از ظلم و جنايت نسبت به فرزندان اين آب و خاك جلوگيري كنيد

چگونه است كه در نظام جمهوري اسلامي فريادرسي يافت نمي شود كه مظلومان و ستمديدگان از او ياري گيرند ؟! پس به ناچار شما مسئوليني راكه در حال حاضر بر مسندي از قدرت تكيه زده ايد مي خوانيم و از شما می خواهیم از اين همه جور و ستم كه بر فرزندان اين آب و خاك مي رود جلوگيري كنيد . اي كسانيكه بر مسند فقاهت ، قضاوت ، قانون گذاري ، اجراي قانون و... نشسته ايد! امروز اقشار وسيعي از اين ملت از اين همه قانون شكني و تعدي به حقوق مشروع مردمان و بويژه بازداشتهاي غير موجه و غير قانوني و اعدام هاي بلا وجه و ظالمانه به تنگ آمده و لب به فرياد گشوده اند و دادخواهي مي كنند . اما وااسفا كه دادرسي نيست. فرزندان ما در پشت ديوارهاي بلند زندان ها و بازداشتگاه ها رنج مي برند و كشته مي شوند و دست ما از نجات آنان كوتاه است. جنايتكاران آزادند و مصون از هر مؤاخذه و مجازاتي و آزادي خواهان اسيرند و با اتهاماتي غير موجه و محاكماتي غير عادلانه يا محكوم به تحمل حبس اند و يا در انتظار مرگ. كدام دين و مذهب توجيه گر اين رفتارهاست؟! به نظر مي رسد عده اي راهزن عقل و دين و مدنيت و انسانيت در اين آب و خاك مي تازند و مسندنشينان بسياري به اقتضاي منافع كوچك و كوتاه مدت خويش ،یاطریق همراهی با ترک تازان را بر گزیده اندو يا لب فرو بسته اند و به اين ترتيب مصالح بزرگ ملي را قرباني كرده اند. همه دل سوزان اين آب و خاك امروز بر اين عقيده اند كه تدبير امور كشور اگر چنين ادامه يابد جز تباهي در انتظار ما نيست. اينان كيستند كه خواستار تباهي ايران زمينند و شما كه با آنان همراهي كرده و نصايح عاقلانه و دلسوزانه و فريادهاي روشن گرانه اقشار وسيع ملت را نشنيده گرفته جور و ستم را هرگونه كه مقتضي مصلحت قدرت است توجيه مي كنيد ، بر چه كيش و مذهبيد؟ براي آينده فرزندان خود كدام سرنوشت را رقم مي زنيد؟
امروز بي محابا قوانين زير پا گذاشته مي شود ، حقوق ملت ناديده گرفته مي شود و فرزنداني از اين ملت با اتهاماتي كه صدق آن براي ملت شفاف و روشن نگشته مجازات مي شوند و حتي به مرگ محكوم مي گردند در حالي كه جزاي مرگ جز براي كسي كه به ستم مرتكب قتل شده سزاوار نيست و حتي در اين مورد نيز صاحب حق مخيّر ميان قصاص و ديه و عفو بوده،بلکه قرآن کریم عفو را بهتر دانسته است. امروز دستاوردهاي عظيم بشري كه در طول تاريخ براي دست يافتن به آنها هزينه ها پرداخت شده است به راحتي به زباله دان افكنده مي شود. تفكيك قوا و بويژه استقلال قوه قضايه و مقننه از آن جمله است كه پايمال كردن آن پيكر عدل رانزار، ستم را فربه و حال مردمان را زار ساخته است . ياري كردن ستم و همراهي نمودن ستمگران هيچ توجيهي در مذهب عقل و مكتب اسلام ندارد . آنان كه با توجيه حفظ نظام و به تعبير ديگرحفظ قدرت وحکومت،ستم و ستمگران را ياري می كنند بدانند كه راهي بي سرانجام را برگزيده اند . چه، ستم گري هيچگاه موجب بقاي هيچ نظام و حكومتي نمي شود . زيرا لوازم فنا و نابودي در ظلم نهفته است . و اگر لوازم بقا را جستجو مي كنيد بدانيد كه آن در اجراي عدالت و قسط است و اما عدالت آن نيست كه حاكمان آن را عدالت بخوانند. بلكه عدالت آن است كه عقل جمعي مردمان آن را عدالت بدانند . راه نجات كشور در كوتاه كردن دست چابلوسان ظالم و عدم اعتماد نسبت به آنهااست. راه نجات کشور در مجازات نمودن كساني است كه فرزندان ما را در خيابانها و بازداشتگاهها به ستم كشتند . راه نجات كشور در احترام به حقوق انساني ملت و آزادي هاي قانوني مردم است . راه نجات كشور در حفظ امنيت مردم يعني حفظ جان و مال و آبروي آنان و سخت گيري نسبت به غارتگران و تجاوزكاران است . راه نجات كشور در سخت گيري به فرزندان بي گناه و معصوم ملت و تعيين نوع پوشش دانشجويان و اموري پيش پا افتاده از اين دست نيست كه تمسك به اين گونه رفتارهاي مزّورانه در شرايط كنوني جز فرافكني و تلاش براي منحرف ساختن واقعيات و فريب دادن ساده لوحان نيست . خواسته هاي آزادي خواهان بزرگتر و مهم تر از آن است كه با تزوير و دغل بازي تحريف شود ما از شما مسند نشينان در هر موضعي از قدرت كه هستيد مي خواهيم كه براي نجات كشور عاقلانه بينديشيد و عاقلانه رفتار كنيد . عاقلانه آن نيست كه فقط به عقل خود و همفكران خود رجوع كنيد ، عاقلانه آن است كه به عقل همگان رجوع كنيد . ما دلسوزانه مي گوييم كه اگر در اين كار شتاب نكنيد دير خواهد شد. وضعيت نا به سامان امروز نتيجه اغماض ، سكوت و تغافل ساليان گذشته نسبت به ظلم و ستم است . اگر سكوت و تغافل و اغماض ادامه يابد،به زودي چنان دامنه ظلم گسترش خواهد يافت كه خود نيز در چنبره آن گرفتار خواهيد آمد .گویاهم اكنون هنگام قيام درمحضر عدل الهي است. ما از شما مي خواهيم كه پيش از هر چيزي و بيش از هر چيز حافظ جان انسانها باشيد و نگذاريد كه دستان ستم، فرزندان اين ملت را پرپر كند. بدانيد كه هيچ كس نمي تواند با هيچ توجيه و بهانه اي از خود سلب مسئوليت نمايد.

اعظم طالقانی - صدیقه وسمقی
4/خرداد/89