نوروز

در آستان لحظه‌ی میعاد
خاک ناگهان سینه چاک داد
و هزار سبز ملوس
ز بطن باغچه دمید؛
قلب زمین طپید،
ناگهان،
سال تحویل شد:
بلور نور آبگینه لب پر زد انگار
و از پشت پنجره خورشید
در صیقلای آینه خندید.....
و بهارِ نگارین
-سوار مرکبِ زرّین غبار نسیم -
از راه سر رسید.
یکباره باغ شکوفان شد؛
به لُختِ شاخه‌ها شکوفه شکفت؛
پرنده به شوق از آ‌‌شیانه پرید
و به نور و آب و آفتاب سلام گفت
و جویبار به رقص طراوت در آمد و هلهله سر داد.

***

وه،
چه فرخنده زادروزی است
نوروز :
میلاد پر شکوه طبیعت.

******

جهانگیر صداقت فر
تیبوران- ۱۰ مارس ۱۹۹۳