خانم اینس گوتشمیت در مقاله " زنان آنارشیست میان زنان انقلابی و اجتماعی روسیه تزاری " مینویسد که فمنیست های روس از سال 1876 در جنبش خلقی روستایی نارودنیکی روس اعلان وجود کردند . در این مقطع زمانی ، زنان آنارشیست را نباید از زنان انقلابی - اجتماعی روس جدا کرد . اینگونه زنان علیه ستم به روستائیان نظام مالک الرعیتی مبارزه می نمودند و خواهان تعاونی های فدراتیو و ساختارهای بدون هیرارشی سیاسی، اجتماعی، جنسی بودند .
در آندوره ، تزار پاول تا سال 1801 با روش های دیکتاتوری حکومت میکرد . بعد از قتل او توسط انقلابیون نارودنیکی ،پسرش آلکساندر اول که ادعای اصلاحات مینمود ، به تخت سلطنت نشست . در 5621 مانوفاکتور و کارخانه روس 210568 نفر شاغل بودند که 96053 نفر آنان رعیت های بدون زمین بودند . در آن سالها روشنفکران به مطالعه ادبیات و آثار روشنگری، و بحث در باره سوسیالیستهای تخیلی فرانسه می پرداختند. هگل و جهانبینی انقلابی اش ، آثار باکونین و فوریه نیز مورد بحث قرار میگرفتند .
مورخین جنبش های اجتماعی فاصله زمانی 1880-1850 را دوره پوپولیستی انقلاب روس نامیده اند . از سال 1859 زنان اجازه یافتند در دانشگاه شهر پتروگراد به تحصیل بپردازند . بعضی از این زنان و دانشجویان از این زمان خود را نیهیلیست می نامیدند و نظام مردسالاری و آداب و رسوم سنتی خانوادگی و اشرافی را زیر سئوال برده و برده گرایانه نامیدند .
کروپتکین در جلد دوم کتاب " خاطرات یک انقلابی " مینویسد که زنان نیهیلیست هیچ اتوریته ای غیر از حاکمیت عقل را قبول نداشتند و لباس سیاه ساده ای می پوشیدند و موهایشان را چون مردها کوتاه میکردند . آنان به بزدلی اخلاقی طبقه خود انتقاد میکردند و به مبارزه علیه ارزشها و عادات بورژوایی می پرداختند . تبلیغات تزاری آنزمان نیهلیست ها را تروریست مینامید ، گرچه نیهلیسم یک جنبش فلسفی روشنفکری بود . نیهلیست ها به رهبری چرنیشفسکی شعار " به میان خلق بروید و سطح فرهنگی روستائیان را بالا ببرید " را مطرح نمودند .
از جمله زنان مبارزی که در جنبش خلقی نارودنیکی فعال بودند ، عبارتند از دو خواهر بنام فینگر ، سوفیا پروفسکایا ، و ورا زاسولیش . سوفیا پروفسکایا از سال 1869 به تشکیل محافل مطالعاتی نبمه مخفی برای زنان پرداخت . اینگونه زنان همچون زنان عضو جنبش نارودنیکی اغلب از خانوادههای مرفه اشرافی بودند که بخدمت جنبش مردمی در آمده بودند . کروپتکین در باره سوفیا پروفسکایا مینویسد که او یک زن انقلابی مبارز چپ و دوست خلق بود . اینگونه زنان که لباس مردانه می پوشیدند ، هرگونه اتوریته ، مرد ، خدا ، دولت ، آخوند ، شوهر ، تزار و غیره را بزیر سئوال میبردند . یک سوم دانشجویانی که از سال 1873 برای کمک به دهقانان به روستاها میرفتند ، زن بودند . در سال 1876 زن جوانی بنام ورا زاوسلیش با قتل یک ژنرال ،فرمانده شهر پتروگراد ، خواست تا انتقم زندانیان سیاسی را از وی بگیرد . مورخین انقلاب ، امروزه اشاره میکنند که 60 سال پیش از جنبش مویرس لیبرس اسپانیا ، زنان انقلابی و اجتماعی روس ، شیفته افکار آنارشیستی و فمنیستی شده بودند .
از آغاز قرن 19 در روسیه تزاری دو جنبش سوسیال دمکراسی و انقلابیون اجتماعی ، تشکیل حزب دادند ، که دومی سیاست مبارزه مسلحانه و ترور حاکمان را تعقیب می نمود . امروزه اشاره میشود که انقلاب 1905 روسیه بیشتر یک انقلاب شهری بود تا یک انقلاب سراسری . از آنزمان که آنارشیستها در شوراهای کارخانه ها ، اتوریته احزاب را پذیرفتند ، دچار انحلال و ضعف شدند . پیش از پیروزی انقلاب اکتبر ، در روز بین المللی زن در تاریخ 23.2.1917 ، بیش از 90 هزار زن معترض برای دسترسی به نان و آزادی دست به اعتصاب زدند . ولینز مینویسد در حالیکه انان در خیابانها سینه هایشان را به سربازان نشان میدادند و بچه هایشان را در بغل گرفته بودند ، فریاد میزدند که " بسوی ما شلیک کنید ! " .
خانم ورنا فیگلز مینویسد که تمام سازمانها و گروههای مسلح و نظامی مردانه تمایل دارشتند که زنان را بعنوان قربانی جنسی خود ، به شیئی جنسی تبدیل کنند . بعد از پیروزی انقلاب اکتبر برای چند ماهی ، کمونیستهاس آنارشیست ، آنارکوسندیکالیستها ، بلشویکها ، انقلابیون اجتماعی چپ ، و طرفداران تولستوی ، تشکسل یک جبهه واحد دادند . بنظر میرسد که زنان نارودنیکی با شرکت در مبارزات سراسری ، سازماندهی مستقل خود را بفراموشی سپردند و آلت دست سیاستهای مردانه شدند .
زنان انقلابی –اجتماعی و زنان آنارشیست روس که خود را در چهارچوب جنبش نارودنیکی موظف میدانستند ، از جمله مبارزان فعال زنان بودند . به ادعای آنارشیستها ، با شکست انقلاب بلشویکی و شکست گروههای آنارشیست ، زنان نتوانستند به ثبت تاریخ خود بپردازند و اسیر نظام مردسالار بلشویکی حزب حاکم شدند . اموزه ادعا میشود که زنان مبارز اغلب بهتر از مردان همرزم خود قادر بودند در روستاها به دهقانان نزدیک شوند و آنان را علیه نظام تزاری متحد سازند .
خانم عما گلدمن ، یکی از نظریه پردازان و مورخان فمنیست در مقاله " علت شکست انقلاب روس " مینویسد که زنان روس در تاریخ جنبش آنارشیستی زنان ،در جنبش بین المللی، نقش مهمی داشته اند . ورا فینگر ، یکی از زنان مبارز روس در سال 1852 در خانواده ای مرفه و اشرافی در شهر غازان بدنیا آمد و همچون خانم لویزه میشل ؛ مبارز فرانسوی ، به سبب شغل پدر ، سالهای کودکی و نوجوانی خود را در روستاها و دامن طبیعت گذراند . او در کتاب خاطراتش اشاره میکند که آداب مردسالار در خانواده آنان حاکم بود و از طرف پدر اتوریته اش مورد اذیت و آزار قرار گرفته است .
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
