این نوشته را به مناسبت زاد روز آقای دکتر سروش و ویژه نامه ان در روزآنلاین که از من خواسته بودند در آخر هفته گذشته با تاخیر نوشتم. ضمن دست مریزاد به طراحان این عمل نیکو به درج ان اقدام کردم.
علی شاکری
Alimshakeri@yahoo.com
دکتر سروش تولدت مبارک!
سروش؛ تکامل انسجام یافته و هویت یافته مردمی ست که با فرهنگ اسلامی شیعه ایرانی، روشنفکرانه، چراغ رهایی از بند جزمیت را در راه پر از فراز و نشیب به سوی نسبیت جامعأ مدنی حمل کرده و به پیش می برد. سروش - مثل اغلب ما کنش گران جامعه ایران، و او در بخش فلسفه، با نیم قرن تجربه؛ زندگی و شخصیت او شکل گرفته است. پیش از انقلاب بهمن ۱۳۵۷ در عصر ایدولوژیک جهانی و ایران گفتمان حاکم روشنفکری، نفی مستبد، عموما مستبدین و‌ا بسته به سرمایه داری غرب، و رسیدن به "عدالت" مطلق با منش ایثار، عشق، و دانشگاه ما مدرسه انقلاب بود. در این مدرسه عالی ترین نوع نبرد سیاسی، مسلحانه، تابلو‌های ما، لنین، چه گوارا، حنیف نژاد، جزنی، احمد زاده، متفکرین ما ژان پل سارتر، ژرژ پلیتزر، احسان طبری، شاخص‌های مکتبی ما کارل مارکس و دکتر علی شریعتی، و بولدزرهای سیاسی ما خمینی، مجاهدین و فدأییان علیه شاه بودند. بالاخره مثلث مدفریک "خشم" جدید (خمینی، شریعتی، مجاهدین)، بر مثلث مدفریک "خشم" قدیم(خدا، شاه، میهن) پیروز شد. شریعتی روشنفکر ایرانی مسلمان شورشی ان دوره بود که بر بستر افکار ایشان مبارزه نه معامله، جنگ و نه سازش معنی داشت. تفسیر راه امام حسین "جنگجو" اعتقادی خویش، نیاز ان زمان، که شعار "راه رهایی" و نه مسیر دمکراسی بود را، نه استثنا بلکه قاعده امامت شیعه خواند. ان دوره و تا یک دهه بعد از ان در شرایط انقلابی گری، تقابل، جنگ، و تخریب، گفتمان به قول مولوی "آزمودن عقل دور اندیش" محاسبه گر نوع مهندس مهدی بازرگانی به حاشیه رانده شده و راه و رسم "دیوانه سازم خویش را" که عاشقانه بود، ورد زبان و مشغولیات فکری کنش گران دین باور و غیر دینی مثل ما بود که به متن بحث روز تبدیل شده بود.
در دو دهه پیش که دوره دوم گذار به سوی دمکراسی در ایران، بعد از انقلاب و سازندگی به سوی برداشت عمیق از " استبداد" و نه فقط "مستبد" شروع شده بود، دکتر سروش به عنوان یک شاخص فکری و فلسفی برجسته روشنفکری دینی این دوره که "اصلاحات" نام گرفت، همواره همراه و موثر بوده است. در این دوره روشنگری، شناخت هویت خویش، اعتماد به خویشتن ملی، ایجابی و نه صلبی، به سوی رواداری و تعامل و نه تقابل؛ اگر اقای سید محمد خاتمی سمبل سیاسی بلامنازع اصلاح طلبی شناخته شده، سروش فیلسوف اصلاحات و فلسفه‌اش الهام بخش کنشگران اصلاح طلب دینی در ایران بوده است.
سالگرد تولد اقای سروش و آرزوی عمر طولانی برایشان را، در این زمان تبریک می گویم، که جنبش "سبز" بر آمده و در تکامل انقلاب و جنبش اصلاحات، مرحله سوم گذار به دمکراسی را با همگنی، تکثر، اخلاق، و در خدمت به کرامت انسانی؛ طیّ طریق می‌کند و در این راه ایشان کماکان همراه، و یاری رسان این جنبش می باشد.
اقای سروش؛ خدمت شما و بقیه روشن فکران دینی در ایران برای تلطیف فرهنگ حاکم اسلامی، پذیرش پلورالیسم عقیدتی، کمک به راهی می‌کند که استبداد زدأیی حکومتی و غیر حکومتی را تسریع، هموار، و راه رشد تحقق دموکراسی در ایران را کم مانع تر می سازد. امید وارم ما دگر اندیشان سکولار غیر دینی، که از بدو انقلاب همراه دیگر اقلیت های دینی، قومی، و زنان، همواره مورد خشم و تبعیض واقع شده‌ایم؛ هماهنگ و با هم نه علیه هم، این "ایران برای همه ایرانیان" را بدون قید و برتریت دینی یا غیر دینی بسازیم!!
با آرزوی سلامتی برایتان؛
علی شاکری- کالیفرنیا -آمریکا - دوشنبه ۲۰ دسامبر ۲۰۱۰
