اگر اول ماه مه يكي از خجسته‌ترين و خاص‌ترين روزهاي جهان است، در ايران اين روز حديثي ديگرگونه دارد: حاكميت اصرار دارد كه براي لوث كردن اين روز، هفته‌ي كارگر اعلام كند؛ تشكل كارفرمايان (اتاق بازرگاني) يك صد و بيست و هشتمين سالگرد تأسيس خود را با كبكبه و دبدبه جشن مي‌گيرد، ولي كارگران حتي اجازه‌ي تشكل و گرفتن جشن و مراسم آرام را هم ندارند، چه رسد كه آزادانه به خيابان بيايند و فرياد دادخواهي سر دهند؛ هرگونه تشكل كارگري سركوب مي‌شود؛ فعالان شجاع كارگري، امثال اسالو، مددي، شهابي، رخشان و . . . در زندان‌ها مي‌پوسند؛ موج موج كارگران و فعالان كارگري بازداشت، تهديد و ارعاب مي‌شوند؛ روزنامه‌ها و مطبوعات از انعكاس اخبار مربوط به اعتراض‌ها و اعتصاب‌هاي كارگري منع مي‌شوند. گذشته از اين، طبقه‌ي كارگر ايران، امسال افزون بر بيكاري و سركوب و خفقان، زير بار حذف يارانه‌ها و تعديل اقتصادي و گراني سرسام‌آور كمر خم كرده است.
با اين همه، اول ماه مه، روز جهاني كارگر، روز جشن و سرور كارگران، روز تجديد پيمان براي دست‌يابي به حقوق صنفي، اجتماعي و سياسي طبقه‌ي كارگر و اميد به آينده‌ي روشن است.
كانون نويسندگان ايران، كانون كارگرانِ فكري، اين روز خجسته را به طبقه‌ي كارگر ايران و جهان تهنيت مي‌گويد.
كانون نويسندگان ايران
اول ماه مه ۲۰۱۱
(۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۰)
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
