سپندگان

سپندگان خوشا كنون
كه صد گياه آ رزو
در ان شكفته مي شود
به دشت لاله گون ما
گياه تلخ دير پاي اگر كه رسته بود
هزار گل چو بشكفد به باغ
اميد در دلان بي قرار
كه سالهاست
به شوق وصلت بهار مي تپند
كنون شراره مي كشد.
و آتش اش به راه شب روان
هزار غنچه آتش اميد مي دمد.
اگر به بوستان مهر شب وزيد
سحرگهان در اين سپندگان
به گرمي دلان اين تبار عاشقان
اميد زندگي كنون،
سرود رودبار واژه هاي صبح بر زبان ماست.
به كام عاشقان خوشا
سحرگهان راستين،
به برفراز طرفه رهگذار ما
شبان شكفته مي شود
خوشا گشوده راه ها
به گامتان سحرگهان
به راه زندگي
در اين سپندگان
زشوق رويش بهار
هزارگل به پيش پايتان شكفته مي شود.

علي رضاجباري(‌آذرنگ)
13/12/89(2011/3/4)