بود، مرام داشت، همان مرامی که تختی داشت و مردم عاشقش بودند.» او خود در یکی از آخرین مصاحبه هایش گفت، در رابطه با اینکه آیا برای مداوایش کمکی به او شده است گفت: «من احتیاجی به کسی ندارم. من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی ولی با ذلت و خواری پی شبنم نمی گردم» این قهرمان مردمی که همیشه در کنار مردم بود، در دل و قلب مردمش جاودانه شد. یادش گرامی باد. فیس بوک یک دقیقه سکوت برای ناصر حجازی  نظر شما؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد |
|
