مبداء، مقصد، شعار، مجریان شعار مسئله را روشن می کند. شعارهای انسانگرا، حقیقتجو، عدالتخواه از زرتشت، بودا، عیسی تا مارکس، لنین، مائو، کاسترو بخاطر مجریان منحط به فساد، منزلت طلبی، حرص ثروت، قتل مخالفان و منقدان انجامید. در قرن بیستم موج اول سوسیالیزم با مجریان ماقبل مدرن به یوتوپیای انسانگرا و عدالت اجتماعی نیانجامید.
از مبداء کنونی تا مقصد جامعه عدالت با شعار برابری، بستگی به مجریان فعلی این شعار دارد. جوامع سوسیالیستی سرمایه داری دولتی سده بیستم یا فروپاشیدند یا فقیرانه درجا می زنند یا به سرمایه داری بیرحمی منتهی شدند- با قلع و قمع خونین منقدان.
دمکراسی تجربی ترین و منطقی ترین راهی است که با مجریان فعلی، جهان را به جامعه عدالت نزدیکتر می کند. این را در کشورهای اسکاندیناوی سده بیست ویکم می توان دید. موج دوم با دمکراسی در برخی کشورهای اروپایی، آمریکای لاتین، خیزشهای اخیر خاور میانه در 193 کشور سرمایه داری عضو سازمان ملل را می توان دید.
| 
