"به شیوا نظر آهاری و تمامی زندانیان، که از سایه ها عبور کردند"
درسرزمین من ،سایه های کوتاه
حکم می رانند.
کوته سایگان،
راه می روند،نفس می کشند
و انسان و آزادی را می بلعند.
سایه های کوتاه،
صد ها سال نوری از تمدن فاصله دارند.
سایه های کوتاه،
آسمان سرزمین مرا بی پرنده می خواهند.
سایه های کوتاه
حتی آسمان را نیز دوست ندارند.
آه
دیر زمانی است که آسمان سرزمین من،
دلتنگ پرندگان و بادبادکهای رنگین کودکان
خویش است.
سایه های کوتاه
بادبادکهای رنگین کودکان را،با علامت
پرواز ممنوع،از آسمان به زیر کشیدند
تا پرواز پرندگان،در خاطر آنها نقش نبدد.
کوته سایگان-کوتاه قد،نه
کوته عقلان-کوته سایه
نمی دانند:
"پرواز به خاطر می ماند،اگرچه پرنده بمیرد"
سایه های کوتاه
راه می روند،نفس می کشند
تا چادر بر اندیشه کشند
و تابوت انسان و آزادی و اندیشه را
با قدهای کوتاه خود
بر دوش برند.
کوته سایگان وحشت
تاریخ را پنهان می کنند
بال پرندگان را می چینند
تا در گنبد کبود سرزمین من
پروازگران به دادگاه شکایت نبرند.
کوته قامتان بر جای جای آن سرزمین
با سایه های خود
پرده می کشند بر زمین و آسمان
تا کودکان خواب رنگین کمان
و پرندگان پرواز را از یاد ببرند.
طوفانی وزیدن می گیرد
کوته سایگان محو می شوند
دیگرآفتاب و ماه کامل در آسمان را تابشی نیست
تا سایه کوته قامتان
سرزمینم را تاریک کند
آری همه چیز باید تمام شود
آسمان بر مادران سیه پوش،سخت می گرید
من نیز بر تنهائی آسمان.
می خواهم ابر شوم
وبر قحطی-عاطفه-کوته سایگان ببارم
می بارم
و
می بارم
بر شوره زار کوته سایگان
که عاطفه را از وحشت آنها،نمک سود کرده اند
در خود یکی میشویم
تا به دره های آرزوهایمان
پرتاب شویم
همه چیز تمام شده است
دیگر هیچ دختری کوزه شکسته را
لب رود نخواهد برد
دیگر هیچ کودکی در بیداری نخواهد مرد
پژواک هلهله در دره، شادی را پلی میسازد
تا به جشن مردم قریه بالا سفر کنیم
دختران قریه بالا
"زنانگیشان" را جشن می گیرند
و پدران و برادرانشان
برای دختران انتظار، گل مریم می کارند.
شمارش معکوس
آغاز می شود
دو، یک، صفر
باد می وزد
باد در تپه ها
کوه ها و دره ها
طوفان می کند
و سایه های کوتاه
با صاحبان کوتاه قامتشان
دسته،دسته
در غبار گم می شوند.
سایه های کوتاه
به پایان مبتلایند
و پرندگان به پرواز.
"پایان" سپتامبر 2010
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
