با توجه به مطالبی که تا کنون در مجموعۀ ای از نوشته ها در نقد اظهارات آقای دکتر محمد علی همايون کاتوزيان در گفتگو با «شهروند امروز» در باره «کنفدراسيون دانشجويان و محصلين ايرانی » ، «جبهه ملی ايران »، «نظريه نيروی سوم »، «هم تبار»بودن افراد باصطلاح اصلاح طلب وابسته به طيف های متضاد سياسی... نوشته ام، روشن کردم که:
بی دقتی، تحريف واقعيتهای تاريخی، اظهارات دروغ، تقلب و حتی بی حرمتی به مخالفين و رقبای سياسی ...، از شاخصه های محوری بعضی از نوشته ها و برخی از گفتار آن استادمحترم می باشد.

از آنجا که بده و بستان پیشن آنان (بخصوص گروه موسیقی وارنر) با یوتیوب Youtube شکرآب شده است، کمپانی‌های مزبور که خودشان خوب می‌دانند دارندگان حق تکثیر برای کنترل بهره‌برداری‌ از آثار خود برای زمان مشخصی حقوق قانونی و انحصاری دارند و بعد از آن، اثر وارد مالکیت عمومی می‌شود، دَم و دقیقه قوانین «کپی رایت» را جلو می‌فرستند و موش می‌دوانند و در بعضی از کشورها ویدیوهای یوتیوب را مسدود و بلوکه می‌کنند.

آیا محمد رضاشاه نمیبایستی مردمانش را صاحب حداقل سزاواری برای آزادی میدانست؟ آیا محمد رضاشاه اگر هم نمیخواست پنجره ای بفضای باز سیاسی باز کند نمیبایستی باقدرت بردهان کارتر میزد که ساکت باش ودر کار مملکت من دخالت مکن؟ کارتر آدمی بود که طبعاً منافع مملکتش را مقدم میداشت ، ولی آیا شاه ما نمیبایستی اینرا درک میکرد و او هم سود ایران را درنظر میگرفت. پس چرا بخواستهُ کارتر بسرعت جامه عمل پوشانید؟