سانحۀ اتمی فوکوشیما
و هشدار در باره خطرات استفاده از انرژی هسته ای در ایران

فاجعۀ سهمگین زمین لرزه ای که در یازدهم مارس کرانه های شمال شرقی ژاپن و ساکنان آنرا به ویرانی و هلاکت کشاند، میرود تا به فاجعۀ هسته ای بزرگ تری بدل شود. سهمگین تر از هر حادثۀ طبیعی دیگر، با پی آمدها و آسیب های انسانی و محیط زیستی بیرون از تخمین و محاسبه. آن چه در این روزها در برابر چشمان حیرت زدۀ جهانیان می گذرد، در کنار برانگیختن حسّ همدردی عمیق با مردم ژاپن، پرسش ها و هشدارهائی سرنوشت ساز نسبت به خطرات و عوارض به کارگیری انرژی هسته ای در سطح کرۀ زمین به همراه دارد.
از هم اکنون، به ویژه پس از خیزاب های ویرانگر سونامی، دولت های پاره ای از پیشرفته ترین کشورهای تولید کنندۀ فن آوری هسته ای، در اندیشۀ بازبینی طرح ها و سیاست های پیشین خود و بازتعریف معیارهای ایمنی و روش های رویاروئی با مخاطرات هسته ای برآمده اند. شهروندان این کشورها، در پی وضعیت نامعلوم و در عین حال هراس انگیز نیروگاه فوکوشیما و خطر پخش تشعشعات اتمی، خواهان اطلاع رسانی شفاف دولت ها در بارۀ مجموعۀ نیروگاه های موجود و ضریب اطمینان هر یک از آن ها، دست کشیدن و خروج از انرژی هسته ای به عنوان الگوی تولید انرژی و فرآوردن و گسترش انرژی های جایگزین، پاک و بازتولیدشونده هستند. بسیاری از انجمن ها، سندیکاها و احزاب سیاسی خواستار بحث های علنی و مستقل از نهادهای وابسته به دولت در بارۀ مخاطرات محیط زیستی و انسانی به کارگیری انرژی هسته ای در قیاس با انرژی های جایگزین و بازنگری الگوهای تولید و مصرف انرژی و نظرخواهی از طریق همه پرسی و تصمیم گیری ملّی در بارۀ حفظ یا ترک انرژی هسته ای شده اند. اسطورۀ کارآئی و ایمنی انرژی هسته ای در همۀ کشورهای اصلی تولیدکنندۀ آن، بار دیگر و بیش از پیش به زیر سئوال رفته است. از این دیدگاه، انرژی هسته ای با به خطرانداختن جان شهروندان و احتمال آسیب های جبران ناپذیر و بلند مدّت به محیط زیست و طبیعت، پاسخگوی چالش های بزرگ آینده در ارتباط با تغییرات آب و هوا، افزایش دمای کرۀ زمین و آگاهی ها و بازاندیشی های کنونی جامعۀ بشری در بارۀ مناسبات میان انسان و طبیعت و پاسداری از آن نیست.
امّا هیچ یک از این بیم ها و نگرانی ها و پرسش ها به درون مرزهای ایران و گفتارهای مقامات رسمی راه نیافته است. جمهوری اسلامی ایران هم چنان با پنهان کردن بخشی از عملیات و مقاصد خود و کوبیدن بر طبل "انرژی هسته ای حق مسلم ماست"، زندگی نسل های امروز و فردای ایران را به مخاطره ای عظیم انداحته است. رژیم تبعیض گر و تاریک اندیشی که همۀ حقوق مسلم مردم ایران را روزمره زیر پا می گذارد، همۀ دگراندیشان و دگرباوران را زیر تیغ سرکوب و خفقان نفسگیر نگه داشته است و صدای حق طلبان را در گلو می شکند و دسته دسته آنان را به جوخه های اعدام می سپارد، تنها یک "حق مسلم" می شناسد و می خواهد آن را با برانگیختن ریاکارانۀ "غرور ملّی" و مظلوم نمائی و جلب احساسات مردم به آنان تحمیل کند. هیچ کس در ایران، جز حلقۀ تنگ محارم سیاسی، از ولخرجی ها، باج ها و معاملات رژیم برای به دست آوردن فن آوری هسته ای در بازار سیاه اورانیوم، از بده بستان های سیاسی و اقتصادی در راه اندازی نیروگاه های هسته ای و غنی سازی اورانیوم با خبر نیست. حق مسلم مردم ایران، انتخاب در آزادی است. حق مسلم مردم ایران، آگاهی یافتن از همۀ مخاطراتی است که در کشوری زلزله خیز، دولتی که در برابر اعمال خود به هیچ نهاد و مرجع قانونی و انتخابی پاسخگو نیست، در گوشه و کنار خاک آن، پنهان و آشکار مراکز اتمی برپا کند تا سرانجام با دست یافتن به سلاح اتمی، حاکمیّت خویش را دوام بخشد. اثرات شوم سیاست های ماجراجویانه جمهوری اسلامی بر روند تحولات منطقه نیز قابل چشم پوشی نیست. تحریک مسابقۀ تسلیحاتی در منطقه ای که بیش از هر زمان دیگری نیازمند خلع سلاح هسته ای، صلح و پیگیری و پیشرفت جنبش های دموکراتیک است، جز به سود استبدادهای فرتوت و زنده نگه داشتن کانون های بحران و تنش در خاورمیانه نیست.
بر آزادیخواهان و وجدان های بیدار در درون و بیرون کشور است که همه جا در برابر این سیاست ویرانگر ایستادگی کنند، بیهودگی و خطرات دیرپای آنرا به مردم ایران نشان دهند و عواقب شوم ولایت هسته ای را بر ملا سازند.

شورای هماهنگی جنبش جمهوری خواهان دمکرات و لائیک ایران
۳۱ مارس ۲۰۱۱