جنبش کارگری ومروری براعتصابات واعتراضات کارگران درایران!

با پشت سر گداشته شدن اردیبهشت ماه وحدت یابی حضور کارگران خاصه بمناسبت روزجهانی کارگر(۱۱ اردیبهشت )اول ماه مه، از آغاز خرداد ماه ۱۳۸۹ ما شاهد یورش مزدوران و آدم فروشان دستگاه ولایت به فعالین کارگری در محیط کار، خیابان و خانه های آنان شدت بیشتری یافت. با برگزاری مراسم اول ماه مه امسال، انتظار می رفت که ماموران امنیتی واکنش نشان دهند. نگاهی به موج دستگیری ها در روز شمار کارگری خرداد۸۹ ،نشان از این سیاست سرکوبگرانه دارد:
مهدی فرحی شانديز ۵۰ ساله فعال کارگری و معلم حق التدریسی روز سه شنبه ۱۱ خرداد براي گرفتن وسائل خود به دادگاه انقلاب مراجعه می کند رئیس شعبه ۸ دادگاه انقلاب که شاندیز نسبت به رفتارهای توهین آميز و وحشيانه او اعتراض کرده بود او را به اتهام اخلال در نظم عمومی دستگیر و به اردوگاه مرگ کهریزک می فرستد. شاندیز از دستگیر شدگان اول ماه مه پارک لاله تهران سال۸۸ هم بود که ۹ ماه در بازداشت ودر سلول انفرادي بسربرده و به تازگی از زندان آزاد شده بود که دیگر بار دستگیر شد.
علیرضا اخوان عضو "کانون مدافعان حقوق کارگر" نیمه شب ۱۳ خرداد در منزل خود دستگیر می شود.
سعيد ترابیان مسوول روابط عمومی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه صبح روز ۱۹ خرداد ساعت ۹ صبح در منزل شخصی خود دستگیر می شود
رضا شهابی عضو هیات مديره سنديکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ساعت ۱۰ صبح روز شنبه ۲۲خرداد بر سرکار خود دستگیر می شود رضا شهابي و سعید ترابيان از اعضا هیات مديره سنديکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه هستند که تا مد ت ها از محل بازداشت آنان اطلاعی به خانواده شان نداده اند تا اینکه روز شنبه ۲۹ خرداد ماموران وزارت اطلاعات تحت عنوان حراست شرکت واحد و حومه به منزل مادر سعید ترابيان مسئول روابط عمومی سندیکای شرکت واحد يورش برده و مادر سالخورده و بیمار او را مورد آزار و اذیت و توهین قرار می دهند. در رابطه با دستگیری این دو فعال کارگری در خرداد ماه سازمان عفو بین الملل در تاریخ ۱۴ ژوئن با کمپین و اقدامی فوری در سراسر جهان خواهان آزادی آنان گشته و یاد آور شده است : " ... این دو شخص (رضا شهابي و سعید ترابيان ) بطور کاملا محتمل زندانیان عقیدتی هستند که تنها بخاطر فعالیتهای مسالمت آمیز سندیکایی خود دستگیر شده اند و نگران است آنها با توجه به شرایطی که با زور ناپدیدشان کرده اند، ممکن است مورد شکنجه و سایر بدرفتاریها قرار بگیرند...."
بهنام ابراهیم زاده فعال کارگری روز ۲۲خرداد در تهران دستگیر و به زندان اوین منتقل می شود. ابراهیم زاده کارگر لوله سازی پلي تکنیک شور آباد شهر ری است که او نیزسال پیش در پارک لاله تهران روز اول ماه مه جز ۱۵۰ نفر از دستگیر شدگان بود و تا کنون دادگاه او به اتمام نرسیده بود ..
پدرام نصراللهی فعال کارگری روز ۳۱ خرداد در مراجعه به دادگستري سنندج برای پی گیري پرونده قبلیش، توسط ماموران دادگستری دستگیر مي شود .
این موج هجوم به فعالان کارگری در ارتباط با برگزاري روز کارگر امسال بشکل عام و به فعالان سندیکا ،بشکل خاض عمدتأ برای فشار بر سندیکای شرکت واحد تهران و حومه – که یکی از ۱۰امضاء کننده قطعنامه مشترک اول ماه مه امسال بوده - متمرکز شده است. تمرکز شدید روی اعضای هیئت مدیره شرکت واحد تهران و حومه به آن علت است که این سندیکا، اولین تشکل مستقل کارگری سال های اخیر هست که توانسته است نه تنها بیانگر خواست های کارگران این شرکت باشد بلکه در قلوب کارگران و مدافعین آنان و بخش گسترده مردم تهران نیز جایی ویژه بیابد. همین محبوبیت و جا بازکردن هست که نیروهای سرکوبگر و ضد کارگری رژیم را بشدت نگران کرده است. از سوی دیگر شکل گیری سندیکای شرکت واحد تهران و حومه توانسته الگوی بسیار روشن و تجربه گرانقدری برای دیگر بخش های کارگری بوجود آورد. بطوری که علیرغم مخالفت تمامی دستگاه سرکوب و شورای اسلامی کار، شکل گیری سندیکای مستقل کارگران نیشکر هفت تپه خوزستان، به تاسی از همین تجربه توانست شکل بگیرد .بی جهت نیست که دستگاه سرکوب ولایت، منصوراسالو رئیس هیئت مدیره شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه را مدام از این بند زندان به بند دیگری منتقل کرده و او را زیر فشارهای شدید جسمی و روحی قرار می دهد. آن ها قصد دارند به فعالین کارگری واحد های تولیدی و خدماتی این پیام را بدهند که هر کس که قصد سازماندهی سندیکا و تشکل مستقل کارگری داشته باشد، سرنوشتی همچون منصور اسالو ، ابراهیم مددی و علی نجاتی خواهد داشت.
اما اگر یکی از علل دستگیری های دور اخیر، انتقام از برگزاری مراسم اول ماه مه امسال است، نباید از خاطر برد که با اجرای طرح حذف یارانه ها، و رشد زمینۀ شکل گیری اعتراضات توده ای و کارگری در اعتراض به فقر رشد یابنده و تورم و گرانی لجام گسیخته، خطر شورش ها و اعتراضات توده ای کاملأ محتمل است. در چنین شرایطی، تشکل ها ی کارگری و فعالین جنبش کارگری در سازماندهی این اعتراضات نقش بسزائی خواهند داشت. برای جلوگیری از این نقش هم هست که دستگاه سرکوب تلاش دارد با دستگیری فعالین کارگری و درهم شکستن تشکل های کارگری مانع تلاش آن ها برای سازماندهی این اعتراضات شوند. نباید از خاطر بود که جمهوری اسلامی که مدام سنگ مستضعف پناهی به سینه می زند و دولت منفور احمدی نژاد خود را دولت "عدالت گستر" می نامد، در تمامی طول حیات این رژیم و بویژه در دوره دولت احمدی نژاد، به سرکوب بی مهابای تشکل های کارگری همت گماشته است. آن ها بخوبی می دانند که متحد شدن نیروی کار و زحمت و ایجاد تشکل های کارگران شاغل و حتی بیکار می تواند قدرت نیروی کار در چانه زنی ها بر سر خواست های کارگران را بشدت بالا ببرد. این تشکل های وقتی بتوانند نیروی حاشیه تولید را نیز به سوی خود جذب کنند، آنگاه دارای نیروی کوبنده ای خواهند شد که می توانند ارکان دستگاه فساد وچپاول ولایت را در هم بشکنند.
همانطوری که گفتیم ؛در حالی که دولت احمدی نژاد تمام امکانات خود را برای اجرای قانون هدفمند سازی یارانه هاسازمان داده و مدام او و وزیر کارش ( شیخ اسلامی ) درگفتگو های رسانه ای و مجامع جهانی ( سازمان جهانی کار) از کاهش نرخ بیکاری و رونق تولید دم می زنند، امابحران حاد در صنایع و کاهش ظرفیت تولید داخلی در برابر واردات بیرویه در اغلب واحدهای صنعتی و تولیدی، مسئله سختی معیشت و تامین امنیت شغلی را به امری حیاتی برای کل طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان میهن ما بدل ساخته است.
خبرگزاری دولتی ایلنا چندی پیش ضمن انتشار همایش هم اندیشی تشکل های کارگری، کارفرمایی و اقتصاد دانان، با اشاره به اینکه تولید ملی صرفه اقتصادی خود را از دست داده است از جمله نوشت: ”متاسفانه اقتصاد کشور همواره برپایه فروش نفت و واردات بوده است و واردات به معنای اقتصاد غیر تولیدی است و اقتصاد غیر مولد رشد سرطانی درکشور داشته ... سرمایه درتولید به سوی فعالیت های غیر تولیدی می رود واین موضع تاثیر بسیار نامطلوبی براقتصاد کشور دارد ... استفاده از کالای خارجی بدون اینکه شرمندگی درآن باشد، به راحتی تبلیغ می شود . بدترین نسخه برداری از نظریه های غربی درکشور ایجاد شده است. ۶ هزار تولید کننده صنایع بزرگ و ۴۰۰ هزار نفر درصنایع کوچک کشور فعال هستند و همه درحال حاضر درشرایطی نامناسب قرا ردارند. ...“ علاوه بر این، کمیسیون صنایع مجلس گزارش داده است که، درسراسر کشور صنایع با ظرفیت کمتر از ۴۰ درصد کار می کنند و اخراج کارگران تحت عنوان تعدیل نیرو با شدت جریان دارد. وضعیت چنان وخیم است که یک کار گروه مشورتی با نام کمیته رفع موانع تولید مرکب از مسئولان وزارت صنایع و معادن و اعضای اتاق بازرگانی تشکیل شده است و درصدد تهیه گزارشی جامع برای برون رفت از اوضاع بحرانی کنونی است.
روزنامه دنیای اقتصاد، ۲۳ خرداد ماه امسال، گزارش داد: ”۲۰ هزار واحد نیمه تمام معطل ۵۲ هزار میلیارد تومان سرمایه است. معاون وزیر صنایع از وجود ۲۰ هزار واحد صنعتی نیمه تمام درکشور خبر داد و گفت، حل مشکل نقدینگی مورد نیاز این واحدها را در دستور کار داریم. ...“ همچنین از قول دبیر اجرایی خانه کارگر در همین ماه گزارش شده است که میزان بیکاری کارگران در عسلویه۵۲ هزار تن اعلام شده است .
اتاق بازرگانی نیز درگزارش کمیسیون صنعت خود خاطر نشان می سازد که، ۵۰ درصد واحد های تولیدی دراکثر مناطق در حالت رکود قرارداشته و هزاران تن بیکار شده اند. پایگاه اطلاع رسانی کلمه، ۲۹خرداد ماه ، درگزارشی با عنوان: ”نگاهی به گزارش اقتصادی اتاق بازرگانی، روزهای بحرانی برای تولید ایرانی“ با ذکر آمار به بررسی وضعیت ناگوار تولید پرداخته و از جمله یادآور شده است : ”... درزمان حاضر تولید درکشور بدترین روزهای خود را سپری می کند ....، براساس گزارش کمیسیون صنعت اتاق ایران، ۵۰ درصد واحدهای تولیدی در اکثر مناطق صنعتی کشور درحال تعطیلی یا در شرف تعطیل شدن هستند ... اکثر واحدهای تولیدی و صنعتی بزرگ کشور با کمتر از ۳۰ درصد ظرفیت اسمی خود مشغول به کار هستند ... برخی واحدهای تولید به دلیل شرایط اقتصادی مجبور به تعدیل نیروی انسانی هستند. ” تعدیل نیرو ی انسانی همان بیکار سازی بیرویه کارگران رسمی و جایگزین سازی کارگران قراردادی را معنی می بخشد .مطابق همین گزارش منتشره در پایگاه اینترنتی کلمه، کاهش ظرفیت تولید، رکود بازار و کمبود منابع مالی مهم ترین عوامل ورشکستگی و رکود صنایع و واحدهای تولیدی به شمار آمده و با اجرای قانون هدفمند سازی یارانه ها و افزایش نرخ گاز، برق و به طور کلی سوخت که با یارانه های کنونی از مزیت نسبی درتولید و رقابت برخوردارند، واحدهای تولیدی با بازدهی بیش از ۷۰ درصد، واحدهایی مانند داروسازی، پولاد، سیمان و جز اینها با مشکل جدی روبه رو خواهند شد که نتیجه کاهش ظرفیت تولید و اخراج کارگران بویژه کارگران با سابقه و ماهر است. پایگاه اینترنتی کلمه دراین باره می نویسد: ”درهمین حال دربخش دیگری از این نمونه به کاهش تعداد کارگران این بخش های تولیدی طی سال های ۸۶ تا ۸۷ اشاره شده است. دراین بررسی مشخص شده است که جمع تعداد کارگران شاغل دراین واحدهای تولیدی در سال ۸۶ برابر ۴۷ هزار و ۲۱۸ نفر بوده است که درسال ۸۷ با ۲ هزار و ۸۹۳ نفر کاهش، تعداد کل کارگران شاغل دراین بخش به ۴۴ هزار و ۳۲۵ نفر رسیده.“ است. درادامه این گزارش تاکید شده میانگین اخراج کارگران در واحدهای تولیدی بین سال های ۸۶ و ۸۷ خورشیدی ۴۰ درصد بوده است که به طور مثال دربرخی واحدهای بزرگ و راهبردی مانند کارخانه های مخابراتی ایران و ایران خودرو دیزل ابعاد وسیع و عمیقی داشته و درجامعه اثرات منفی باقی گذاشته است، علاوه بر اخراج های گسترده ودستجمعی باید پدیده دستمزدهای معوقه و رواج قراردادهای موقت وسفید امضاء را نیز از پیامدهای این اوضاع ارزیابی کرد که همچنان در بی سیاستی مطلق اقتصادی دولت احمدی نژاد دنبال می گردد.
در این ماه (خرداد۸۹) ما با اعتراض کارگران بیکار خرمشهر در برابر شخص احمدی نژاد روبرو می باشیم . کارگرا اجتماع کننده با داشتن پلاکادر یکصدا فریاد می زدنند : " بیکاریم ، بیکاریم " ، در همین ماه با واگذاری مخابرات به سپاه توسط دولت روبروییم بطوریکه وزیر اقتصاد شمس الدین حسینی ، مجبور به پاسخ به سئوالات فراکسیون اقلیت مجلس می شود. در این بین واگذاری۱۰ میلیارد دلاری پروژه نفتی به قرار گاه خاتم الانبیا بدون مناقصه و امضاء قرارداد فاز سه پارس جنوبی و جزئیات شرکت گاز با این قرار گاه می شویم . درحوزه تعطیلی مراکز پزشکی گزارش شده است که۴۵ مرکز پزشکی قانونی در کشور بدلیل کمبود بودجه بسته می شود. این در حالی ایستکه ؛ خدمات درمانی نیاز ضروری تمامی افراد جامعه ایران است که دولت ها باید آن را برای تمامی اقشار جامعه به صورت رایگان مهیا کنند. دولت ضد مردمی احمدی نژاد نه تنها از چنین امر مهمی دوری می جوید بلکه در صدد است امکانات متعلق به کارگران وکارمندان وتوجه به بیمه آنان که حاصل دسترنج سالیان رنج و زحمت خود آنان است را به نفع خویش مصادره کند.

دشواری وضعیت زنان سرپرست خانوار در ایران
به گزارش خبرگزاری دولتی ایسنا،درتاریخ ۱۶خرداد آمده است : ”با نگاهی اجمالی به وضعیت خط فقر درکشور، شاید نیاز به تشریح وضعیت زنان سرپرست خانوار درکشور نباشد. مستمری های ۴۰--۵۰ هزار تومانی مرهم درد نزدیک به ۲ میلیون زن سرپرست خانوار در کشور نبوده است.“ لازم به تذکر است ؛ چندی پیش یک گزارش علمی و درخور توجه درخصوص رابطه تورم و گرانی با تشدید فقر درجامعه خصوصا درمیان زنان سرپرست خانوار منتشر شد. این گزارش که توسط تعدادی از اعضای هیات علمی دانشگاه تهران تهیه گردیده است با صراحت اعلام می دارد : ”درتحقیقات بر روی زنان سرپرست خانوار این نکته برجسته است که آنها فقیرترین فقرا هستند، زیرا به جز درد نداری و بی پولی از دردهای دیگر از جمله تبعیض جنسیتی رنج می برند. درحالیکه بیش از ۵۰ درصد خانوارهای زن سرپرست، جزو فقیرترین گروه ها قرار گرفته اند. این رقم درخانوارهای مرد سرپرست، ۱۶ درصد است. به عبارت دیگر زنان سرپرست خانوار فقیرترین فقرا را تشکیل می دهند. زنان سرپرست خانوار در سراسر کشور زودتر از دیگران از کار اخراج و دیرتر از همه استخدام می شوند، به عبارتی درصف اول اخراج و در صف آخر اشتغال قرار دارند. فقر اقتصادی درکنار نابرابری در دسترسی به امکانات اجتماعی به دلیل زن بودن، زندگی آنان و خانواده هایشان را آسیب پذیر ساخته و بی شک در برنامه ریزی برای اختصاص کمک های پس از اجرای لایحه هدفمند سازی یارانه ها می باید مورد توجه جدی قرار بگیرند....” لازم به ذکر است ؛ درحال حاضر وزارت رفاه جمهوری اسلامی تعداد خانوارهایی را که زنان سرپرستی آن را برعهده دارند، بیش از ۱ میلیون و ۸۵۰ هزار خانوار اعلام کرده است . مطابق همین آمار رسمی حکومتی، طی ۴ سال اخیر تعداد زنان سرپرست خانوار ۳۵ درصد افزایش یافته است. در حوزه مسائل زنان می توان مشکلات پرستاران را نیز مورد توجه قرار داد . بطوری که خبرگزاری دولتی ایلنا،در تاریخ ۱۱ خرداد ماه، متن گفتگوی دبیر کل خانه پرستار ایران را منتشر ساخت که گفته است: ” متاسفانه طرح کارانه پرستاران (که نتیجه خود گردانی بیمارستان هاست) که قبلا با تاخیر نهایتا شش ماهه مواجه بود، هم اکنون یک سال است که پرداخت نشده است ... در بعضی از بیمارستان ها این تاخیر تا ۱۶ ماه نیز بوده، این درحالی است که طرح کارانه بعنوان کمک دریافتی به حقوق پرستاران بوده و قرار بود زندگی و وضعیت معیشت آنان را تحت الشعاع قرار دهد ... پرستاری که یک سال است کارانه دریافت نکرده چگونه می تواند قسط وام مسکن یا اجاره بهای مسکن خود را بپردازد ... اساس پرداخت کارانه ناعادلانه است . . . . ” کارانه نام روشی است که مطابق آن با خود گردانی و کسب درآمد توسط بیمارستان ها، این درآمد میان پزشکان، خدمات وامور اداری بیمارستان و مابقی کارکنان اعم از پرستار، کارکنان آزمایشگاهی و جز این ها، تقسیم می شود. دبیر کل خانه پرستار ایران در این باره معتقد است: ” ...۶۵ درصد از درآمد بیمارستان ها به پزشکان عضو هیات علمی که حضور کم رنگی در بیمارستان ها دارند پرداخت می شود، ۱۰ درصد به بیمارستان و ۲۰ درصد بقیه، میان تمام کارکنان بیمارستان اعم از پرستار، کارآمد آزمایشگاه، نگهبان، حسابدار و غیره اختصاص دارد که همین رقم ناچیز نیز با تاخیر (تاکنون یک ساله) مواجه است، پرداخت کارانه بسیار ناعادلانه است.“
پرستاران کشور مان ایران به دلیل اجرای برنامه های ورشکسته اقتصادی به ویژه خصوصی سازی و مقررات زدایی و نیز حذف و قطع یارانه ها با مشکلات بی شماری مواجه هستند. لغو قراردادهای موقت و پیمانی، مشکلات خصوصی سازی بیمارستان ها و بخش بهداشت، عدم پرداخت دستمزد واقعی مطابق با نرخ بالای تورم، حق برخورداری از اجتماعات و شکل پذیری تشکل های مستقل صنفی و مطالباتی پرستاران که از پایه ای ترین خواست های پرستاران است در برابر تمامیت این نظام خودنمایی می کند.

آماری از وضعیت کودکان کار خیابانی
سایت خبری و دولتی ایلنا ۲۱ خرداد از قول سایت جهان نیوز، نوشت: پژوهشی میدانی در مورد ۵۸۵ کودک کار خیابانی در گروه سنی ۱۶ تا ۱۸ نشان می دهد که ۵۰ درصد این کودکان توسط صاحبان کار خود مورد آزار قرار می گیرند. فرشید یزدانی، مدیر عامل سابق انجمن حمایت از حقوق کودکان، در ارتباط با آخرین آمارگیری سال ۸۵ در کشور اظهار می دارد: “مطابق با این سرشماری نزدیک به یک میلیون و ۷۰۰ هزار کودک کار در رده سنی ۱۰ تا ۱۸ سال در کشور وجود دارد که در این میان حدود ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار نفر از آنها زیر ۱۵ سال سن دارند و به مشاغل پیش پا افتاده یا سخت مبادرت می کنند“ همچنین وضعیت کودکان کار در کوچه و پس کوچه های خیابان ناصرخسرو وحشتناک و اسفبار است . در این زمینه خبرگزاری مهر در روزنامه و سایت مهر به تاریخ ۱۶ خرداد، گزارشی دارد: این گزارش که گوشه هایی، هر چند کوچک، از وضعیت رقت بار کودکان کار در ایران را نشان می دهد. گزارش مربوط به کودکان فلسطینی نیست، بلکه به کودکانی مربوط است که در خیابان ناصر خسرو تهران ، یکی از مرکزی ترین خیابان های کلان شهر تهران به استثمار گرفته شده اند. این گزارش می نویسد: “با ترفند رئیس خانه ناصر خسرو که انتهای همین کوچه قرار دارد به بهانه اینکه با بچه های کارگاه برای آمدن به کلاس های درس خانه کودک صحبت کنیم، وارد یکی از کارگاه ها می شویم. اتاق ۲۰ متری با دیوارهای بلند که روزنه نوری بجز درِ ورودی اتاق ندارد، ۶۰ کودک ۱۰ تا ۱۳ ساله ایرانی و افغانی به سرعت مشغول به کار کردن هستند.“ بنابر این گزارش، ساعات کاری از ۸ صبح تا ۱۲ شب است. حقوق ۱۵۰ تا ۳۰۰ هزار تومان در ماه است. این فقط قسمتی از گزارش سرکشی به یکی از کارگاه ها است. کودک ۸ ساله ای در یکی دیگر از کارگاه ها روزی ۵۰ کیف چرمی درست می کند. بچه های ۱۰ و ۱۱ ساله هم در این کارگاه مشغول به کار هستند. گزارش با اشاره به کنوانسیون حقوق کودک - که ایران در سال ۷۲ به آن پیوسته و در آن کار کودکان ممنوع شده است - آورده است: “یاد این می افتم که در بند الف ماده ۱۰۱ قانون برنامه چهارم توسعه کشور تاکید بر ممنوعیت کار کودکان شده ولی گویا در این کوچه پس کوچه های ناصر خسرو و مرکز تجاری تهران در مقابل چشمان وزارت کار، کم نیستند کارگاه های نساجی و تولید مواد شیمیایی که چرخشان با دستان کوچک نحیفی می چرخد. کودکانی که از امکانات اولیه بهداشتی مانند حمام، تغذیه مناسب و مدرسه رفتن محرومند. تعداد این کارگاه های غیر مجاز در حاشیه امن بی نظارتی مسئولان، هر روز بیشتر می شود. صاحبان این کارگاه ها نیز با وجود کم توانی کودکان ولی به دلیل اینکه کم توقع هستند و حقوق کمتری طلب می کنند و دردسر کمتر و حرف شنوایی بیشتری دارند برای رسیدن به اهداف مالی شان برای این نان آوران کوچک اشتغالزایی می کنند.“ آمار ۳ ميليون و ۶۰۰ هزار کودک، خارج از چرخه تحصيل و يک ميليون و ۶۷۰ هزار کودک به طور مستقيم درگير کار بوده‌اند. حدود ۸۰ دردصد کودکان کار را، کودکان خيابانی تشکيل مي‌دهند.
مقاومت معلمان و دانشجویان و روزنامه نگاران و فعالین اقلیت ملی در آذربایجان – کردستان – بلوچستان
به گزارش سایت ادوارد نیوز در تاریخ 13 خرداد آمده است : دانشجویان دانشگاه آزاد تهران مرکز با صدور بیانیه ای در سالگرد هجوم وحشیانه به دانشجویان و کوی دانشگاه، برادامه مبارزه با استبداد ولایی تاکید کردند. متن این بیانیه را منتشر کرده است . در بخشی از آن آمده است : ”... از خاک سکوت آتش فریاد بسازیم ... بازداشت کلیه دانشجویان کشور را که در تجمعات دانشگاه ها شرکت کرده اند نقض صریح قانون دانسته و خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی بازداشت شدگان هستیم ... .با تمام اسیران در بند دیکتاتوری و عزیزانمان که کشته شدند عهد می بندیم تا ویران کردن تمامی دیوارهای ظلم و جور، دست از مبارزه نخواهیم کشید . . . . ” در این میان ها چندین فعال سرشناس دانشجویی مانند محمد پور عبدالله، بهزاد باقری، مجید توکلی، بهاره هدایت، بهمن خدادادی و دیگران همچنان در سلول های زندان اوین، قزل حصار و گوهردشت و یا در زندان های دیگر شهرها محبوس هستند. همچنین در دانشگاه علم و صنعت تهران کارت دانشجویی افراد به عنوان بدحجابی ضبط شده واز ورود دانشجویان به دانشگاه جلوگیری می کنند. دردانشگاه تبریز دانشجویان داوطلب ورود به کارشناسی ارشد تحت عنوان توهین به رهبری، از تحصیل محروم و ستاره دار گردیدند.
ما در این ماه با برجستگی حمایت ها و همبستگی های بین المللی با کارگران ایران و محکومیت دستگیری کارگران ، زنان ، روزنامه نگاران ، معلمان و دانشجویان و خواست آزادی دستگیر شده گان روبرو هستیم . از جمله "رئیس کمسیون همبستگی بین المللی کارگران صنعتی جهان " در برابر اعدام فرزاد کمانگر و چهارتن دیگر اعتراض کردند .
در بیان آنچه در این یادداشت آمده است . خاصه دستگیری های فعالان کارگری ، زنان ، دانشجویان ، معلمان ، فعالین اقلیت های ملی ، روزنامه نگاران و غیره، یگانه وظیفه همه مدافعین به حقوق کارگران و باورمند به مبارزه طبقاتی ، این می باشد که برای آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی و عقیدتی ، در کمپینی بزرگ قدم بردارند و همه مجامع حقوقی ، احزاب و سازمان ها و سندیکاهها و جنبش های اتحادیه ای کشورهای میزبان را به همبستگی با زندانیان سیاسی ایران و فعالین کارگری فرا خوانند . این کار از همه ما بر می آید .
دراین مجموعه آنچه به نظرتان می رسد، گردآمده ازمنابع گوناگون ازجمله : خبرگزاری های ایران (ایلنا ، ایسنا ، مهر،سایت آفتاب، کلمه، مردمک وسایت سفیر…) وتشکل ها،نهادها وسایت های مستقل مانند : (کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری،سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه،جمعی ازفعالان کارگری ایران خودرو،کانون مدافعان حقوق کارگر، وبلاگ دانشجویان مدافع حقوق کارگر،کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری، وبلاگ کارگرفلز کار، خبرنامه امیرکبیر،خبرنامه مازندران،سایت ميدان زنان، ،کانون صنفی معلمان تهران،کردستان میدیا، ساوالان سسی، سحام نیوز، پارلمان نیوز، جرس ، کلمه وغیره) درداخل وهمینطورامکانات خبررسانی های خارج ازکشور( تارنمای چشم انداز کارگری - اتحاد بين المللي در حمايت از كارگران در ايران - سایت روشنگری –پیام ،وبلاگ کارگری راه کارگروغیره …) وخبرهای دریافتی به ایمیل آدرس هایم فراهم آمده و به نظرتان می رسد.
امید آنکه بتوان مجموعه ماهیانه روز شمار را طی تمامی سال ۸۹ انتشار داد و در آینده با گشایش وبلاگ روزشمار به طبقه بندی اخبار و آرشیو کردن آن دست یابیم

متن کامل گزارش