تهدید مجتبی سمیع نژاد‎(وبلاگ نویس) و همسرش

کمیته گزارشگران حقوق بشر- نیروهای امنیتی با تهدید و تحت فشار گذاردن، مجتبی سمیع نژاد وبلاگ نویس و زندانی سیاسی سابق، خواهان توقف فعالیت های وی شده اند.
به گفته این وبلاگ نویس، نیروهای امنیتی چندی پیش با بازداشت همسر وی در خیابان، اقدام به تهدید او کرده اند. آنها از همسر سمیع نژاد خواسته اند تا دادخواستی را علیه وی تسلیم دادگاه نماید و در آن از شوهرش به دلایل فساد اخلاقی شکایت نموده و طلاق بگیرد. همچنین این افراد طی یک ماهه گذشته به طور مدام این وبلاگ نویس را از طریق تلفن تهدید نموده اند.
مأموران امنیتی "شیدا جهان بین"، همسر سمیع نژاد را تهدید کرده اند که در صورتی که به خواسته ی آنان عمل نکند، او را دستگیر خواهند کرد.
سمیع نژاد در همین رابطه در وبلاگش نوشته است: " ماموران امنیتی که طبق معمول همیشه هیچ مجوز و نشانی از خود نشان ندادهاند همسرم را هنگام برگشت از محل کار، در خیابان متوقف میکنند و وی را سوار ماشین میکنند. آنها به وی می گویند که میخواهند مرا به دلیل فعالیتهای سیاسی و نوشتن وبلاگ بازداشت کنند. پرینت وبلاگام را نشاناش میدهند و بعد از وی میخواهند که از من جدا شده و به دلیل مسائل اخلاقی از من شکایت کند و وقیحانه از وی میخواهند که بر علیه من شکایت کند و میگویند که اگر اینکار را نکند خود وی راهی زندان میشود."
مجتبی سمیع نژاد، بلاگر وبلاگ " قمار عاشقانه" است، که در وبلاگش، به نوشتن دیدگاه های انتقادی خود نسبت به مسائل نقض حقوق بشر در کشور می پردازد. وی که پیش تر نیز صاحب وبلاگ های " من نه منم"و" استیچه" بوده است، در پرونده معروف به وبلاگ نویسان در سال 83 از سوی نیروهای اطلاعات سپاه بازداشت و به مدت 3 ماه در سلول های انفرادی بند 2- الف زندان اوین به سر برد. وی سپس تا زمان آزادی خود، در روندی خلاف قانون به زندان قزل حصار که محل نگهداری مجرمین با جرایم شرارت، مواد مخدر و .. است، منتقل شده و به مدت 6 ماه در بند " قاتلان افغان" نگهداری شد.
لازم به یِادآوری است در طی شهریور تا آبان 1383 مدعی العموم تهران، سعید مرتضوی، بازداشت 21 وبلاگ نویس و دست اندرکاران سایت های خبری اینترنتی را در بازداشتگاهی مخفی همراه با شکنجه هماهنگی کرد. چهارتن از وبلاگ نویسان بازداشت شده، پس از چندی با قرارگرفتن در برابر دوربین، ناچار به اعتراف علیه خود شدند. این افراد پس از آزادی کلیه اعترافات خود را ناشی از فشارهای وارده در زندان دانسته و از شکنجه های جسمی و روانی خود در مدت بازداشت خبر دادند.