مرا در منزل جانان چه امن عيش چون هر دم جرس فرياد مى دارد كه بربنديد محمل ها
آه كه دست پرتوان زمان چه سخت ما را از هم جدا مى كند. رفيق ما، عموى خوب ما عزت مصلى نژاد، غمدار از دست دادن همسر عزيزش، آذر است.
مدتى بود كه آذر عزيز، در بستر بيمارى مهلك سرطان افتاده بود و تا به حال نبرد اين دو براى نجات جان آذر از مرگ ادامه داشت، تا اين كه چند روز پيش، آذر عزيز زندگى را بدرود گفت. ما رفقا و دوستاران عمو عزت مصلى نژاد در استراليا، از دست دادن همسر و يار زندگى و مادر فرزندانشان را به وى تسليت مى گوييم و از راه دور كلاهمان را به احترام ايشان برمى داريم و دستش را به گرمى مى فشاريم.
خسرو و گيتا رحمانيان، مجيد و مينا اميد، بهروز جليليان، نوروز و فروغ، سيروس و فتحيه رزاقى پور، على و زليخا رنجبر، عبدالرضا سالك، ميترا محمودى، بيژن على پور، حسام مصطفى زاده، ...
نظرات خوانندگان:
سپاس وپوزش
عرت مصلی نژاد 2010-12-21 04:00:57
|
من چه درپای تو ریزم که پسند تو بود
سروجان را نتوان گفت که مقداری هست
دوستان بسیارنازنین ومحبوب
سپاس از لطف بی کران تک تک شما عزیزان. ازطرف درناوپدرام وخودم محبت گرمی بخش وهمبستگی شما عزیزان را ارج می نهم. امیدوارم که درآینده ی نه چندان دور خدمتتان برسم ومن از گذشته بگویم وشما ازآینده. بهترین وخوشترین آرزوهای قلبی ام نثارشماعزیزان باد
قربانتان
عزت |
غمت کم ، بی دوست غمگین است
فریبا حسینی سازی 2010-12-20 14:35:18
|
غم وداع سنگین است. دوست می رود،امانه ازیاد. تا دل به سینه هست یاددوست درسینه می تپدو نبض لحظه های با هم بودن را تکرارمی کند.
تا لحظه هست ونبض هست،وداع معنی رفتن نمی دهد. بابودن تو، هست آن کس که مهراو با رگ رگ توبود. پس جای گفت کاش شادباش و باش. درتیک تاک نبض ای گنج یاددوست. |
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
