آفتاب در شرق غروب می کند

مدت زمانی طولانی ست که شاهد فرار سرمایه های غرب از ایران هستیم ، اخیرا نوعی فاصله گیری با ابعادی وسیع و نگران کننده از جانب ممالک خاور دور نیزکاملا محسوس است ، آنهم در زمینه انرژی، زمینه ای که ما در آن از مزایای نسبی طبیعی بهره مند میباشیم. مایلم به کسانی که میپرسند چه عاملی باعث بوجود آمدن چنین وضعیتی شده است، به صراحت و روشنی بگویم که این عدم رقابت از طرف بازار ایران و یا کاهش کیفیت فرآورده های آن نیست که باعث این امر شده است. در اینصورت، چه چیزی تغییر کرده؟
بدلیل سیاست مبارزه طلبانه رئیس جمهور کشور های غربی یکی پس از دیگری از ما دوری گرفته اند. کسانی بر این باوربودند که میتوان بدون هیچ اشکالی کشورهای خاور دوررا که در راس تجارت با ما و مقصد عمده صدور نفت بودند را، جایگزین غربی ها کرد. به این ترتیب چین شریک اصلی ما شد و در سه ماه اول سال 2010 میلادی، با 4/16 درصد از کل تجارت ایران در رتبه اول قرار گرفت. در این رابطه، کشورهای ژاپن با 3/9 در صد، هندوستان با 5/6 در صد و کره جنوبی با 3/6 درصد، در رده های بعدی قرار گرفته اند. شکی نیست که این همکاری ز اهمیت بسزایی برخوردار است، ولی اینطور بنظرمیرسد این کشورها هنوز روابط خودرا با آمریکا و اروپا ترجیح میدهند،
بازارهای بزرگ آسیا از جمله چین، هندوستان، ژاپن و کره جنوبی تمامآ بدستور دولتهایشان قطعنامه 1929 شورای امنیت را دنبال میکنند که در واقع هدف اصلی آن تشدید تحریمات اقتصادی علیه ایران بدلیل امتناع از تعلیق برنامه های هسته ای است. مقامات عالیرتبه انرژی ایران اخیرا اظهار نگرانی خود را از کاهش صادرات نفت و کاهش واردات فرآورده های نفتی به ایران وممانعت ازقراردادهای جدید با ایران را در فرم های خصوصی همراه با آمار و ارقامی که هنوز منتشر نشده اعلام کرده اند .
یکی از نمونه های بارز برای این اثبات چین است که اخیرا از اقتصاد ژاپن نیز سبقت گرفته و دومین اقتصاد بزرگ جهان محسوب میگردد، ولیکن واردات نفت خام این کشور از ایران در نیمه اول سال 2010 میلادی حدود 31 درصد، نسبت به همان مقطع زمانی درسال گذشته، کاهش یافته است. واردات ژاپن از ایران نیز در پنج ماه اول سال 2010 بمیزان 24/20 درصد کاهش داشته است. کشور هندوستان نیز که از نظر جغرافیائی به ایران نزدیک میباشد، واردات خود از ایران در سه ماهه اول امسال در حدود 30 درصد کاهش داده است، و بدنبال آنها پیش بینی میشودکه واردات کره جنوبی از ایران نیز کاهش یابد.
ظاهرآ بنظر میرسد که واردات نفت کشور سئول از ایران بیشنر از گذشته است ولی اگر افزایش قیمت نفت ایران را که بالغ بر 80 درصد میباشدرا در نظر بگیریم به این نتیجه میرسیم که واقعیت سیر نزولی را نشان میدهد. اخیرا ژاپن و کره جنوبی نیز تحریمات دو جانبه وسیعی را علیه سپاه پاسداران وجمهوری اسلامی در زمینه های انرژی، تجارت، سرمایه گذاری و حمل و نقل، اعلام کردند.از طرف دیگر هندوستان به کاهش واردات نفت اکتفا نمیکند و در نظر دارد که فرآورده های نفتی رابه ایران متوقف کند. عجیب است که با وجود تمام پیشرفتهای تکنولوژی در زمینه هسته ای و فضائی جمهوری اسلامی هنور در سال 1389 برای روشن کردن خود رو های خود نیازمند به واردات چنین فرآورده ی نفتی است؟ و متاسفانه هیچ نویدی هم درباره سرمایه گذاری های جدید در رمینه پروژه های انرژی در کشور هم نیست.
شایان ذکر است که فشارهای وارده ازهمه طرف غرب و شرق کاملا محسوس است و آثار آن و علائم آن در بازار افتصادی ایران نمایان است در حالی است که دردنیا احتیاج مبرمی به انرژی وجود دارد بخصوص در چین و هندوستان، بخاطر رشد اقتصادی بالا.
کسانی که به نمایش سیرک احمدی نژاد رفته و انتظار دیدن یک شعبده باز تر دست که با کشورهای دنیا مانند چند توپ سبک بازی میکند را داشتند باید به نمایش یک میمون مضحک اکتفا کنند که تنها چیزی که بلد است نوشیدن نفت و بالا آوردن دود بد بوی آن بر روی چهره تماشاگران این نمایش میباشد.
این مملکت و تمامی تماشاگران دنیا بهای سنگینی را برای این نمایش می پردازیم. دولتمندانی که با غروراحمقانه سینه سپر کرده و تصور میکردند که با نبوغ خود میتوانند به آسانی بر غروب آفتاب در غرب فائق آیند، امروزه در میابند که حقیقت تلخ و درد آوراین است که برای آنها آفتاب در شرق نیز غروب میکند.