ترور با هر اسمی محکوم است

هر روز اخبار مختلفی از ترور و کشتار در گوشه و کنار جهان می شنویم. کشته شدن ۱۶ پلیس که در ۲۶ ماه ‏ژوئن سال جاری میلادی در جنوب شرقی ایران به دست نیروهای جندالله به اسارت در آمده بودند از آخرین این ‏اخبار است. جند الله پیش از این نیز تعداد زیادی از نیروهای پلیس و حتی افراد عادی را در جریان مسدود کردن ‏جاده ها به قتل رسانده بود.این گروه علی الظاهر هدف تحرکات تروریستی خود را مبارزه برای مردم بلوچستان ‏عنوان می کند. رهبر این گروه، عبدالمالک ریگی که به نام امیر عبدالملک هم معروف است، به تازگی نام گروه ‏خود را به جنبش مقاومت ملی ایران تغییر داده است. ‏
باید تاکید کرد که ترور و خشونت با هر هدف و اسمی که صورت بگیرد مذموم و ناپسند است. ما به عنوان فعالان ‏حقوق بشر وظیفه داریم بیش از هر کس دیگری این قبیل رفتارها را محکوم نموده، ساحت دموکراسی خواهان و ‏دگر اندیشان را ازانتساب چنین اعمالی که به نام جنبش مردم ایران صورت می پذیرد، پاک کنیم. چرا که تروریسم ‏در واقع نوعی وحشت و هراس آفرینی است که با تهدید و ترساندن و آسیب رساندن همراه است. مرتکبین این اعمال ‏تروریست نامیده می شوند. افرادی که گاه به نام ایدئولوژی یا فرد یا گروه یا دولت از هر خشونتی دریغ نمی کنند. ‏خشونتی که متوقف نمی شود، خودش را به اشکال مختلف بازتولید می کند. و می تواند هر چامعه ای را به سوی ‏نابودی و هلاکت پیش برد. غده چرکینی که گاهی به نام خدا و پیامبر نیز دست به خونریزی می زند
هر تروری که انجام می شود به بدبختی بشریت اضافه می کند؛ فرهنگ تساهل و مدارا را از میان می برد؛ تخم ‏کینه و نفرت را در جامعه پراکنده می کند و انسان هایی را که باید برای ایجاد عشق و احترام و توسعه آزادی مبارزه ‏کنند به انسان هایی که تنها از خون سیراب می شوند، تبدیل می کند. انسان هایی که می آموزند برای رسیدن به اهدافشان ‏بجای به کار گیری خرد و عقل از گلوله و اسلحه و نارنجک استفاده کنند. عده ای که راه را برمردم و مخالفان می ‏بندند، آن ها را اسیر می کنند و سپس به فجیع ترین وضعی به قتل می رسانند. تا طرف دیگر درگیری نیز به خود ‏حق بدهد که عده ای دیگر را به نام وابستگی به جندالله اعدام کند و چرخه مرگ و ترس و گلوله تداوم پیدا ‏کند، وانسان هایی که باید همگی در خدمت توسعه وسازندگی باشند، تنها به کشیدن نقشه برای کشتن یکدیگر فکر ‏کنند تا هیچ کس صحبت از امنیت و آزادی و حقوق انسان ها و انسان دوستی و حقوق بشر نکند. بدون شک این ‏ترورها با هر اسمی که صورت بگیرد، بر آگاه و ناخودآگاه انسان ها آسیب روحی عمیق وارد می سازد.‏
‏ ترور جنایتی است که علیه حیات انسانی با تجاوز به قوانین ملی و بین المللی صورت می گیرد. و به همین دلیل ‏همواره محکوم است. ترور هرگز قابل دفاع نیست. حتی اگر با اهدافی مردم پسند تزیین شده باشد.‏
‏ دراین میان تروریسم دولتی نیز جایگاه خود را دارد. ترور هایی که دولت ها برای اهداف سیاسی از آن استفاده می ‏کنند. اعدام هاو شکنجه ها و بازداشت ها که دولت ها علیه مخالفان خود بکار می گیرند، همگی از مصادیق تروریسمی ‏است که انسان ها را از میان می برد.‏
ترور شخصیت یا ترور روانی و یا تهدید افراد از طریق هدف قرار دادن روحیه، حس شهامت و اعتبار، هتک ‏حرمت و حیثیت، لطمه وارد کردن به آبرو، همگی می تواند واژه ترور را به خود اختصاص دهد. ترورهایی که ‏اگرچه فیزیکی نیست، اما خشونت هایی از نوع نرم است: خونی ریخته نمی شود، اما شخصیت ها نابود می شوند. ‏ترور می تواند اقدامات سیاسی یک دولت نسبت به مردمش برای اعمال سلطه، کنترل مطبوعات ، محاکمات غیر ‏قانونی و غیر عادلانه، مخالفت با گرد همآیی ها، تا اعدام های سریع و ترور مخالفان سیاسی یا ربودن آن ها را در بر ‏بگیرد و حتی از قانون برای توجیه عملکردش استفاده نماید. وظیفه فعالان حقوق بشر، مخالفت با کلیه اشکال ‏تروریسم است. از سوی هر فرد و گروه، حزب و دولت باهر هدفی که می خواهد باشد.‏
‏ ترور محکوم است. چه به وسیله سعید امامی با پوشش وزارت اطلاعات صورت بگیرد یا عبدالمالک ریگی با ‏عنوان دفاع از مردم بلوچ. از آن استفاده کند یا دولت اقتدار گرای ایدئولوژیک که تنها خود و طرفدارانش را ‏صاحب حق می داند و دیگران را غیر خودی هایی که باید از طریق ترور حذف شوند.‏
آن چه ما به عنوان فعالان حقوق بشر برای آینده ایران می خواهیم، دولتی دموکراتیک است که به جای سایه ترور، برآن ‏سایه امنیت و آزادی و رفاه و عدالت نقش بسته باشد. تا مردم پر نشاط و امیدوار در کنار یکدیگر با دولتی برآمده ‏از رای مردم زندگی کند. ‏
(روز آنلاین)