هرکسی که به این ایده علاقمند است حال می خواهد دانشجوی دانشگاه باشد یا نباشد برایش روشن است که مارکس بزرگترین فیلسوف و محقق اقتصادی قرن نوزدهم بوده است وخواهد ماند. از این روی خواندن آثار وی مهم است. زیرا جهانی را که در آن زندگی می کنیم نمی توان بدون تاثیری که نوشته های این مرد در قرن بیستم داشت فهمید و در نهایت این آثار را باید خواند

تولستوی می گفت که پیش از انقلاب اجتماعی، باید به انقلاب فردی دست زد و برای این که انسان عابد و پرهیز کار شود باید در مقابل همه سازمان های اتوریته و حکمران؛ مخصوصا دولت و کلیسا،سرکشی نماید.

علاقه مندان و خوانندگان آثار فلسفی بی ترديد کتاب "سنجشِ خرد ناب"، شاهکار بزرگ ايمانوئل کانت، فيلسوف نامدار آلمانی را می شناسند. اين اثر کانت اما به پيچيدگی و دشواری شهره است. به تازگی کتابی در ايران ترجمه و منتشر شده است که خواننده با مطالعه آن و با اندک تلاشی میتواند بر بسياری از مشکلات اين اثر کانت فائق آيد.
ترديدی نيست که خواندن آثار کانت با دشواری همراه است. بنای فکری او عظيم و بسيار پيچيده است. در مورد کانت شايد بتوان گفت که به رغم شهرت جهانگير او، کتاب هايش در شمار کم خواننده ترين آثار فيلسوفان آلمانی قرار دارد.

برای دکارت این نکته اهمیتی اساسی داشت که بتواند از عهده تبیین این مسأله برآید که، به رغم وجود پر نقص و عیب ما انسان ها، تصور موجودی که عالی ترین تجلی ایده کمال است، موجودی که در نهایت کمال بوده و بری از هر عیب و نقصی است، از کجا ناشی می شود؟

آنارشیسم،خالق آثاری در زمینه های ادبیات وفلسفه نیزاست.دردوره کوتاه جمهوری شورایی استان بایرن،اووزیرفرهنک وروشنگری بود.گرچه آنارشیسم اوشدیدا تحت نظرات باکونین،پرودن، و کروپتکین بود،اوولی ازنظرفکری تحت تاثیر مطالعه آثار اشتیرنر،نیچه وعرفان مایستر اکهارت بود.

آنارشیست ها برای نخستین بارخلاف مبارزان دیگر نه دولت،طبقه،قشر ویا گروهی را بلکه مقوله حاکمیت رامورد انتقادقراردادند. باکونین وپرودن دراین رابطه کمونیسم دولتی مارکس را برده داری دولتی نام نهادند. درآغاز خیلی ها آنارشیسم را مترادف با هرج ومرج، و اعمال خشونت میدانستند. هیچ مفهوم سیاسی تاکنون این چنین باسوء استفاده تعریف نشده است.

طبق برداشت بازاندیشان در کجا بایستی مرز میان کلیسا و دولت قرار گیرد؟ آیا عناصر معترض به برداشت کلاسیک مرزکشی لیبرال امروزه باعث آن نشده اند که دیدگاه های ضد دینی طبیعتگرایان به واکنش برآیند و به خرد دولتی رویکردی را تحمیل کنند تا از تفاهم سکولاریستی جامعه ی کثرت پذیر بکاهد؟ کاهشی که می تواند به صورت کم و بیش نامرئی اعتبار رسالت لیبرالی را از بین ببرد. آیا این عناصر دست به دست هم نداده اند تا در چشم انداز واقعیت دیگری برای مدرنیته دست و پا کنند؟