به گزارش دانشجو نیوز، این شورا که خود را مبرّا از تمام جریان های سیاسی می داند در نامه خود به رییس دانشگاه امیرکبیر می نویسد: "امیدواریم تجربهی برخوردهای انضباطی سنگین سال گذشته پس از اتفاقات ۱۶ و ۲۳ آذرماه، احضارهای فراوان و بی سابقه تنها به اتهام مشاهده شدن در تجمع و در نهایت احکام انضباطی سنگین و بی سابقهی صادر شده برای دانشجویان، نشانگر این مطلب بوده باشد که توسل به روش‌های قهری کمکی به حل مشکل نمی‌کنند و تنها به پاک نمودن صورت مسائل و درنتیجه خشن‌تر شدن و در معرض آسیب قرار گرفتن فضای دانشگاه منجر خواهند گشت."
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
« اي مالك! تو حكمراني و حكمران همچون پدر است، پس اي پدر، ناگزيري كه بسياري از لغزشهاي فرزندان خود را نديده انگاري و با چشم آكنده از گذشت، با محبت به چهره اولاد خود بنگري.(علی(ع))»
جناب آقای دکتر رهایی
ریاست محترم دانشگاه صنعتی امیرکبیر
۱۶ آذر ۱۳۳۲ روزی بود که سه آذر اهورایی با تقدیم خون خود به ملت ایران، از استقلال دانشگاه در مقابل استبداد و خودکامگی دفاع کردند. ۱۶ آذر ۱۳۳۲ روز تولد جنبش دانشجویی ایران بود، جنبشی که آزادی خواهی، استقلال و عدالت همواره جزء مطالبات آن بوده است. جامعة دانشگاهی نیز همواره در پی توسعه و ترقی میهن عزیزمان بوده‌است و هر آنچه فضای علمی دانشگاه را تحت الشعاع خود قرار دهد، به عنوان مانعی در سر راه تحقق این آرمان خواهد بود.
روز دانشجو، روز پاسداری از حرمت دانشجو و قداست حریم دانشگاه، مصادف با اول محرم الحرام،ماه آزادگی و ایثار و شهادت، امسال نیز آبستن نقاط تاریک و روشنی بود که مستقل از مبانی متفاوت قضاوت در مورد این حوادث در افراد مختلف، متأسفانه شاهد اتفاقاتی تأمل برانگیز در این روز بودیم که به نظر میرسد ریشه در ناکافی بودن تلاش مدیریت در جهت تأمین امنیت تحصیلی دانشجویان و حفظ کیان دانشگاه دارند. ما به عنوان نمایندگان صنفی دانشجویان معتقدیم که روز دانشجو، بهانه مناسبی برای توجه به مشکلات صنفی دانشجویان است. بی شک امنیت تحصیل، مهمترین نیاز دانشجوست و اگر امنیت نباشد، فراهم کردن مسکن و تغذیه، بی مورد خواهد شد؛ مسأله ای که علیرغم طرح چندین باره از سوی شورای صنفی- به عنوان نمایندهی دانشجویان دانشگاه- در سالیان اخیر، مورد توجه مسئولین قرار نگرفته است. با وجود آنکه شورای صنفی به عنوان اصیل ترین و فراگیرترین تشکل دانشجویی دانشگاه، مستقل از تمام جبههگیریهای این روز میباشد، بیتردید دفاع از حقوق تضییع شدهی تمامی اعضای صنف دانشجویی را رسالت همیشگی خطیر خویش میداند.
مسئلهای که همواره در ادوار مختلف شورای صنفی مورد توجه بوده است، پوشاندن جامهی عمل به یکی از اهداف شورای صنفی (بند ۲ ماده ۱ آیین نامه مصوب وزارت علوم) یعنی «ایجاد همدلی در میان دانشجویان و مسئولان دانشگاه» است. اما چنان که بر همگان مشخص است ، این همدلی در سایه ناامنی و ترس محقق نخواهد شد. در حالیکه دانشجویان بر این گمان هستند که مسئولان دانشگاه، همچون پدری در خانواده، پناه آنها خواهند بود، حوادثی چون مضروب شدن استاد عزیزمان -دکتر معتمدی- در اردیبهشت ماه سال جاری و اتفاقات تلخ روز دانشجوی امسال این گمان را با علامت سئوال بزرگی مواجه کرده است.
بدینوسیله شورای صنفی دانشگاه بنا به رسالتی که در آیین نامه شوراهای صنفی (بنابرمواد ۴ و ۴-۵) بر دوش میبیند، هشدار میدهد که خدمات آموزشی که باید برای دانشجویان ارائه شود، تحت شعاع وقایع تلخ ترم جاری و ترم گذشته قرار گرفته اند. اما با وجود طرح، تشریح و هشدارهای مکرر این مسئله، در قالب نامه ها و بیانیهها و جلسات مختلف ، به نظر میرسد هیچ گوش شنوایی برای این مهم وجود ندارد.
ناگفته پیداست که عدم مدیریت صحیح وقایع روز شانزدهم آذر در جهت خنثی سازی فضای درگیریها و ایجاد فضای مسالمت آمیز، خود عامل تحتالشعاع قرار گرفتن و اختلال وضعیت تحصیلی دانشجویان دانشگاه گشت. بیشک عملکرد مناسب مسئولین انتظامات دانشگاه، میتوانست عامل مهمی در از بین بردن تشنج و درگیریهای فیزیکی باشد. چنانکه شاید بسیاری از شعارهای هنجارشکنانهی روز دانشجو تحت تأثیر فضای آلوده به تشنج و درگیری سرداده شده اند.
بر هیچکس پوشیده نیست که مطابق قوانین دانشگاهیان جمهوری اسلامی ایران، تنها مرجع رسیدگی به اتهامات عمومی، اخلاقی، سیاسی، آموزشی و اداری دانشجویان در محیط دانشگاه، کمیتهی انضباطی دانشگاه است و عدم تحقق این امر، معلول چیزی جز مدیریت غلط وقایع نیست. در جریان روز شانزدهم آذرماه، رفتارهایی چون ضبط کارت دانشجویی، تهدید دانشجویان به احضار به کمیتهی انضباطی، خارج كردن اجباري برخی از دانشجویان بدون صدور حکم انضباطی از محیط دانشگاه و ... از سوی مسئولین انتظامات دانشگاه به چشم خورد. حوادث ناگوار دیگر از جمله درگیری فیزیکی و توهینهای متقابل بسیاری از دانشجویان در محیط دانشگاه، همه دال بر مدیریت ضعیف حوادث روز دانشجو بودند. همهی این مسائل، عوامل دور کردن فضای دانشجویی از مباحثات منطقی و به دور از شأن دانشجویان وافزایش تشنج و التهاب غیرعادی فضای مادر دانشگاههای صنعتی کشور و به تبع آن منحرف کردن محیط دانشگاه از روند تحصیلی خود گشت.
جناب آقای دکتر رهایی، از شما خواهشمندیم تا به عنوان ریاست دانشگاه با سابقه‌ای همچون پلی تکنیک تهران، شخصاً به مسیر حل این مشکلات ورود کنید تا روند رسیدگی به وضعیت دانشجویان و برخوردهای انضباطی پس از این ماجرا با آنان، بصورت منطقی و در جهت تلطیف فضای دانشگاه باشد. برخوردهای انضباطی و روشهایی که در سال گذشته بعضاً مورد انتقاد اساتید و برخی از دانشجویان بودهاند، نه تنها باعث همدلی نشده، بلکه سبب ایجا سوء تفاهمات و فضای ناامن و غیرآکادمیک گشته اند و از این جهت، بیثمر ماندن خدمات آموزشی و تلاشهای مجموعهی دانشگاه امری طبیعی بوده است. امیدواریم از این پس، شاهد فضایی پرنشاط، عادلانه و منصفانه در دانشگاه باشیم؛چرا که برخوردهای یکجانبه گرایانه و عدم صدور مجوز برای مراسمی همچون بزرگداشت روز دانشجو -که می‌تواند کاملاً بصورت قانونی برگزار شود- نتیجهای جز مخفی کردن فعالیت‌ها، از بین رفتن نظارت دانشگاه و ایجاد مسائل بزرگی برای دانشگاه (که حل آن مشکلات و تبعات ناشی از آنها تا مدت‌ها بطول می‌انجامد.) نخواهد داشت که از مهمترین نتایج آن، ایجاد روحیهی قانون گریزی در میان مدیران و صنعتگران فردا وتحت الشعاع قرار گرفتن فضای علمی دانشگاه در چنین شرایطی است. لذا امید داریم تا با توجه به نزدیکی به پایان ترم تحصیلی جاری، با از بین بردن و تلطیف التهابات حاشیه‌ای، شاهد فضایی آرام و سراسر علمی باشیم تا همهی دانشجویان بتوانند با آرامش و بدون حواشی احتمالی جانبی امتحانات پایان ترم را پشت سر بگذارند.
در پایان لازم به تأکید است که شورای صنفی خود را مبرّا از تمام جریان های سیاسی دانسته و رمز موفقیت و اقبال عمومی پایدار خود را نه در قدرتهای کوچک و پوشالین، بلکه در ایمان به ارادهی خلل ناپذیر الهی و پشتوانهی رأی دانشجویان فهیم پلیتکنیک میداند.
«خدا برای ما کافی است و او بهترین وکیل است.» آل عمران(۱۷۳)
شوراي صنفي دانشجويان دانشگاه صنعتي اميركبير
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
