خوش نشینان همه رفتند، چه دیر است دگر
خانه پر خار و خس و دشت و کویراست دگر
سینه ریز تن عریان درختان در باغ
زوزه ی یخزده ی گرگ شریر است دگر
تکیه ی دهکده دیوار خراب آباد است
شهر جولانگه توفان نفیر است دگر
شب یلداهمه جائی و نفسگیر شده
صبح ما در خم زنجیرا سیر است دگر
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
