روز گذشته(سه‌شنبه) میلی برای بسیاری از رسانه‌ها ارسال شد که مربوط به «مرتضا سمیاری» دبیر اجتماعی دفتر تحکیم وحدت شاخه‌ی علامه بود که در آن لینکی مربوط به خبر گزاری فارس وجود داشت.
در این لینک ذکر شده بود که مرتضا سمیاری از کلیه‌ی ارتباطاتش با دفتر تحکیم وحدت اعلام تبرا کرده و بعضی از اعضای دفتر تحکیم وحدت را به ارتباط با گروه پژاک متهم کرده است.
این ایمیل با توجه به سوابق مرتضا سمیاری غیر معمول بوده که روز گذشته مورد بررسی قرار گرفت. مرتضا سمیاری در شرایط بسیار بدی قرار دارد. مادرش تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته و فشارهای زیادی را متحمل می‌شود. حکم شش سال محکومیت تعزیری برای وی صادر شده که در آستانه‌ی خرداد و سال‌گرد انتخابات ریاست جمهوری، این شروع یک فشار بر روی فعالان دانشجویی محسوب می‌شود.
در این خصوص با یکی از افراد نزدیک به مرتضا سمیاری یعنی «علی قلی‌زاده» از فعالان دانشجویی و از اعضای دفتر تحکیم وحدت صحبت کردم که او این میل را تکذیب کرد و عنوان کرد که مرتضا پس از دستگیری هیچ دست‌رسی به میلش نداشته و از اعلام تبرا نیز اطلاعی ندارد.
آقای قلی‌زاده نامه‌ای با عنوان «مرتضا سمیاری» دبیر اجتماعی دفتر تحکیم وحدت از خبر گزاری فارس منتشر شد که بر اظهار ندامت او از هم‌کاری با دفتر تحکیم وحدت دلالت داشت. بسیاری معتقدند که این نامه غیر‌منطقی است. نظر شما به عنوان یک فعال دانشجویی، چیست؟
من پس از انتشار نامه با او صحبت کردم که او از چنین نامه‌ای اظهار تعجب می‌کرد. پس از پیگیری مشخص شد از طریق ایمیل او که از دی ماه گذشته هک شده، نامه‌ای انتشار یافته و قبل از انتشار از طریق ایمیل بر روی خبرگزاری فارس قرار گرفته است و لینک آن توسط ایمیل هک شده‌ی او منتشر شده است.
آقای سمیاری هر گونه انتشار نامه‌ای را تکذیب کرد. مشخص است که این کار هم در راستای ادامه‌ی فشارها در دوران بازداشت و حتا قبل از آن بود که نسبت به دفتر تحکیم اعلام برائت کند. روی دیگر اعضای دفتر مرکزی شورای تحکیم وحدت هم چنین فشارهایی وجود داشته است. از این لحاظ که فشارها برای اعلام برائت وجود داشته، مسئله‌ی جدیدی نیست اما از این لحاظ که بدون اطلاع آقای سمیاری که آزاد است چنین موضوعی منتشر می‌شود، شیوه‌ی جدید اعتراف‌گیری است.
منظورتان این است که آقای سمیاری هیچ اطلاعی از این نامه ندارد؟
این نامه کاملن جعلی است. و باعث تعجب است که چه‌طور رسانه‌ای که خود را رسانه‌ی حرفه‌ای می‌داند، اقدام به انتشار این نامه کرده است. آقای سمیاری هیچ اطلاعی از این نامه نداشته و آن را تکذیب کرده است. این کار برای ایجاد فشار بر روی او است که در روزهای اخیر هم افزایش پیدا کرده بود. آقایان وزارت اطلاعات از او خواستند که یا به زندان برود و شش سال را در آنجا بماند و یا در رسانه‌ها مصاحبه کند. آقای سمیاری نپذیرفته بود و ناگهان متوجه شد که چنین اتفاقی افتاده است.
بعد از آن هم به دلیل فشارهای دوران بازداشت و پس از آزادی حال او بد شد و به بیمارستان منتقل شد.
آیا آزادی او به قید وثیقه بوده است و حکم صادره در مورد او اجرایی است؟
برای او حکم سنگین شش سال حبس تعزیری صادر شد. حکمی که با مستندات پرونده هم‌خوانی نداشت. ما انتظار داشتیم از اتهامات وارده به او تبرئه شود زیرا او در تشکل شناسنامه دارد و رسمی فعالیت داشت. حکم او هنوز تایید نشده و در مرحله‌ی بدوی است و به قید وثیقه‌ی ششصد میلیون تومانی آزاد شده است.
آیا در آستانه‌ی خرداد ماه شاهد پروژه‌های اعتراف‌گیری هستیم؟
من اطلاعی ندارم. اما با رویه‌ای که در جریان است، احتمال دارد این اتفاق رخ دهد. بر خورد جامعه‌ی دانشگاهی و رسانه‌ای با این‌گونه مسایل، برخورد مثبتی بوده است. این ابزار اعتراف‌گیری از دست جریان امنیتی گرفته شده است. این مورد خاص هم شیوه‌ی جدیدی از اعتراف‌گیری است که نامه در ابتدا منتشر می‌شود و بعد بر آقای سمیاری فشار می‌آورند که اگر آن را تکذیب کنی با تو برخورد می‌شود.
آیا اطلاع دارید که دیگر فعالان تحت چنین فشارهایی از ناحیه‌ی دستگاه امنیتی قرار گرفته باشند؟
در روی فعالان دانشجویی زندانی چنین فشارهایی بوده است. به خصوص در مورد خانم «بهاره هدایت»، «میلاد اسدی» که در زیر فشار قرار گرفتند اما به اعتراف‌ها تن ندادند که حکم‌های سنگینی برایشان صادر شده است. همچنین برای آقای «ضیا نبوی» از اعضای شورای عمومی دفتر تحکیم، عضو برجسته‌ی شورای دفاع از حق تحصیل و از دانشجویان ستاره‌دار سال ۸۷، حکم ۱۰ سال حبس تعزیری صادر کردند.
برای دیگر دانشجویان هم احکام سنگینی صادر شده است. مانند خانم هدایت که ۹سال و نیم، آقای سمیاری شش سال، آقای اسدی هفت سال حکم حبس را دریافت کردند. که در حافظه‌ی تاریخ دانشجویی ایران بی‌سابقه است.
اردوان روزبه / رادیو کوچه
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
