زندگی ساده

چه وحشتناک فاصله ایست
میانه ی
تصورات سایه گونه
و حضور بی رحم زندگی
ثبت بر دیوارِ باغی
که میوه نارس دارد،
هر ساله.
دوره گردان بازار روز
دزدان شب را ندیدند ، هرگز
همچنانی که هیچ جلادی
تیزی تیغ را برگردن خود نکردست « احساس » .
مروارید آویزان گردان دختران خیابانی
دیرگاهیست نجابت خود را فروخته ست‌،
به گزمه های گشتِ شبانه
تاتجارت محبت گسترده گردد.
نهرجاری
هرگز روز مرگ را در تصور خود ندارد
گرچه ، هموار بیلی را خواهد بود
که آب را از سر چشمه ای بند آرد.
ناصحان زیست گونی زیستِ روزمره ی ما
فراموش کرده اند،
که بودنی راباید که باشد
تا گوشی گوش به نصیحت دهنده شود.
هیچ قصابی گوشت گوسفند زنده
در روزنامه نمی پیچد
و هیچ قاضی فروشنده طناب نیست
و درخت هرگز فکر نمی کرد که،
برای اعدام باید رشد کند.
هیچ حروف چینی از کلمه مرگ دلِ خوشی ندارد
و هیچ چاپ گری نقش زنده ی جان از دست داده ای را
آویزان از طنابی،
در صفحه روزنامه اش
بشادی
نقش نمی کند
و هیچ کفشی دوست ندارد بی صاحب بماند.
زندگی چیزی نیست
مشکل هم نیست
دل بسته ی بمب و بستنی هم نیست
تنها باید سایه شمشیری نباشد
تا بشود نفسی به راحت کشید .

پنجم بهمن ۸۹ المان
رضا بایگان
reza@baygan.net