دلم می خواست
روزی
با صدای گیتارم
بر بلندای کوه جلیل این ترانه سبز را می خواندم :
زنان و مردان
موسوی و عیسوی زمین زیتون
شماها
باهم برادر و برابرید ،
و
از شاخه های ریشه یک درخت آزادیید ،
ای بد اندیشان ،
سرزمین زیتون ،
اینجا سرزمین دین های دروغین و پوشالین نیست!
تا
پرچم کاغذیتان را
بر فراز
بام رنکین کمانی قدس برافراشته سازید.
یادتان نرود !
ای کژاندیشان راست نشین ،
زیتون سبز ،
ریشه هایش ازدرخت سبز قدس است ،
نه
از ریشه های پلید و پست درخت سیاه بالفور ؛
مردمان زمین زیتون ،
یادتان نرود !
بیداری سبزنان را با تیره راه خشونت ، همسفر نکنند ،
تا مبادا!
دزدان دژخیم آهن صفت و سرد اندیش،
گرمای روح نواز
همکوشی
و
هم دوشیتان را به یغما ببرند.
کامروز حسنی / 90
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
