مقدمه مترجم:
آن شور انقلابی اخیری كه اكنون جهان را فراگرفته است، شعله اش در واقع در تونس و در اعتراض به فقر و بیكاری و زورگوئی گر گرفت. آن جوانی كه بر خود شعلهای زد، شعله انقلابات این دوره را برافروخت. مدتها پیش خوانده بودم كه انقلابات همانند زمین لرزهها و زلزلهها هستند، هیچكسی نمیتواند تاریخ و وسعت و نتیجه آنها را پیش بینی بكند. میشود گفت كه ژاپن و یا لوسآنجلس در مدار زلزله قرار گرفتهاند و امكان وقوع زلزله در آنجاها بیشتر است. اما زلزله امكان دارد بم را و یا كرایس چرچ نیوزیلند را بلرزاند. در مورد زلزلههای سیاسی هم همینطور. میشد حدس زد كه زندگی مردم در عربستان و یا ایران و یا افغانستان و غیره غیرقابل تحمل شده است، اما انقلاب در تونس اتفاق افتاد. این داستان اما فعلا بماند.
در تونس اما بطور واقعی "فدراسیون اتحادیههای كارگری تونس" UGTT كه تا شروع انقلاب یك نهاد كارگری محافظه كار و زرد و نزدیك به دستگاه دولتی بود، در تحولات انقلابی نقش بسیار مهمی ایفا كرد. وقتی كه زین العابدین بن علی، زیر فشار انقلاب روز ١٤ ژانویه فرار را بر قرار ترجیح داد، نیروهای ارتجاعی كمابیش نزدیك به ایشان و حزب ایشان "حزب دمكرات مشروطه" RCD جمع شدند و دولت "آشتی ملی" را، به رهبری محمد غنوشی نخست وزیر زین العابدین بن علی، تشكیل دادند! قبول و یا رد دعوت به شركت در این دولت از جانب سران UGTT برای ادامه و یا سركوب انقلاب اهمیت بسزائی داشت. سران UGTT ابتدا از این دعوت استقبال كرد و ٣ نماینده هم به این دولت معرفی كرد؛ اما به محض اینكه خبر به فعالین كارگری و سازماندهندگان اعتراضات كارگری رسید، انقلابی بر علیه این سران و این تصمیم آنها شكل گرفت. نه تنها مبارزات كارگران معدن فسفات قفصا در سال ٢٠٠٨ و نه تنها تظاهرات علیه بیكاری و فقر روز ١٢ ژانویه ٢٠١١ در برابر دفتر مركزی فدراسیون مزبور كه قتل عام ٥٠ نفر از تظاهر كنندگان را بهمراه داشت، توسط فعالین این تشكل كارگری سازمان داده شده بودند، بلكه دفاتر و فعالین اتحادیههای كارگری در سراسر تونس سازمانده و كانون سازماندهی مبارزات و اعتراضات خیابانی شده بودند. با شنیدن خبر شورش فعالین و اعضای اتحادیهها، سران UGTT دوازده ساعت بعد از این تصمیم، یك جلسه اضطراری برگزار كرد و با انتشار بیانیهای كنار كشیدن خود را از این دولت اعلام كرد.
مصاحبهای را كه در زیر مشاهده میكنید، مصاحبه هفته نامه "اطلاعات كارگران" نشریه "حزب مستقل كارگران فرانسه"، شماره ٢٦ ژانویه با حسین ال عباسی، معاون دبیركل UGTT است كه برای اطلاع خوانندگان ترجمه شده است. نقش كارگران و جنبش كارگری در انقلاب تونس و همچنین نقش UGTT خود باید جداگانه و در فرصتی مناسب مورد بررسی قرار بگیرد.
ناصر اصغری
٦ مارس ٢٠١١
***
مصاحبه با حسین ال عباسی،
معاون دبیركل "فدراسیون اتحادیههای كارگری تونس"
Union Générale Tunisienne du Travail (UGTT)
سوال: موضع UGTT در قبال موقعیت سیاسی كنونی چیست؟
جواب: خاطر نشان كنم كه در ١٨ ژانویه UGTT قطعنامهای را تصویب كرد كه در آن آمده است:
"از آنجا كه دولت ائتلافی آرمانهای ما را منعكس نمیكند؛ مطالباتی را كه مطرح كردهایم بیان نمیكند و آمال و امیال مردم و كارگران را نمایندگی نمیكند، (UGTT) تصمیم گرفته است كه نمایندگان خود را از این دولت ائتلافی بیرون بكشد؛ كه مقامات منتخب اتحادیههای كارگری از مجلس ملی، مجلس مشورتی و شوراهای محلی استعفا داده و مشاركت (UGTT) در شورای اقتصادی و اجتماعی را به حالت تعلیق در خواهد آورد."
UGTT همچنین خواستار "انحلال RCD ... و رد هرگونه دخالت خارجی در امور مردم تونس، كه آنها بودند كه رئیس جمهوری كه مردم را سركوب میكرد، سرنگون كردند. در نتیجه مردم باید خود آینده خود را، بدون دخالت خارجی، تعیین كنند."
فدراسیون اتحادیههای كارگری همچنین خواستار "ملی شدن" اموال خاندان بن علی شد. به عبارت دیگر، جمهوری تونس، قسمت عظیمی از اقتصاد را به تصاحب خود در آورد. در همان جا، UGTT خواستار "مجلس مؤسسانی از طریق انتخاباتی آزاد و عادلانه كه قدرت و خواست مردم را منعكس كند" شده است.
در همین رابطه، دبیركل UGTT و سه نفر از اعضای كمیته اجرائی ملی، كه من یكی از آنها هستم، فردا (سه شنبه ٢٥ ژانویه) جلسهای با نیروهای سیاسیای كه میخواهند نقطه پایانی به سلطه RCD و حكومت آن گذاشته شود، خواهیم داشت. هدفمان این است كه با آنها درباره شرایط ایجاد دولت نجاتبخش مردمی كه قطعنامه ١٨ ژانویه شورای اجرائی UGTT آن را تصویب كرد، بحث و گفتگو كنیم.
بعنوان یك كاتالیزور، UGTT نقش خودش را ایفا خواهد كرد تا اینكه راه حلی كه با منافع مردم و انقلابشان خوانائی داشته باشد، پیدا شود. كمك خواهد كرد كه احزاب سیاسی اپوزیسیون بخشی از پروسه تشكیل دولت نجاتبخش ملی شوند كه آلترناتیو سیاسی موقت دولت RCD شوند، كه از طرف مردم تونس مردود اعلام شد.
هدف ما تنها دنبال كردن متحقق شدن اهداف انقلاب است.
UGTT نقش خودش را در متحد كردن نیروهای سیاسی اپوزیسیون در همین راستا ایفا خواهد كرد. بر این اساس ما به مانعی برای همه دشمنان خارجی و داخلی بدل خواهیم شد كه توان این را دارند تا شبكههای خود را در میان ما درست كنند و بخواهند با دشمنان ما همكاری كنند.
سوال: اهداف انقلاب تونس چهها هستند؟
جواب: توسعه اقتصادی، دمكراسی، عدالت اجتماعی و قانون اساسی. اولین جرقهای كه نشان دهد كشورمان تغییر را شروع كرده است، توسعه اقتصادی در یكسری مناطق خواهد بود. مناطقی كه تماما توسط رژیم RCD بحال روزگار رها شده بودند.
در سال ٢٠١٠، تحقیقی را در منطقه "سیدی بوزید" انجام دادیم و به دولت درباره خطر انفجار اجتماعی به دلیل نرخ هشدار دهنده بیكاری و فقدان چشم انداز اشتغال و پروژههای اقتصادی هشدار داریم. پروژههای توسعه فقط در امتداد ساحل به اجرا در آمدهاند.
تحقیقات متعددی نشان میدهند كه از زمان روی كار آمدن، سیاست خصوصی سازی دولت بن علی مسئول تخریب اقتصاد بوده است.
حتی نمیدانستند چطور سیاستهای خصوصی سازی خودشان را هم اداره كنند. كارگران بسیاری از بخشهای خصوصی شده، اكنون خواهان ملی شدن شركتهای خود هستند. برای نمونه اینجا از شركت حمل و نقل عمومی، شركت هواپیمائی تونس اسم میبرم. بسیاری دیگر از همین نوع مؤسسات را میتوان اسم برد.
وقتی كه سیاستهای خصوصی سازی با عدم موفقیت مواجه میشدند، خواستیم كه پروسه خصوصی سازی متوقف شود تا ببینیم آیا شركتهای خصوصی شده بازده دارند یا نه. ما همیشه خواستهایم كه خصوصی سازیها متوقف شوند و شركتهایمان مؤسسات اجتماعی بمانند.
امروز میخواهیم كه همه شركتهایمان به مالكیت دولت برگردند؛ چرا كه باید هدفشان در خدمت توسعه و اشتغال در كشورمان باشد. مشخصا خواستار برگرداندن همه شركتهای ملی خصوصی شده به دست دولت هستیم. این امریست ضروری.
مردم فرانسه برای سالهای زیادی از دست این سیاست مخرب خصوصی سازی، كه توسط اتحادیه اروپا به آنها دیكته شده است، رنج بردهاند (بیكاری، انهدام مؤسسات عمومی، ضربههای سخت به حقوق اجتماعی و غیره).
ما از این مسئله در اروپا هم مطلعیم و میدانیم كه خصوصی سازی چه تأثیرات اجتماعی مضری برای مردم بجا گذاشته است. در هر مبارزهای كه اتحادیهای بر علیه خصوصی سازی به پیش میبرد، دولت به ما میگفت: "حتی اروپا هم مجبور است این كار را بكند."
فدراسیون اتحادیهها، در یك آموزش مقدماتی از امروز (٢٤ ژانویه) فراخوان یك اعتصاب نامحدود داده است. بنابر گزارشاتی كه تاكنون به ما رسیده، این فراخوان جواب فراخوری گرفته است. اما از آنجا كه با گوشهای ناشنوای غنوشی و دولت RCD مواجه شدهایم، چه كار دیگری میتوانستیم بكنیم؟
ما بنوبه خود از هر ابزار قانونی استفاده خواهیم كرد تا تضمین كنیم مطالبات مردم تونس جواب مثبت بگیرند، كه دولت غنوشی و RCD سرنگون شود. در بخشهای متعددی اعتصابات و همچنین راهپیمائیها و اعتراضات در حال انجام گرفتن هستند.
اگر راه دیگری برای استعفای دولت غنوشی برایمان باقی نماند، فراخوان یك اعتصاب عمومی را خواهیم داد. اما بر این باوریم كه فشار از خیابانها و كارگران در محیطهای كارشان و مدارس و غیره، در حال سرنگون كردن دولت هستند.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد