12 بهمن ماه 1389
لززله ای سیاسی در گرفته است و خاورمیانه و شمال افریقا را میلرزاند. تونس، الجزیره، مصر، یمن. مردمان این سرزمینهای پهناور عرب خسته از بار دیکتاتوریهای کهن و فساد و تباهی سیاسی و اقتصادی به یکباره از خواب گران قرون بیدار شده اند و ستونهای دیکتاتوریها را بلرزه دراورده اند. در هیچیک از این کشورها دست خارجی و استعمار در کار ساختن انقلاب نیست. در هیچیک ار انها خارجیان متهم به دخالت و حمایت از شورشیان که مردم باشند نشده اند. این مردمانند که بر پاخاسته اند و به یکباره با ترس تاریخی وداع کرده اند و بن علی را روانه تبعید کرده اند و میروند تا حسنی مبارک را نیز بدنبال او گسیل دارند و کسی چه میداند که علی عبدالله صالح هم بدنبال مبارک از اریکه قدرت ابدی فرو نیاید. مردمان عرب که سالهای درازی در فقر و بیسوادی و حهل و ترس زندگانی کرده اند اکنون با یاری وسایل ارتباط جمعی و با الهام از یگدیگر میروند تا یک به یک و کشور به کشور دیکتاتور ها را برانند و خود سرنوشت خویش بدست گیرند.
در این طغیان عربی چند نکته اساسی فابل مشاهده و ذکر است:
1. شعارها و خواسته های مردم، ازادی، رفاه و دموکراسی و مبارزه با فساد ریشه ای و مزمن سیاسی و اقتصادی است.
2. هیچ حزب و گروه خاصی جنبش مردم را تا به امروز قبضه نکرده است و روحیه همکاری و ائتلاف و کار و خرد جمعی بر خواسته ها و اعتراضات مردم و رهبران سیاسی انان حکمفرماست.
3. کسی از اسلام، بعنوان راه حل برون رفت از بحران های کنونی این کشورها نامی نمیبرد. در واقع تاثیرات رویدادهای حشن ایران در جهان عرب به عکس خود بدل شده اند و رهبران مذهبی این کشورها چه اخوان المسلمین مصر و چه جریانات مذهبی تونس که یکی از رهبران ان بتازگی از انگلیس به کشورش بازگشت به وضوح به سوال خبرنگاران پاسخ داده اند:که جمهوری اسلامی بسبک ایران و اسلام خمینی را نمیخواهیم.
4. نقش پلیس و ارتش در این اعتراضات از همه بیشتر و بارزتر به چشم میخورد. در هر دو کشورتونس . مصر بجز یکی دو روز اول، پلیس با مردم همراه شد که این در بیشتر فیلمها و ویدیوها مشاهده میشد. یعنی نیروهای پلیس و ارتش با درک اینکه انان ازمردمند و باید در کنار مردم باشند از سرکوب معترضین سرباز زدند. در مصر مبارک برای تنبیه مردم پلیسها را بخانه فرستاد تا با ایجاد ناامنی مردم را در درون خانه ها حبس کند. حیله او موثر واقع نشد و از همین رو پلیس دوباره به خیابانها باز گشت داده شد. ارتش مصر رسما اعلام کرد که به مردم تیراندازی نخواهد کرد و میبینیم که در ایجاد فراهم کردن فضای امن برای تظاهر کنندگان با بازرسی کارتهای شناسائی از اخلال جلوگیری کرده است.
5. از رهبران این کشورها، یکی در همان روزهای اول فرار را بر قرار ترجیح داد و راه را برای مذاکره نمایندگان مردم با هیت حاکم باز گذارد. روندی که در حال شکل گیری یک حاکمیت نوین در تونس خواهد بود. در مصر، حسنی مبارک با ظاهر شدن در تلویزیون و دادن وعده های فراوان و عوض کردن کابینه و انتصاب اعضای جدید سعی دارد که از سقوط حکومت خود جلوگیری کند. مسئله ای که بدشواری قابل قبول مردم است. در همین روند احزاب و شخصیتهای مصری از اخوان المسلمین که بزرگترین . با سابقه ترین تشکل سیاسی-اسلامی است تا شخصیتهای قابل قبولی چون البرادی در حال گفتگو و مذاکره اند تا با تشکیل یک دولت موقت ائتلافی با دوران حسنی مبارک و دیکتاتوری روسای مادام العمر بدرور گویند. تغییرات جدی در مصر که بزرگترین و بانفوذترین کشور عربی است به تغییرات در سایر کشورهای عربی یاری میرساند. در این روند باید امیدوار بود که لیبی از شر قذافی، عربستان از شیوخ عرب، و دیگر کشورها از روسای جمهور مادام العمر رهائی یابند و یا در بدترین شکل این افراد به اصلاحات اساسی دست یازند تا خود را از خطر سقوط نجات دهند.
6. روزگار روزگار بیداری ملتهای عرب است. هم انها که ما انها را در تمام طول تاریخ مسبب واماندگی و بدبختی های خود دانسته ایم. اگر انان به حقوق پایمال شده خود دست یابند و رژیمهای مورد قبولی بر سر کار اورند انوقت باید دید تکلیف ما با حاکمان ایران که احمدی نژاد انهمه از کیسه مردم ایران صرف خریدن مردم عرب کرده است چه میشود؟ در طول همه این سالها پول نفت به لبنان و حماس سرازیر میشد و تلویزیونهای ایران بزبان عربی مردمان عرب را به شورشی از نوع نوظهور اسلامی قرامیخواندند، اما انان با درایتی که حاصل ارتباطات جمعی است در کمین ان بودند که نوای ازادی و دموکراسی سر دهند. اینک ما مانده ایم و حاکمیتی که نه در درون اعتباری دارد و نه در بیرون کسی برای حرفهای صدتا یک غازش تره خورد میکند.کسی بجز انها که جیره خوارانش هستند و اگر نبودند انان نیز براهی دیگر میرفتند. کما اینکه حزب الله لبنان با سایر احزاب دولت ائتلافی تشکیل دادند.
7. اینک در استانه 32 سال تیره روزی ایران و ایرانیان، در حالی که همه تلاشها و خیزش هایمان زیر چکمه سربازان امام زمان له شده اند و فرزندانمان یاد در فقر و اعتیاد و ناامیدی بزرگ میشوند و یا ترک وطن میکنند و یا در دالانهای وهمناک اوین و گوهردشت جانهای عزیزشان طعمه شلاق و شکنجه میشود. اینک ما مانده ایم و حاکمانی که با کشتار و زندانی کردن و شکنجه و بردارکردن روزی دیگر را بشب میرسانند. مائی که همواره ادعا کرده ایم که اعراب مسبب بد بختی های ما هستند. راستی ایا وقتش نرسیده است که در ایرانی بودن خود تجدید نظر کنیم و از خود بپرسیم فرماندهان نظامی و انتظامی ما که با سلطه بر ثروت باداورده تروریست و قاچاقچی میپرورانند و صادر میکنند و با اخرین تکنیک های جاسوسی دمار از روزگار ما دراورده اند و رهبران سیاسی ما که همه ایرانی اند ،همه و همه دست در دست هم به ویرانی ایران کمر بسته اند، از کدامین قوم و قبیله ایرانی اند؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
