تقریبا بیش از ۵۰% کارگران و کارکنان مجتمع پتروشیمی و منطقه اقتصادی ماهشهر و بندر امام قرارداد موقت هستند. اطلاع داشته باشید که کارگران پیمانکاری و موقت، درست همان کاری را انجام می‌‌دهند که یک کارگر رسمی در آنجا انجام میدهد در حالیکه حقوق این کارگر موقت با حقوق آن کارگر رسمی بسیار تفاوت دارد و حتی از یک سوم آن هم کمتر است. و این شامل مزایای دیگر به جز حقوق هم میشود یعنی که مزایای دیگرشان هم بسیار کمتر از آن کارگران رسمی است. | |
توضیح سایت جنبش کارگری: مصاحبه حاضر در روز 29 فروردین انجام شد و در برگیرنده تحولات این روز و بعد از آن نیست.
- : با سلام به شما، اکنون مدتیست که اخبار اعتصاب کارگران پتروشیمی ماهشهر به طور مرتب در حال پخش شدن است، لطفا توضیح دهید که این اعتصابها از چه زمانی آغاز گشته و دلیل اصلی شکل‌گیری این اعتصاب چه بوده است؟
- با سلام و عرض تشکر خدمت شما دوستان و همکاران محترم. اعتصابات کارگاران منطقه اقتصادی ویژه بندر امام به طور جدی تر و وسیع تر، درست در ۲۹ فروردین ماه سال جاری شروع شد. علت اعتصاب هم این بود که همانطور که میدانید دولت احمدی نژاد در سال ۱۳۸۴ مصوبه‌ای را تصویب کرد مبنی بر اینکه قراردادهای واسطه‌ای و پیمانکاری حذف میشوند و قراردادهای مستقیم و دائمی با کارگران بسته میشود، که عقد چنین قراردادی و اجرای آن می‌‌توانست یک سر و سامانی را به وضعیت کارگران از نظر حقوق و مزایا و سایر جنبه‌های دیگر بدهد. ولی از آنجائی که این کار صورت نگرفت و دولت زیر قول خودش زد، و نه تنها زیر قول خودش زد بلکه به شکلهای مختلف یک سری مسائل را به کارگران تحمیل کرد، مسائلی که کارگران هیچ نقشی در آن نداشتند مثل مسائلی که در اثر تحریمها به وجود آمده بود و به خاطر سیاست غلطی که خود دولت در پیش گرفته بود ایجاد شده بود، و فشارهای خارجی هم که باز در اثر همین سیاستهای غلط دولت به آن تحمیل شده بود، دولت آمد و این سیاستها را و فشارهای اقتصادی ناشی از تحریمها را که ناشی از سیاستهای غلط خودش بود را یک جورایی به طبقه پایین جامعه مخصوصاً طبقه کارگران و زحمتکشان تحمیل کرد.
- چطور این کار را کرد؟ یعنی چطور این فشار را به طبقه کارگر تحمیل کرد؟
- به این صورت که هم با حذف سوبسیدها، همچون سوبسید مواد سوختی و بسیاری از مواد اولیه و هم با بالا نبردن دستمزد کارگران، که خود ناشی از عدم وجود نقدینگی در دولت بود، یعنی در واقع وقتی دولت منابع کم آورد و هزینه‌های زیادی بابت دور زدن تحریمها بر دوشش تحمیل شد، اینها آمدند سیاستهایی را در پیش گرفتند برای صرفه جویی و ریاضت اقتصادی. خوب طبیعیست که در یک چنین نظام سرمایه داری و سرمایه محوری، این فشار به پایین منتقل شده و روی طبقه متوسط و پایین و طبقه کارگر متمرکز میشود.
- لطفا بفرمایید چند درصد از کارگران پتروشیمی و یا واحدهای دیگری که به پتروشیمی وابسته هستند قراردادی می‌‌باشند؟
- تقریبا بیش از ۵۰% کارگران و کارکنان مجتمع پتروشیمی و منطقه اقتصادی ماهشهر و بندر امام قرارداد موقت هستند. اطلاع داشته باشید که کارگران پیمانکاری و موقت، درست همان کاری را انجام می‌‌دهند که یک کارگر رسمی در آنجا انجام میدهد در حالیکه حقوق این کارگر موقت با حقوق آن کارگر رسمی بسیار تفاوت دارد و حتی از یک سوم آن هم کمتر است. و این شامل مزایای دیگر به جز حقوق هم میشود یعنی که مزایای دیگرشان هم بسیار کمتر از آن کارگران رسمی است.
- یعنی این مزایا بهشان تعلّق نمی‌‌گیرد یا اینکه تعلّق میگیرد ولی کمتر است؟
- این مزایا بسیاریش به ایشان تعلّق نمی‌‌گیرد و آن مبلغی هم که تعلّق میگیرد در زمینه‌هایی که تعلّق میگیرد نسبت به آن حق و حقوقی که کارگر باید تحت آن شرایط کاری که دارد کار میکند که کاملا تحت یک شرایط مساوی با یک کارمند یا کارگر رسمیست، بسیار ناچیز است و میتوان به جرات گفت که اصلا هیچ است.
- این وضعیت تقریبا شامل چند هزار کارگر میشود، یعنی چند هزار کارگر در این وضعیت به سر می‌‌برند، حال از خود پتروشیمی تا واحدهای دیگر؟
- به طور کلی تخمین زده میشود که کارگران منطقه ویژه اقتصادی ماهشهر و بندر امام مین حیث المجموع تمام واحدهای پتروشیمی، حالا ما آنجا کارگاه‌های دیگر هم داریم که در زمینه‌های دیگر فعالیت میکنند ولی اگر منظور فقط مجتمعهای پتروشیمی منطقه اقتصادی ویژه ماهشهر و بندر امام باشد، بالغ بر ۲۵۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ نفر هستند، یعنی بالغ بر ۳۰۰۰۰ نفر هستند.
- یعنی بالغ بر ۳۰۰۰۰ نفر کارگر قراردادی داریم یا اینکه این رقم شامل کل کارگران است؟
- خیر، فقط قراردادی‌ها را عرض کردم.
- یعنی با این حساب تعداد کل کارگران این منطقه چیزی بالغ بر حدود ۵۰۰۰۰ نفر است؟
- دقیقا. بالغ بر ۵۰۰۰۰ نفر تقریبا کارگر در منطقه وجود دارد.
- بسیار خوب. خوب این اعتصابی که شروع شده است، گفتید که از بیست و چندم فروردین شروع شده است؟
- از بیستم فروردین شکل بسیار جدی تر و گسترده تری به خودش گرفت. این اعتصابات وقتی که ابتدا در مرکز اصلی پتروشیمی بندر امام شروع شد، و کارگران که به قراردادهای موقت و پیمانکاری اعتراض داشتند و اصل مساله‌ای هم که به خاطرش اعتراض داشتند همین مورد بود در ابتدا. مخصوصاً بسیار سعی کردند که این اعتراضات را ابتدا سرکوب کنند، بعد که نتوانستند با زور و سرکوب و ارعاب کار را پیش ببرند و با آن اتحاد و انسجام و همبستگی کارگری مواجه شدند، آمدند از در مصالحه و از در وعده و وعید دادن به طوری که آقای مهندس ظریف کار مدیر عامل پتروشیمی منطقه ویژه اقتصادی راسا به همراه فرماندار منطقه و برخی از مسئولین حراست و نظامی و انتظامی مستقیما با کارگران صحبت کردند و آمدند که پیگیری کنند و مکاتبه کنند با مقامات بالاتر که این پیشنهادها از سوی کارگران رد شد و کارگران عنوان کردند که این پیشنهادها به خاطر وقت کشی و به خاطر این است که اینها زمان بخرند، و سر فرصت و با آن برنامه‌هایی که برای ما می‌‌چینند بتوانند اعتصابات را در هم بشکنند و به همین خاطر با این پیشنهادات مخالفت شد.
- چند نفر از کارگران در آغاز اعتصاب حضور داشتند؟
- در ابتدا بالغ بر ۲۵۰۰ کارگر شرکت داشتند که رفته رفته و مخصوصاً با آن شعارهایی که کارگران می‌‌دادند و فعالین کارگری که بسیار نقش مهم هماهنگ کنندگی در منطقه ایفا کردند، و اطلاع رسانی که با دیگر مجتمع‌ها مثل مجتمع امیرکبیر، مجتمع پتروشیمی اروند، مجتمع پترشیمی تندگویان، ابن سینا، داشتند آنها هم اضافه شدند به کارگران و همینطور کارگران شیفت شب کار نیز در کنار کارگران روزکار ملحق شدند به این اعتصاب. حدود آن جمعیت اعتراضی کارگران بالغ بر ۱۰۰۰۰ نفر بود که من اگر روز ۲۸ فروردین را بخواهم مثال بزنم بالغ بر ۱۵۰۰۰ نفر کارگر در آن اعتصابات شرکت داشتند.
- لطفا در مورد تاکتیک مذاکره آقای ظریف کار توضیح دهید و اینکه در واقع از چه تاریخی شروع شد؟
- آقای ظریف کار به طور مشخص اولا نه تنها ظریف کار بلکه تمام مسئولین در آن روزهای ابتدایی اعتصابات سعی میکردند این طور وانمود کنند که این اعتصابات اصلا اهمیتی ندارد و اصلا یک جورایی کم محلی کردند و اصلا اهمیت ندادند. هیچ گونه صحبتی هم نکردند. هیچ گونه مقاومتی هم نکردند. هیچ گونه اقدامی هم نکردند. بعد که دیدند این اعتصابات رو به گسترش گذاشت و به سرعت به اوج خودش رسید، یک جورایی آمدند و با ارعاب و تهدید و محاصره کردن کارگران و دستگیری بعضی از اعضا و بازجویی و اینها سعی کردند که اعتصاب را در هم بشکنند که نتوانستن.
- تاکتیک مذاکره از کی شروع شد؟
- تاکتیک مذاکره حدودا از ۲۳، ۲۴ فروردین ماه شروع شد. به این صورت که ابتدا مشاور مدیر عامل جناب آقای سید مصطفی موسوی در نامه‌ای که برای کارگران - در واقع این نامه قرائت شد برای کارگران - از آنها خواستند که سر کار خودشان برگردند و گفتند آن روزهایی هم که اعتصاب کردید و نیامدید حقوقش را به شما می‌‌دهیم و پیگیری هم نمی‌‌کنیم به لحاظ امنیتی و مطالبات شما را خواهیم داد. اما خوب ما میدانیم که کارگرها این را قبول نکردند و به اعتصاب خودشان ادامه دادند و شروع کردند به شعار دادن که مثلا "پیمانکار پیمانکار غارتگر بیت المال" و یا "اتحاد اتحاد کارگرا اتحاد" و یا "کارگر متحد همه چیز، کارگر تنها هیچ چیز". و این شعارها بسیار کوبنده بود و مشخص بود که آن اثر لازم را هم به لحاظ گسترش اعتصابات و درسهای دیگر در منطقه و هم آن تاثیر و آن پیامی که در شعارها بود برای مسئولین آن نقش خودش را این شعارها به هر حال به خوبی ایفا کرد.
- در گزارشاتی که اخیراً از اعتصابات کارگران پتروشیمی منتشر شده است گفته شده که کارگران شعار «حی علی خیر العمل، رئیس جمهور اهل عمل» را داده اند. روال این شعارها چطور بود، گستردگی‌اش تا چه حد بود؟
- در ادامه مسأله ای که قبلاً عنوان شد، یعنی بعد از اینکه دیدند که با سرکوب و ارعاب کار پیش نمی رود، یک جورهایی آمدند که از طریق عواملی که دارند نفوذ کنند در کارگران، عواملی مثل بسیج کارگری که بعضی هاشان عضو بسیج کارگری هستند یا مثل بعضی از نیروهای حراست که حضور دارند در آنجا – اینطور نیست که متجمع ها را همینطوری رها کرده باشند -، تمام برنامه‌های خودشان را عملیاتی کردند. به طوری که روز 27 فروردین ماه، یعنی همین شنبه گذشته به اوج خودش رسید. ابتدا رئیس حراست آمد و مسئولین دیگر هم همراهشان بودند. گفتند که ما کار شما را پیگیری می کنیم. وعده‌هایی دادند، سعی کردند بین کارگرها تفرقه بیندازند و این تجمع و اعتصاب را یک طوری بشکنند. ولی کارگرها واقعاً اتحاد و انسجام بینظیری را از خودشان نشان دادند. انسجامی که خاص این طبقه است و مخصوصاً در این منطقه جنبش کارگری بسیار منسجم‌تر است و سازمانیابی اش به نظر بنده قابل تمجید است. آنها وقتی نتوانستند نقشه هایشان را عملی کنند، عده‌ای از آنها که تعداد شان بین 50 تا 60 نفر تخمین زده می‌شد که از بسیج کارگری منطقه بودند و معلوم بود که توسط رئیس حراست فرمان می‌گیرند و سازماندهی شده بودند، شروع کردند به سر دادن شعارهای منحرفانه مثل «حی علی خیر العمل، رئیس جمهور مرد عمل». وقتی دیدند کارگرها پیشنهاد رئیس حراست و مسئولین را رد کردند برای پیگیری کار، این شعار را سر دادند که بگویند رئیس جمهور مرد عمل است و کارها درست میشود و کارگرها یک طورهایی سرد بشوند. کارگرها هم بلافاصله در جواب به آنها متوجه قضیه شدند. ابتدائا همه متوجه نشده بودند. بعد به سرعت و با فعالیتی که فعالین کارگری - که بدون تعارف متوجه این قضایا هستند – انجام دادند، کارگرها هم بلافاصله شعار دادند «آزادی، کار و پیشه، با ریش درست نمیشه». منظورشان هم ریش و محاسن همان بسیجی ها بود که بهش علاقه دارند. با این شعار کارگرها پاسخ کوبنده ای به این کارشان دادند و به این ترتیب این نقشه آنها هم نقش بر آب شد.
- پس در‌واقع میشود گفت که این شعار اصلاً شعار کارگرها نبود؟
- دقیقا. این شعار کارگرها نبود، بلکه شعار کارگرنماها بود که اینها هم عرض کردم 50 یا 60 نفر بیشتر نمی شدند که به صورتی مشخص، تقریباً متمرکز هم در گوشه‌ای از تجمع ایستاده بودند. در آن جمعیت بسیار زیاد اینها کنار هم ایستاده بودند و دستهاشان را بالا بردند و شروع به شعار دادن کردند. ابتدا هم کارگرها هم فی الفور متوجه نشدند. بعد با اطلاع رسانی که همانجا صورت گرفت بلافاصله کوبنده پاسخ دادند. چون بلندگو هم با آنها هماهنگ بود. قبل از کل این ماجراها مسئولین بلندگوهایی که در محوطه گذاشته بودند آنقدر صداهایشان را زیاد کرده بودند و سرودهای «انقلابی» و اینجور چیزها پخش میکردند که مانع بشوند که شعار های کارگرها ادامه پیدا بکند و یک جورهایی ساکت بشوند بعد خودشان شروع میکردند به صحبت.
- یعنی این تعداد معدود کارگر با بلندگو هم آمده بودند؟
- با بلندگو نبودند، بلکه همانطور که عرض کردم بلندگو با آنها همراهی می کرد. وقتی کارگرها شعار می دادند، بلندگوها روشن بود و شعارها و سرودهای «انقلابی» پخش می کرد. به محض این که این 50- 60 نفر شروع کردند به این که شعار «حی علی خیر العمل، رئیس جمهور مرد عمل» سر بدهند و جنبش را به حاشیه برانند و یک جورهایی در آن شکاف ایجاد کنند، بلندگو خاموش شد. یعنی مشخص شد که اینها سازماندهی شده و با برنامه عمل میکنند و ما خودمان شاهد قضیه در آنجا بودیم.
- یعنی بعد از این که اینها شروع به شعار دادن کردند، بلندگوها را خاموش کردند که شعارهای اینها خوب به گوش بقیه برسد؟
- دقیقا.
- نتیجه واکنش کارگران چه بود؟ باعث شد که این شعارها تمام بشود؟ این شعار دیگر داده نشد؟
- وقتی کارگران شعار دادند که «آزادی، کار و پیشه، با ریش درست نمی شه»، نوعی درگیری لفظی بین کارگران و این 50- 60 نفر یاد شده ایجاد شد که با فعالیتهایی که کارگران و فعالین داشتند مانع از درگیری شدند. فعالین اعلام کردند که اینها می‌خواهند جو را به خشونت بکشانند و شما را سرکوب کنند به این بهانه که اغتشاش کردید حرکات رادیکال انجام دادید. البته از قبل هم بخش عمده کارگران به خوبی توجیه شده بودند که مواظب اینگونه حرکات انحرافی باشند و کارگران خیلی خوب عمل کردند در این زمینه. واقعاً میتوان گفت که یک خطر، یک برنامه خطرناکی که چیده بودند به این شکل، نقش بر آب شد.
س- بسیار خوب. الآن کارگران در چه وضعیتی اند؟ آیا اعتصاب ادامه دارد یا کارگران در حال مذاکره اند؟ وضع اعتصاب الآن چگونه است؟
ج- کارگران الآن در حال اعتصاب نیستند، چون آنها 48 ساعت به مسئولین مهلت دادند که در این 48 ساعت کار را درست بکنند و این مهلت هم امروز یعنی 29 فروردین به پایان می رسد. کارگران هم تهدید کرده‌اند که چنانچه این مهلت به پایان برسد و خواسته هایشان برآورده نشود، این بار به طور گسترده‌تر و همراه با خانواده‌های خود دست به اعتصاب خواهند زد.
س- این فرصت گفتید کی تمام می شود؟
ج- این فرصت آخر وقت امروز 29 م به پایان می رسد. فردا روز موعد است.
س- در‌واقع کارگرها منتظرند که تا فردا چه اتفاقی بیفتد؟ انتظار چه برخوردی را از مدیریت دارند؟
ج- با اصراری که مسئولین شرکت، جناب آقای ظریف کار و سایر مسئولین داشتند، کارگران به این نتیجه رسیدند که یک فرصت 48 ساعته، در‌واقع یک التیماتوم، به آنها بدهند که آنها سریعاً کار را درست کنند. هر چند که ما به خوبی میدانیم که آنها این کار را نخواهند کرد ولی...
س- یعنی تبدیل قراردادهای موقت به دائمی؟
ج- بله یعنی تبدیل قراردادهای موقت به دائمی و بازپرداخت کلیه حق و حقوقی که در اثر موقت بودن قراردادها به کارگران نرسیده و باید پرداخت شود.
س- پس با این حساب میشود گفت که فردا تکلیف ادامه اعتصاب و این که کارگرها چطور می‌خواهند کارشان را ادامه بدهند روشن خواهد شد. این درست است؟
ج- دقیقاً همینطور است. کارگرها هم اعلام کرده‌اند که در محل کار ، یعنی هر کارگری در همان محلی که خودش کار می کند، حاضر خواهند شد اما کار نخواهند کرد. توجه داشته باشید که این اعتصابها هزینه‌های زیادی هم برای این مجتمع ها داشته و این مسئولین بسیار تحت فشارند از جانب مقامات بالاتر. بخصوص مسئولین پتروشیمی و بخصوص مسئولین وزارت نفت به شدت از سوی دولت تحت فشار هستند که جوری سر و ته این مسأله را هم بیاورند که البته تاکنون نتوانسته اند.
- شما ارزیابی خودتون چیه؟ آیا این اعتصابات به‌نتیجه موفقیت‌آمیز خواهد رسید؟
- مسئله را باید از چند زاویه نگاه کرد. از زاویه دولت، خوب می‌بینم که ما با یک دولت و یک نظام سرمایه‌داری طرف هستیم که به‌هیچ عنوان قصد این را نداره که یه‌جورایی حق و حقوق کارگرها را بدهد؛ و اصلاً وجود این دولت و نظام در تضاد هست با طبقه‌ی کارگر. چون سیستم حاکم با طبقه‌ی مستضعف و کارگر قابل جمع نیست. به‌همین خاطر اونها ـ‌همان‌طور که می‌دونید‌ـ به‌شدت در حفظ نظم موجود کوشش میکنند و مرتب هم در این زمینه دارن سخن می‌گن. هم مسؤلین بالا و هم خودِ مسؤلین و مدیریت‌های پتروشیمی. با این دید که نگاه می‌کنن، خوب این اعتراضات رو یکی از بزرگ‌ترین تهدیدات برای خودشون می‌بینن؛ و مشخص است‌که با دستپاچگی تمام با این [اعتصابات] روبرو شدند. فشار بسیار سنگینی از طرف دولت به‌وزارت نفت و به‌طور مشخص به‌وزیر نفت و هم‌چنین مدیریت‌های پتروشیمی وارد می‌شه تا هرچه زودتر مسئله رو تمام کنن. همانطور که میدانید (البته ما این را از منابع رسمی نشنیدیم، از منابع غیررسمی شنیده‌ایم) عنوان شده که وزیر نفت استعفا داده. این خودش همون فشارها رو نشان میدهد.
- با این حساب، یعنی: براساس این اختلافی که بین دولت و مدیران شرکت وجود دارد؛ در واقع، شانس موفقیت کارگرها بالاتر هم می‌رود، اینطور نیست؟
- شانس موفقیت کارگران بالا رفته، برای اینکه صرفاً مسائل [مربوط به] این یک هفته‌ی گذشته نیست، بلکه عرض کردم، مسائل از چند دیدگاه مختلف قابل بررسی است. یکی در پیش بودن انتخابات و رقابت‌هایی که میان دولت و برادران لاریجانی و اون لابی‌های درون مجلس وجود دارد، و اخلافاتشون به‌اوج خودش رسیده و این ها قطعاً سعی خواهند کرد هرکدام یک جوری امتیازهایی به‌این طبقه بدهند. برای اینکه رأی و نظر اونها را به‌سود خودشون و در جهت منافع خودشون هماهمگ کنند. مسئله‌ی دیگه اینکه بعضی از این مجتمع‌ها نقش بسیار کلیدی در تولید بنزین دارند. و ما میدانیم که بعد از این تحریم‌هایی که شده، فشار بسیار شدیدی روی دولت هست و از طرف دولت هم روی مسئله‌ی بنزین و مدیریت‌ها فشار هست. [بنابراین،] اینها سعی خواهند کرد هرچه‌سریع‌تر این مسئله را حل کنند؛ حتی اگر به‌طور موقت هم شده، حلش کنن. ولی کارگران باید مواظب باشن که به‌صورت موقت با اینها وارد عمل نشوند و اونها یک امتیازاتی بدهند و درست مثل همان مصوبه سال 84، بعداً زیرش بزنن. کارگرها البته آگاه هستند. این مایه خوشبختی است‌که کارگران ـ‌واقعاً‌ـ به‌شکل عجیبی (طبقه‌ی کارگر به‌طورکلی، و از در درون طبقه‌ی مستضعف) آگاه شده‌اند؛ بیش از گذشته به‌منافع خودشان آگاه شده‌اند، و بیش از گذشته هم سازماندهی و انسجام خودشون رو بالا برده‌اند. که گمان نمی‌رود با برنامه‌ها یا همان ترفندهای کذایی از سوی دولت میدان را خالی کنند.
- بسیار خوب من آرزوی موفقیت دارم برای شما، برای فعالین کارگری، برای جنبش کارگری و برای کارگرهای اعتصابی. یک سؤال هست که لازمه آن را هم بپرسم: آیا از بین نیروهای سیاسی، جریانات سیاسی، جریانات دولتی و غیردولتی ـ کسانی هم هستند که بخواهند توی کارگرای اعتصابی نفوذ کنند، فعالیت کنند و این [حرکت] را جهت بدهند به‌‌نفع خودشون؟
- بله، اول باید تأکید کنم که آغاز این حرکتها بیشتر خود جوش بوده. اما چه در منطقه‌ی پتروشیمی بندر امام و ماهشهر و منطقه‌ی ویژه‌ی اقتصادی، و چه در کل منطقه‌ی خوزستان ـ‌تا اون‌جایی که ما اطلاع داریم‌ـ گروه‌های دستِ راستیِ دیگری هم هستند؛ اما به‌جرأت می‌توانم بیشتر فعالیت‌ها و بیشتر سازماندهی‌ها (به‌معنای کمّی آن) در اختیار فعالین مستقل کارگری است که اون ابتکار عمل رو در دست دارند. گروه‌های مختلفی این‌جا هستن، گروه‌هایی هستند که به‌لحاظ.... سطنت‌طلب هستند و می‌آیند و قصد ارتباط برقرار کردن با گروه و اتحادیه‌های بزرگ و مهم‌تر را دارند و وارد صحبت میشوند. اگرچه کارگران (عرض کردم) آگاه هستند و این پیشنهادها را قبول نمی‌کنند. ولی یه عده‌ای هم هستند که به‌هرحال از اونها تبعیت کرده‌اند و گروه‌های کارگری و اتحادیه‌های دستِ راستی تشکیل داده‌اند. ولی نسبت اونها به‌نسبت گروه‌ها و فعالین کارگری با جهت‌گیری مستقل، نسبت یک(1) به سه (3) است. و اون [نسبت] یک(1) که عرض می‌کنم، فقط مربوط به‌سلطنت‌طلب‌ها نیست؛ بلکه سبزی‌ها یا همان جنبش سبز، اون چیزی که مربوط به‌‌آقایان موسوی و کروبی هست و از مسئله‌ی بعد از انتخابات 88 آغاز شد ـ‌نیز‌ـ فعالیتهایی دارند، عواملی دارند که مشغول فعالیت هستند در این زمینه. ما توصیه می‌کنیم به‌دوستان و همکاران و همه‌ی کارگران و مخصوصاً دوستانی که در زمینه‌ی ارسال گزارش‌ها و اخبار این اعتصابات فعال هستند، متوجه‌ی ارسال گزارشات خودشون باشند؛ دقت کنند، مبادا این شعارهای انحرافی باشند؛ مثل همان موردی که در باره‌ی رئیس جمهور ـ‌حی علی خیرالعمل، رئیس جمهور مرد عمل‌ـ به‌صورت کذایی و انحرافی مطرح شده بود و قصد این را داشتند که این مطرح بشه و فراگیر بشه که نشد و پاسخ کوبنده‌ای را هم از طرف کارگران دریافت کردند. ولی متأسفانه اینجور که مطلع شدیم در گزارش بعضی از دوستان ما ـ‌حالا سهواً‌ـ اعلام شده که این شعار مال کارگرا بوده. دوستان ما باید دقت بیشتر در ارسال این گزارش‌ها بکنند.
- خیلی خیلی ممنون، با آرزوی مجدد موفقیت برای شما و برای همه‌ی دوستان کارگر و برای همه‌ی کارگران اعتصابی، اگر پیام خاصی دارید، می‌توانید اضافه کنید. خیلی متشکر می‌شویم.
- خواهش می‌کنم. بنده هم به‌نوبه‌ی خودم و از طرف همه‌ی کارگران و زحمتکشان در منطقه‌ی خوزستان و به‌خصوص منطقه‌ی ویژه‌ی اقتصادی بندر امام و ماهشهر از شما تشکر می‌کنم. از اینکه این فرصت را در اختیار ما گذاشتید تا ندای حق‌طلبانه‌ی کارگران را به‌گوش جهانیان برسانیم، تشکر می‌کنیم. ما خواستار حمایت و همکاری به‌همه شکل آن و همه نوع آن با فعالین و جنبش‌های کارگری در داخل هستیم؛ و از نهادها و سازمان‌های بین‌المللی کارگری انتظار داریم که حمایت خودشون را از این فعالیت‌ها و اعتصابات و جنبش کارگری در داخل ایران اعلام کنند. امیدوارم همه‌ی دوستان ما ، که به‌هرحال آنها را دوست خود میدانیم و این دوستی ایجاب میکند که این خطاها را که در بعضی از گزارشات (مثل آن چیزی که در مورد حی علی خیرالعمل عنوان شد) به‌عنوان خطاهای فرعی به‌آن نگاه کنند. ولی امیدوارم که دوستان ـ‌بسیار بسیار تأکید می‌کنم که‌ـ دقت کنند در این گزارشات تا زحمات این کارگران یه موقعی به‌هدر نرود. تشکر می‌کنم. از شما هم سپاسگزارم.
- من هم تشکر می‌کنم.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
