مدت‌ها راجع‌‌ به خودسوزی زنان در مناطق کردنشين تحقيق و بررسی کرده‌ام. از شهرهای مريوان و سقز گرفته تا استان‌های ايلام و کرمانشاه و حتی چند تن از دوستان و آشنایان خود من نیز از جمله‌ی قربانیان اين فاجعه‌اند.
اکثر آنانی که اقدام به خودسوزی می‌کنند زنانی هستند که از سوی پدر، برادر، همسر و يا ديگر اعضای خانواده تحت فشار، اذيت و آزار روحی و جسمی قرار می‌گيرند و از آن‌جا که نه خانواده و نه قانون را پشتيبان خود در رهايی از اين وضعيت فلاکت‌بار می‌بينند با به آتش کشيدن خويش به حيات‌ همراه با درد و رنج‌شان پايان می‌دهند.

ما ایرانیان و ما زنان برای سفر به اکثر کشورهای جهان بایستی تهمیدات زیادی به عمل آوریم . آخر خیلی از کشورها برای ورود به خاک کشورشان از اتباع ایرانی ویزا طلب می کنند که بعضی مواقع گرفتن این روادید مثل هفت خوان رستم یا هفت شهر عشق عرفا می ماند حالا بماند باقی مقدمات سفر.

با توجه به شرایط فرهنگی و عرفی جهانی ،چند همسری از نظر من کاری نادرست است ولی در منطقه ای که ما زندگی می کنم باید کارهای فرهنگی زیادی انجام داد تا به نقطه ای که زنان و مردان اروپا در رابطه با حقوق مدنی و اجتماعی رسیده اند برسیم.

گزارش شكاف جنسيتي در سال ۲۰۰۸، كه مجمع جهانی اقتصاد آن را تدوين كرده است، منتشر شد. اين گزارش يكی از مهم ترين و كاربردي ترين گزارش ها در سطح جهانی است كه با بررسي وضعيت ۱۳۰ كشور جهان، ميزان نابرابری بين زنان و مردان را مشخص ساخته و راه حل های مناسبی براي كم كردن شكاف جنسيتی بين زنان و مردان ارائه داده است.

به راستی مگر داشتن ارتباط بین المللی و پیوندهای فراملی از جمله دریافت بورس از مؤسسات بین المللی جزیی از حقوق و کارکرد طبیعی سازمان های غیر دولتی نیست. مگر امروز در عصر جهانی شدن فزاینده، سازمان های غیر دولتی از جمله سازمانهای زنان در تمامی جوامع پویا، از طریق ارتباط های فراملی و بین المللی به منابع خبری، نظری، و مالی و در نتیجه برد تبلیغی و کار آيی کار کردهای خود نمی افزایند. آیا فقط در حکومت هایی که از سوء ظن و پارانویای ناشی از احساس ناامنی رنج می برند نیست که چنین ارتباط های بین المللی جرم و "اقدام علیه امنیت ملی" محسوب می شود؟

هر اندازه جامعه ای مطلق نگرتر، هراندازه جامعه ابتدایی تر و باورهای موهوم و افسانه ها و اسطوره ها بیشتر باشد، هر اندازه در جامعه ای تحرک اجتماعی، تحرک فرهنگی و تشکل های مدنی و حقوقی کمتر باشد، هر اندازه در جامعه ای از شهروندان سلب مسئولیت شود و مردمانش استقلال فکری نداشته باشند؛ رواج خرافات بیشتر است. گر چه در جوامع مدرن و پیشرفته نیز خرافات از بین نمی رود.

لایحه نویسان جمهوری اسلامی اصرار دارند که قسم حضرت عباس بخورند که این لایحه در «حمایت» از خانواده تهیه شده است. اما این لایحه آئین دادرسی مشکلات خانواده است. همه مشکلات عدیده ای که عمدتا جمهوری اسلامی در عرصه های مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و حقوقی برای زنان چه در خانواده و چه در بیرون از خانواده به وجود آورده است. جمهوری اسلامی برآن است تا با ارتجاعی ترین روش آن ها را پاسخ ویا فراافکنی کند. لایحه قصد قانونمند کردن سرکوب زنان به طرق قانونی را دنبال میکند.

کار هیچ ارتباطی با جنسیت ندارد. من زنان را تحسین می کنم که مسائل مختلفی را باید در آن واحد با هم حل کنند، اما اگر شما کارتان را فراتر از "جسم" نگاه کنید، طرف مقابلتان ممکن است یک معلول، یک همکار، یک زن، یک مرد، یک کشیش . .. چه می دانم هر کسی که تصور می کنید، باشد. من علاقه ای به قالب بندی جنسیتی ندارم. من با کسی، چیزی را مبادله می کنم. من با مردانی کار می کنم که مثل زنان فکر می کنند. اگر شروع به قالب بندی بکنیم، عمق هدف را فراموش می کنیم. ما همین الان داریم با هم گفت وگو می کنیم و برای یک دقیقه من اصلا تصور نمی کردم که تو یک زن هستی. ما در حال "مبادله" هستیم. دو آدم در حال تبادل فکری . . .

امروز اگر از قدرت جنبش زنان می گوییم به واقع از حضور سمجش برای تداوم حرکتش می گوییم. در جامعه ای چون ما با سابقه دیکتاتوری، همواره جنبش های اجتماعی با سرکوب های مداوم روبه رو بوده اند، هر تکانه و سرکوبی با ریزش فراوان نیروها رو به روست. تا جنبشی بخواهد مجددا پا بگیرد و حرکت کند و دور تازه ای را شروع کند زمان زیادی را صرف تجدید قوا می کند و مجددا سرکوب می شود. در جنبش های کلاسیک حمله به نقطه مرکزی و رهبری، کانون های جغرافیایی و مراکز مالی، جنبش را به سرکوب کشانده و از تداوم می اندازد. برای فائق شدن به این نقطه ضعف، جنبش هایی ماندگار می شوند که نه تنها قدرت عمومیت بخشی بر خواسته هایشان را داشته باشند بلکه روش هایی اتخاذ کنند که این عمومیت را تداوم بخشد.

ما که در اتاق مان نمی نشینیم و فیلمنامه بنویسیم. در بستر این جامعه با مردم زندگی می کنیم. به خصوص من خیلی به این موضوع قائلم که باید در میان مردم باشم. به هر حال این موضوع قابل انکار نیست که نسل ما تجربه های مختلف و نگاه عجیبی به مجموعه شرایط اش دارد و دوران های عجیبی را از سر گذرانده است. این اتفاق نمی تواند برای هر نسلی در دنیا بیفتد. هم انقلاب را تجربه کند، هم جنگ، هم اصلاحات و هم قوانین عجیب و غریب. این زن همواره محور بوده است. زن ایرانی که قرار بوده طبق تفکری که حاکم است، دیده نشود اما حذف شدنی نیست، مدام حضور دارد و همیشه کاری کرده است که به چشم بیاید. این خودش سینما است و جذابیت دارد. من زن هستم و نیمی از این جامعه هم زن هستند.

"آری، می توانند". نیگات گاندی برای این پاسخ اینطور استدلال می کند: چون فمینیسم فلسفه و جنبشی است برای پایان دادن به تمام شکل های ستمگری، از جمله آن ستمگری که ریشه ی جنسیتی دارد. نیگات گاندی زن فمینیست هندی اضافه می کند که در واقع مردانی که در مورد مسائل جنسیتی حساس هستند باید خیلی نسبت به این جنبش احساس نزدیکی کنند.

فریده محمدی که در کردستان ایران به نارین شناخته می‌شود، هنرمند و شاعری است که با چاپ کتاب شعری به نام «سکوت خاکستری» در سال ۲۰۰۴ به جرگه شاعران جوان پیوسته است.
نارین، یکی از زنان فعال در زمینه حقوق کودکان و زنان است که اولین گزارش‌های تصویری از زنان کولبر در مرزهای مریوان را تهیه و در وب‌سایت انجمن زنان مریوان بازتاب داده است.
با او در رابطه با وضعیت زنان فعال کُرد در کردستان گفت و گو کرده‌ام.

تاریخ مبارزات زنان در ایران قدمتی طولانی دارد. در واقع، جنبش زنان یکی از پرسابقه ترین جنبش های اجتماعی در ایران است. این جنبش در طول مبارزات خود از دوران مشروطه تا کنون، حامل تغییرات اساسی و بنیادین در مناسبات جامعه بوده است. از این رو، شناخت تاریخ جنبش زنان در ایران، بررسی ویژگی های آن و مقایسه آن با وضعیت کنونی برای ما که از کنشگران این جنبش هستیم ضروری است.