امروز صبح در قتلگاه وین در تهران جمهوری اسلامی بازهم جنایت دیگری آفرید. علی صارمی از زندانیان دهه شصت و علی اکبر سیادت دو زندانی سیاسی بودند که هریک پس از سال ها زندان مخفیانه و بدون اطلاع خانواده و وکلای در زندان اوین به دار آویخته شدند. اتهامات این زندانیان همچون پرونده های همه ی اعدامیان سیاسی در طول حاکمیت این رژیم نه تنها ذره ای دال بر محکومیت آنان نیست که بازهم کارنامه این رژیم را از آن چه که هست سیاه تر و سنگین تر خواهد کرد.
اعدام این علی صارمی و علی اکبر سیادت در حالی صورت گرفت که حکم اعدام یک دانشجو و زندانی سیاسی کرد به تعویق افتاده بود. جمهوری اسلامی که در بحران فزاینده و سخت و کم سابقه ای فرو رفته است تنها راه تداوم حاکمیتش را در خلق جنایات جدیدی دیده است. طی هفته های گذشته جمهوری اسلامی با نمایشات تلویزیونی و با تداوم دستگیرها و روانه کردن زندانیان به مکان های نامعلوم و مخفیانه اعدام کردن آنان سرکوب کم سابقه ای را در سرتاسر ایران پیش می برد. در حالی که بحران دورنی رژیم و مخالفت خوانی های مدافعان دیروزی رژیم و ولایت فقیه بلندتر گشته است، در حالی که با طرح یارانه ها و حمله به معیشت مردم در پی ریاضت کشی است و در حالی که مجامع جهانی هر روزه در محکومیت این رژیم اطلاعیه صادر می کنند، رژیم اسلامی با جنایت و اعدام و بی رحمانه ترین و فجیع ترین شیوه های سرکوب در پی حفظ حاکمیتش برآمده است. اما کیست که نداند ابعاد نارضایتی هر روز در ایران گسترش می یابد و سران رژیم بیش از دیگران انتظار فوران این نارضایتی ها را می کشند.
در مقابل این توحش و این جنایات، با اتحاد محکم مبارزاتی همه ی آزادیخواهان می توان جمهوری اسلامی را به عقب رانده و صفوف مبارزاتی به هم فشرده ای برای زئدودن هرگونه جنایتی فراهم آورد.
کومه له زحمتکشان کردستان
هفتم دیماه 1389 برابر با 28 دسامبر2010
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
