برای دلاور ِ جانباخته ی مازندرانی
اکبر محمدی،
مادر و خانواده سربدارش
پیشانی ام از آزرم
فرو می ریزد
گونه هایم در آبشار ِ آه
روزنه ی نگاهم را
بسته است
بر من ببخشای، مادر جان
مادر ِ شیر ِ خروشیده ی سربدار ِ مازندرانی ام
می بینی؟
این غُرش ِ شیرزادهای خُروشیده ی شیر ِ کهن جوانسال را!
اینان آوای دست ها و پاهای به زنجیر بسته ی دلاورت، هستند
آوای تازیانه، بر تندیس ِ تهمتن ات
که بر آسمان ِ ایران
آواز ِ پرواز گردیده اند
بانگ فریادی پُر خروش
در هنگامه ی هنگام
بر دیوان می کوبد
پرستوهای آزادی:
نگاره های نگار ِ ایران را
نگین ِ نگاه ِ گیتی گشتانده اند
در پس ِ بیش از یک هزار و چهار سد سال
در میهن ِ باز هم مانده در بند
در گستره ی این راه
هم گام و هم رزم ِ سُرود خوانان ِ سربدار
گرد ِ جهان را
کیهان نوردی می کنیم
"تا ایران را پس بگیریم"
مادر جان، می بینی
سُهراب را با تیراژه ای از تیر
بر دامن ِ تهمینه ی بی تهمتن
در خون نشاندند
نوش دارویش را
راه بستند
نگاه سپید ِ ندا را دیدی
با سبز ِ در خون نشسته ی سُهراب
پرچم ِ افتاده ی ایران را
برافراشتند
چشم در پی آهو بانوی آرزو می گشتند
گل سرخ نگاهشان را
بر آسمان ِ ایران فرستاده اند
تا هموند و هم پیوند
با بانگ فریادهای دیگر
بند ِ دیوان را فرو پاشند
تا هم آوا و هم بانگ
بر پیکر ِ سنگ سیاه بکوبند
مادر جان
سبزِ جنگلِ ِ مازندران
و سرو ِ سبزت را
از فریبای آسیابانان ِ باد
پس گرفتیم
سبز ِ کیانوش، اشکان، یعقوب ِ خوزستانی و ...
با آهنگ ِ آرزویت
چنگ می نوازند
تا ستاندن ِ آزادی شادمانی ی آبادیی
بر سُوگ سواران ِ بی آزرم
سنگ نوشته گردد
تا جان ِ رویش و پویش ِ به تاراج رفته را
از سیاه ِ سنگ ِ سرکوب بستانیم
سبز ِ سرو ِ ایرانی گرداندیم
مادر جان
به سربدار ِ جانباخته ی مازندرانی مان،
بگو، در پی ی راه و یاد ِ او:
تابش ِ کوبش ِ سرو و سپیدار
رنگین کمان ِ شورش ِ جنگل
آهنگ ِ آبشار ِ سبز
گیتی را در ژرفای شگفتی
در خواب بیداری ی افسانه ای کشانده است
آذرخش ِ شهریاران ِ شهروند ِ نگین ِ انگشتر ِ زمین
در تیراژه ی تپش ِ تیرگان
از خرداد تا شهریور
از پگاه تا شبانگاه
بر نگین ِ هر نگاه نشانده شده است
تا شهریاران ِ پیروز ِ گمنام
"شهر ِ یاران" را
"فرهنگ شهر"
ایران شهر گردانند
مادر جان
گل های نیلوفر از پاسارگاد
به سوی مازندران روان است
آز آسمان ِ آرامگاه ِ دلاورت، بر گیر
بر هر نگاهی
شاخه ای نیلوفری بنشان
تا شیر ِ خروشیده
خورشید بر پشت
بر سبز و سپید و سُرخ
روان،
تا آزادی
این خونین ترین واژه ی ایران
سپید گردد
تا بر نگین نگاه
نگاهبانش باشیم
تا باز هم گهواره ی گیتی
به کهکشان ِ شیری
شیر رسانیم
گوتنبرگ- سوئد
http://abtinaeineh.blogfa.com/