جهانگیرحسنلی، آنکه در یادها زنده است یادِ بعضی از کسان همیشه با توست، رهایت نمیکند، هرجا که بروی، هر کاری بکنی، انگار در گوشه ذهنت خانه کرده است. دوست داری حرفها و دلتنگیهایت را با او در میان بگذاری و گاهی نیز با او بگویی و بخندی و احساس کنی که هم اکنون زنده است. جهانگیر از شمار چنین افرادی بود؛ انسانی مهربان، متواضع و صمیمی.
یاد عزیزش همیشه در دل دوستان و رفقایش زنده است، دوستانی که در جوانی با او در رم آشنا شده بودند و او را چون پدری مهربان، دوستی صدیق و رفیقی آرمانخواه یافته بودند. دوستانی که در همه این سالها با او بودند و او را تنها نگذاشتند.
اعلامیه جمعی در سوگِ علیاصغر حاجسیدجوادی از سال ۱۳۳۰ که نشریهی «اندیشه» را منتشر کرد تا آخرین روزهای زندگی، علیاصغر حاجسیدجوادی بهمدت ۶۷ سال در عرصهی مطبوعات و روزنامهنگاری تحلیلگر مسائل ایران و امور بینالمللی (بهخصوص مسائل خاورمیانه) بود.
پس از اجبار به ترک ایران، علیاصغر حاجسیدجوادی با همان صداقت و خیرخواهی و ایراندوستی به فعالیتهای قلمی خود در شکلهای گوناگون ادامه داد. مقالههای این دورهی زندگی او در همکاری مداوم با نشریهی «نگین» و دیگر نشریات برون مرزی، آیینهی کارنامهی پلشتِ جمهوری حکومت اسلامی است. در این دورانِ تبعیدِ ناخواسته نیز، همچون گذشته، هیچگاه از پای ننشست و به مبارزهی خستگیناپذیر خود ادامه داد. و مانند همیشه قلم و قدماش درخدمت آزادی و عدالت و سربلندی ایران و مردم ایران بود.
علیاصغر حاجسیدجوادی بهرغم همهی مرارتها و سختیهای جانکاه که به جان خرید، به اصول انسانیِ خود وفادار ماند و زندگیِ شرافتمندانهاش گواه روشنی است بر شرف روشنفکری ایران که او نجیبانه از آن پاسداری میکرد.
|