بسیاری از ما نسبت به آنچه در میهن ستمدیده ایران روی داده، اشراف نداریم بخصوص که شرح رویدادهای تاریخی، بویژه تاریخ سیاسی در کشور ما بیشتر اوقات در جهت کسب مشروعیت صورت می‌گیرد و وقایع‌نگاران، آشکارا یا پنهان به تحریف تاریخ دست می‌زنند. گذشته، نگذشته و کوله‌بارش همچنان روی دوش ما سنگینی می‌کند. گذشته، سرزمینِ غریبی است.

رسول‌زاده در این نوشته از موضع حزب دموکرات ایران و به عنوان جریان چپ ایرانی در این زمان دو رویکرد مشخص و محوری در انقلاب مشروطه و وظایف آن اتخاذ می‌کند. او از طرفی، سخت به فئودالیزم و اشرافیت و طبقات ممتازه‌ی موجود قدیمی تاخته که به عنوان بقایای قرون‌وسطا باید برای تکامل سرمایه‌داری از مقابلِ روند تکاملی جامعه برداشته شود و از طرف دیگر، تلویحاً و تصریحاً، فرقه‌ی اعتدالیون را به استهزا گرفته که چرا با‌توجه به سطح توسعه‌یافتگی ایران، حزب خود را با عنوان «اجتماعیون- اعتدالیون» نامگذاری کرده‌ است.

در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک، لوحی میخی با قدمتی ۲۵۰۰ ساله در محفظه‌ای شیشه‌ای نگهداری می‌شود، که با شکوه و جلال از آن به‌عنوان «اعلامیه‌ی باستانی حقوق بشر» یاد می‌شود. اما اکنون روشن شده است: این متن از سوی یکی از فرمانروایان مستبد باستان نوشته شده که دشمنان خود را شکنجه می‌داد.