ما در این آخرین منزلگاه با مسعود عزیز زندگی کردیم. او ساکن تهران بود اما هر روز عصر با دستی پٌر پیش ما می‌آمد و تا حدود نیمه شب را با ما می‌گذراند. و بعد از نیمه شب به تهران مراجعت می‌کرد. در اینجا لازم می‌بینم که به دلایل امنیتی نامی از میزبان نازنین و فداکار خودمان نبرم. ما در این دوران مسعود را بهتر شناختیم. او انسانی فهیم و چند وجهی بود با حس مسئولیتی بی‌نهایت. رفتار او به قدری بی‌تکلف و مهربانانه بود که در من و بچه‌ها هرگز احساس بیگانگی ایجاد نکرد. رفتارش دلتنگی دوری از عزیزان و بستگان را از دل ما دور می‌کرد. شوخ طبع بود و اهل طنز، به ادبیات، به ویژه رمان علاقه‌ای بسیار داشت. سینما را می‌شناخت و فیلم‌ها را خوب به خاطر می‌آورد و از آنها حرف می‌زد. به ویژه فیلم ‌Z را با اشتیاق تعریف می‌کرد.