شراره های مصری

۱

آنک!
جهان و هرچه در او هست
در پیچ و تاب حادثه
پیچان است
کاخ عتیقه در جبروتش
با باد رفته است
رعد است و برق
در آسمان آبی خاور
پَرخاش پُرخروش صداها ست
بیداری بزرگ در راه است
و مردمان له شده
قد، راست کرده اند
آوار وحشت است که می ریزد
بر جان خواجه تاشان
و کاخ کهنه می لرزد
رئیس زندانی ست
زندانی هزارتوی خودش
زندانی اربابان
و چاکران
زندانی جارچیان
زندانی زره پوشان
زندا نی کلاف درکلاف
سیم های خاردار
زندانی سردوشی های پراز ستاره
زندانی مدال های پیروزمند
زندانی شمش های طلا
وسربازان گرسنه
زندانی هزاران هزارمشت فروزان
بر تاق لاجوردی اهرام

۲

دّیاری به خانه باز نمی گردد
حلبی آباد ها وچپرها
خانه ها وکپرها
به چون غاری تنها
بی یارمانده اند
و ساکنین آن
دراقیا نوس خیابان ها
گم گشته اند

۳

پستان مادران گرسنه
به ناگهان
پرشیرمی شود
و زانوان خسته شان
بالش نرم کودکان است
در خیابان های شورشی
خیابان هائی رنگارنگ
رنگین به خون پرجم ها وشعارها
رنگین به خون لا له ها ولادن ها
رنگین به خون کبو تر ها
وقتی صفیرتیر
می رسد از راه
۴

امواج بی شماره گان
درصدای برهنه ی شان
میدان" تحریر" رابلعیده اند
وغول
غول نیست
مترسکی است معلق
درمیدان
ازبرای بازی کودکان
چشمان مارافسایش
وخنجرصدایش
مردارگشته است
میدان ها
با پرچم ها و دست ها
باغ بهارمی شوند
خیابا ن ها وگذ رها
درختزار
وشهر
جنگل می گردد

۵

میزهای چانه زنی
متروک مانده اند
و هیا بانگ آزادی
نمارخانه ها و غسال خانه ها را
دور می زند
تا در میدان های آزادی
با شادی
کف زنان وقیّه کشان
به رقص درآید
آهای.....
دستی که طناب توطئه را
می بافی
بشکن!
وخنجری که صیغل می خوری
تا بر گلوی نارک کبوتر بنشینی
نا کارشو!
این جا
قیامتی ست عاشقی
وعاشقان
دامن ازشادی پرکرده اند
آه
ترسم که باد توطئه برخیزد
وخنجری به پشت بنشیند
ترسم که ....

حسن حسام
۲۲/خرداد۸۹-۱۱ فوریه ۲۰۱۱