مرضیه، خاتون جهان آواز ایران، سال های پی در پی در امتداد ذهن زمانه ی ما با صدایی سحر آمیز، به وسعت وطن در بندمان، در پاره پاره های جان های سوخته در تبعید مان، خواند.
آوای مرضیه، شور و شیدایی او به آزادگی، شورش او بر نظام زن ستیز جمهوری اسلامی، جسارت حضور و پایداری او در صف مبارزه سازمان یافته سیاسی، نماد شکوهمندی است از تلاش زنان هنرمند میهنمان در ستیزی انسانی و بشر دوستانه در مسیر رهایی.
در خبرها آمده بود که مرضیه خاموش شد. کدام خاموشی؟ این چگونه خاموشی است که اینجا- کنار ما، کنار تو و من، هم خانه هر ایرانی - مرضیه همچنان می خواند، و چه عاشقانه هم می خواند. گوش کنید.
هلا... زندگان خفته در خاک، هلا مردگان زنده در خاک، مرضیه ما همچنان می خواند، گوش کنید.
مرضیه عزیز... بخوان به نام گل سرخ، به نام طلایه داران سربدارآزادی میهنمان.
میهن در بند ما همچنان تشنه آواز توست.
یادش گرامی باد!
جشنواره بین المللی سینمای تبعید- سوئد
بیست و یکم مهر ماه 1389
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
