majidsedghi@yahoo.com
در سینمای امروز جهان وودی آلن بیشتر به عنوان یک فیلمساز روشنفکر آمریکایی که فیلم هایش را باید از کمدی های سبک و تجاری جدا کرد شناخته شده است . فیلم های او که بیشتر روی محاوره های طنز بنا شده طرفداران بسیاری دارد حتی در نزد تماشاگرانی که سال هاست به کمدی های به اصطلاح ( سهل الوصول ) عادت کرده اند. آخرین فیلم وی به نام ( نیمه شب در پاریس ) که فیلم گشایش جشنواره سینمایی کن در یازدهم مه ( در بخش خارج از مسابقه ) بود گرچه امضای همیشگی او را دارد ولی تفاوتش نسبت به آثار گذشته اش جان بخشیدن رمانتیک به یک شهر تا حد یک شخصیت زنده در کنار دیگر شخصیت های فیلم است .
البته این نخستین بار نیست که کارگردان از شهر به عنوان مکانی که در داستان فیلم نقش اساسی دارد استفاده می کند .او پیش ازاین قهرمانان فیلم هایش را به نیویورک لندن و یا بارسلون برده بود ولی هیچ گاه تا این میزان شیفته ی زیبایی های با شکوه و خیره کننده یک شهر ( و در این فیلم پاریس ) نشده بود.
فیلم با نماهایی از خیابان ها و مکان های دیدنی پاریس شروع می شود بدون آنکه عنوان بندی فیلم برروی پرده سینما بیاید . تنها صدای یک موسیقی به سبک موسیقی های دهه 1920 به گوش می رسد.وپس از پایان چشم اندازهای زیبای پاریس عنوان بندی فیلم برروی یک زمینه سیاه نمودار می شود. وودی آلن هم این بار خیلی سریع تماشاگران فیلمش را با قهرمانان فیلمش آشنا می کند .
یک نویسنده جوان آمریکایی به نام گیل ( اوون ویلسن ) وهمسرش ( راشل مک آدامز ) به پاریس می آیند و ماجرا از آنجا شروع می شود که گیل آن چنان شیفته پاریس و آثار تاریخی اش می شود که به زودی خودرا در پاریس دهه 1920 که به آن عصرطلایی می گفتند می بیند. او در این سفر به گذشته هم ارنست همینگوی نویسنده محبوبش را ملاقات می کند و هم شخصیت های فرهنگی دیگر جهان مانند فیتز جرالد , پابلوپیکاسو , سالوادور دالی و یا لوییس بونوئل که اگرچه سالهاست درگذشته اند ولی برای نویسنده جوان زنده اند . و در واقع در پاریس, پایتخت مهم فرهنگی و هنری جهان است که که دیدار و اشنایی با نمادهای فرهنگی سال های دور برای او امکان پذیر می شود.
وودی آلن پس از نمایش فیلم در جشنواره کن در یک جسله مطبوعاتی به صراحت گفت که او به عمد می خواسته پاریس را زیبا و دوست داشتنی نشان دهد . کارگردان همچنین به داریوش خنجی مدیر فیلمبرداری ایرانی تبار فیلم اشاره کرد که در هرچه زیباترنشان دادن پاریس نقش بسزایی داشته است اشاره کرد و گفت : من پیش ازاین ها کار خنجی را در فیلم ( زیبای رباینده ) ساخته برناردوبرتولوچی دیده بودم و کاملا جذب کار اوشده بودم . برای فیلم جدیدم هم که می خواستم یک پاریس خوشگل نشان بدهم بی درنگ خنجی را انتخاب کردم .( داریوش خنجی متولد 1955 در تهران از پدری ایرانی و مادری فرانسوی است که از سه سالگی به فرانسه رفت ولی بعدها برای تحصیل در رشته فیلمبرداری و عکاسی رهسپار آمریکا شد . او در سینمای جهان چهره آشنایی است و با فیلمسازانی چون دیوید فینچر , رومن پولانسکی و الن پارکر در فیلم های هفت - دروازه نهم و اویتا کارکرده است ).
وقتی یکی از خبرنگاران از وودی آلن پرسید که آیا گرایش و توجه کارگردان به انتخاب شهر که در این فیلم تبدیل به یک شخصیت شده نشانگر تغیییر در فیلمنامه نویسی کارگردان است وی تاکید کرد که روش فیلمنامه نویسی او تغیبری نکرده و اضافه نمود :
وقتی شما در باره شهر ویا کشوری می نویسید یاید به پرداخت آن اهمیت بدهید . این فیلم , شهر پاریس از نگاه من ا ست . پاریس برای من حتی زمانی که باران می بارد زیباست . زیرا که اصولا شهرهای بارانی را دوست دارم .
وودی آلن در مورد شخصیت هایی مانند همینگوی, پیکاسو و یا دالی متذکر شد که به تصویردرآوردن این شخصیت های مهم فرهنگی برای او کار آسانی بود زیرا که نمی خواست خیلی جدی و عمیق به آن ها بپردازد وتنها جنبه سرگرم کننده اش برای وی مهم بود.
کارگردان هفتاد و پنج ساله در این نشست مطبوعاتی با ذکر این نکته که وقتی خیلی جوان بود با دوستانش به تماشای فیلمهای فرانسوی می رفته یاد آورشد که درآن سال ها سینما در آمریکا یک صنعت تجاری بود ولی برای او فیلمهای فرانسوی به مثابه یک موزه هنری بود. وودی آلن همچنین از فیلمسازانی چون رنه کلر, آلن رنه , ژان رنوار , ژان لوک گدار و فرانسواتروفو ستایش کرد.
وودی آلن حضورکوتاه کارلا برونی همسر نیکلا سارکوزی رییس جمهور فرانسه در فیلمش را خیلی اتفاقی دانست و یادآورشد زمانی که با سارکوزی وهمسرش صبحانه می خورده به کارلا پیشنهاد بازی در فیلم را داد و اوهم پذیرفت . وی اضافه کرد که همسررییس جمهورفرانسه در عین زیبایی و جذابیت بازیگرخوبی است . کارلا برونی در فیلم در نقش یک راهنمای موزه بازی می کند.
