قطعه زیر ترجمه شعر کوتاهی از برتولد برشت است. برشت این قطعه را برای و در باره ی خودکشی والتر بنیامین نویسنده و فیلسوف یهودی نامدار آلمانی دوره جنگ جهانی دوم سروده و من ترجمه ی آن را به شیوا نظر آهاری تقدیم می کنم. آن جا که برشت از ددمنشی های رژیم فاشیستی آلمان هیتلری صحبت می کند مقایسه کاملن قابل انطباق است با آن چه که رژیم ایران در رابطه با مردم خودش می کند. بی تردید می توان فرهیختگی بنیامین را با عشق شیوا به کودکان خیابان و نسل فرهیخته ی جوان ما که درمقابل هجوم دزدانی که بر حکومت نشسته اند را هموزن دانست؛ اما زندانی کردن و شکنجه ی پیکری که با عشق به آزادی آبدیده شد است را نتوان با آنچه که بنیامین با پیکرش و اندیشه اش کرد مقایسه کرد، چرا که امروز نسل آزاداندیش و فرهیخته نه در سطح ایران و نه در عرصه ی جهانی در موضع ضعف قرار ندارد. برعکس است مقایسه در این حوزه ی مبارزه بر علیه اقتدارگرایان حاکم.
به شیوا نظر آهاری انساندوست و کنشگر حقوق بشر
برتولد برشت:
برای این که از دست قصابان نجات پیدا کنی
و...شنیدم که قصد فدای جان خود را داری
در غربت هشت ساله ات، احساس این که آن ها هر لحظه نزدیک تر می شوند را با گوشت و پوست خود
حس کردی
تو به مرزهائی که دیگر امکان عبور از آن ها نبود رسیدی
از دیوارهای صعب العبور که عبور ناممکن بودی، گذشتی
سرزمینمان در حال ویرانی است. رهبران دزدان، روسای کشور شده اند و مردم،
در میدان های رزم کمت ر دیده می شوند.
شوربختانه آینده زیاد روشن نیست و انسان های فرهیخته را، به خاطر عشق به انسان ها می آزارند
و تو این را دیدی
آن گاه زندگی را از پیکری که به شکنجه ها عادت داشت
در بند...گذاشتی.
آراز فنی سوئد جمعه، 03-09-
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
