دویچه وله: مرضیه، خواننده شهیر ایرانی ظهر روز چهارشنبه ۱۳ اکتبر در سن ۸۵ سالگی در شهر پاریس با زندگی بدرود گفت. جانان، نوه این هنرمند به دویچه‌وله گفت که مادربزرگش از مدتی پیش در بیمارستان آمریکایی شهر پاریس بستری بود.
به گفته‌ی نوه‌ی خانم مرضیه، مادربزرگش به دلیل تشدید بیماری و تالمات روحی ناشی از فوت دخترش هنگامه از مدتی قبل در بیمارستان آمریکایی شهر پاریس بستری بود و حوالی ساعت ۱۳ روز چهارشنبه ۱۳ اکتبر چشم از جهان فرو بست.
خانم مرضیه از پنج سال پیش مبتلا به سرطان استخوان شده و در پی تشدید بیماری، از هشتم اکتبر به بیمارستان انتقال یافته بود. جانان خرم که در آخرین دقایق زندگی خانم مرضیه بالای بالین او بوده به دویچه‌وله گفت: «مادرم هفت ماه پیش فوت کرد و از دست رفتن دختر، مادربزرگم را خیلی ناراحت کرد. عجیب است که مادرم ۱۳ مارس از دنیا رفت و مادر بزرگم ۱۳ اکتبر.»
قرار است مرضیه در حومه پاریس در همان گورستانی دفن شود که مزار فرزندش آنجاست: « مادر بزرگم موقع مرگ مادرم گفته بود که قبر بغلی را برایش بخریم تا کنار مادرم دفن شود.»
نوه خانم مرضیه می‌گوید که تصمیم‌گیری برای زمان و مراسم خاکسپاری این هنرمند، چهارشنبه شب اعلام می‌شود. وی می‌گوید در حال حاضر نمی‌تواند چیزی در باره وصیت و خواست مادربزرگ خود بگوید و هرچه لازم باشد، در آینده اعلام خواهد شد.
جانان خرم می‌گوید: «مادر بزرگم همه عمر دلش می‌خواست برای مردمش آواز بخواند و فکر می‌کنم در ترانه‌هایش همه چیز را گفته است.»
مرضیه با نام واقعی اشرف السادات مرتضایی، متولد سال ۱۳۰۴ در شهر تهران بود. او با آهنگسازان و ترانه سرایانی چون تجویدی، خرم، یاحقی، خالقی، رهی معیری و معینی کرمانشاهی کار کرد و ده‌ها تصنیف و ترانه ماندگار از خود به یادگار گذاشت.
وی ایران را در سال ۱۳۷۳ ترک کرده و با پیوستن به "شورای مقاومت ملی" در پاریس اقامت گزیده بود.
*******
زندگي نامه
مرضيه در سال ۱۳۰۴ در تهران بدنيا آمد. پدر و مادرش از يك خانواده هنردوست بودند و هنرمندانى از قبيل مجسمه‌ساز، نقاش و مينياتوريست و موسيقى‌دان در فاميلش زياد بودند. اما مادرش بود كه بطور خاص او را تشويق به خواندن كرد و در همه دوران زندگى‌اش از او پشتيبانى مى‌كرد.
وى در مصاحبه‌اى درباره خود گفته‌است:
«درزمانى كه خانواده‌هاى ايرانى به ندرت فرزندان دخترشان را براى تحصيل علم مى‌فرستادند پدر من با وجود كه يك فرد روحانى بود مرا تشويق به آموزش تحصيلات مرسوم زمان نمود. وقتى كه من آغاز به خواندن كردم خواننده شدن براى زنان خيلى غير عادى بود و درعين حال يك خواننده در آن زمان بايد هم دانش مدرسه‌اى مى‌داشت و هم دانش كلاسيك موسيقى و هم چنين يك صداى خوب. در ضمن استادان موسيقى زيادى بايد صداى او را تأئيد مى‌كردند و همچنين تئورى موسيقى را بايد بخوبى مى‌دانست. من سالهاى زيادى را به آموختن در زير نظر استادان بزرگ موسيقى ايرانى گذراندم پيش از اينكه شروع به خواندن كنم.
مرضيه در سال ۱۹۴۲ (۱۳۲۲ خورشيدى) به جهان هنر موسيقى وارد شد. نخستين بار در يك تئاتر كه نمايشنامه شيرين و فرهاد را اجرا مى‌كرد (تئاتر باربد) در نقش شيرين بازى كرد.اين نمايش ۳۷ شب روى صحنه بود كه براى او يك موققيت بزرگ و سريع به بار آورد و با استقبال زياد مردم مواجه شد.
مرضيه به سرعت نظر استادان موسيقى را به خود جلب كرد و نخستين زنى بود كه توانست در برنامه گل‌ها آواز بخواند مرضيه در حدود ۱۰۰۰ آواز در دوران شكوفايى هنريش خواند كه در ارتقاى موسيقى ايرانى بسيار اثرگذار بود.
پس از انقلاب
مرضيه در سال ۱۳۷۳ از ايران به خارج كشور رفته و در فرانسه به تشويق دوستانش مريم و هدايت‌الله متين‌دفترى پناهندگى گرفت. او در انجا به شوراى ملى مقاومت ايران اعلام پيوستگى كرد و در سفرهاى گوناگون به كشورهاى مختلف كنسرت‌هاى زيادى داد. در اين دوران او با هنرمندان معروف و شاعران و آهنگسازان و نوازندگان مشهورى چون محمد شمس و شاپور باستان‌سير و عماد رام و محمد على اصفهانى و اسماعيل وفا يغمايى و راس پاپل و حميدرضا طاهر زاده كارهاى متعددى ارائه نموده‌است.
منبع ویکی پدیا
