اعتراض نسبت به بدرفتاری دولت ترکيه با پناه‏جويان ايرانی

Fri 7 05 2010

موج جديدی از مهاجرت از کشور با شکل‏گيری جنبش اعتراضی راه افتاده است. بخشی از فعالين جنبش برای حفظ جان خود، اجبارا راه مهاجرت را برگزيده‏اند. گفته می‏شود که بعد از انتخابات ۲۲ خرداد چند هزار نفر از کشور گريخته‏اند. اين پناه‏جويان در کشور ترکيه، کشورهای حوزه خليج فارس، آمريکا و اروپا پراکنده‏اند. بيشترين پناه‏جويان برای گريز از کشور و حفظ جان خود، کشور ترکيه را انتخاب می‏کنند. ورود به ترکيه نيازمند ويزا نيست و کسانی که پاسپورت دارند، می‏توانند وارد ترکيه شوند. کسانی که پاسپورت ندارند، راه‏های صعب‏العبور کوه‏های ترکيه را بر می‏گزينند و به آزمون مرگ و زندگی دست می‏يازند. ترکيه در سه دهه گذشته عبورگاه پناه‏جويان ايرانی بوده است. وجود دفتر کمیساریای عالی سازمان پناهندگان در ترکیه، موجب شده است که اغلب پناه‏جويان از بين کشورهای همجوار ايران ـ افغانستان، پاکستان و عراق ـ ترکيه را برگزينند.
پناه‏جويان گرچه با گريز از ايران جان خود را نجات می‏دهند، اما در ترکيه با شرايط دشواری روبرو می‏گردند. زندگی پناه‏جويان در ترکيه برزخی است. آن‏ها اغلب پس‏انداز خود را به قاچاقچی‏ها می‏پردازند و در ترکيه هم اجازه کار به آن‏ها داده نمی‏شود. آن‏ها به دلیل آنکه شهروند ترکيه نیستد، نمی توانند حساب بانکی باز کرده و از طریق دريافت کمک از خانواده‏، احتیاجات روزمره خود را رفع کنند. رفتار دولت ترکيه با پناه‏جويان به شدت غيرانسانی است.
دولت ترکيه پناه‏جويان را به شهرهائی می‏فرستد که اغلب دور افتاده و عقب مانده‏ترین شهرهای ترکیه هستند. این گروه برای دسترسی به پرونده خود در دفاتر سازمان ملل در آنکارا و وان دچار مشکل می‏شوند. پناه‏جويان باید به طور مداوم خود را به پلیس معرفی کنند و بدون اجازه، حق حرکت از شهری به شهری دیگر را ندارند. دولت ترکيه از آن‏ها "حق خاک" می‏خواهد. پناه‏جويان علاوه بر پرداخت اجاره خانه و دیگر مخارج، باید هر شش ماه حدود ۲۰۰ دلار به دولت ترکیه "حق خاک" برای اجازه اقامت بپردازند. در ماه‏های گذشته، دولت ترکيه سرانجام بعد از مذاکرات طولانی با کمیساریای عالی سازمان ملل متحد، پناه‏جويان را از پرداخت پول خاک معاف کرد.
بدرفتاری دولت ترکيه موجب شد که تعدادی از پناه‏جويان به دادگاه حقوق بشر اروپا در استراسبورگ شکایت کنند. دادگاه حقوق بشر اروپا به شکايت پناه‏جويان رسيدگی و دولت ترکيه را به خاطر بدرفتاری با پناه‏جويان به پرداخت خسارت به ۱۱ پناه‏جوی ايرانی محکوم کرد.
دولت ترکيه با جمهوری اسلامی روابط نزدیک دارد و ایران مهمترین تامین‌کننده گاز طبیعی ترکیه است. دو کشور در حال گسترش روابط تجاری خود تا حد ۱۰ میلیارد دلار در سال هستند. دولت ترکيه به خواست حکومتگران ايران تن می‏دهد و محدوديت های زيادی برای پناه‏جويان ايرانی تحميل می‏کند.
ارگان‏های امنيتی رژيم ايران در ترکيه هم از آزار و اذيت پناه‏جويان دست بر‏نمی دارند. آن‏ها جاسوسان خود را بين پناه‏جويان می‏فرستند، تلفنی و حتی فيزيکی پناه‏جويان را مورد حمله و تهديد قرار می‏دهند و آرامش را از پناه‏جويان در خاک ترکيه سلب می‏کنند.
ما به عنوان سازمان سياسی اپوزيسيون اعتراض خود را نسبت به بدرفتاری دولت ترکيه با پناه‏جويان ايرانی که برای حفظ جان خود مجبور شده‏اند از دست رژيم استبدادی بگريزند، اعلام می‏کنيم و از سازمان‏ها و فعالين سياسی و سازمان‏های حقوق بشر می‏خواهيم که در حمايت از حقوق انسانی پناه‏جويان ايرانی، عليه بدرفتاری دولت ترکيه و زدوبندهای آن با رژيم اسلامی به اعتراض برخيزيد.
ترکيه کشور همسايه ما است و دولت ترکيه نبايد آينده مناسبات دو کشور را قربانی منافع محدود امروز کند. دولت ترکيه بايد بداند که حيات رژيم استبدادی در ايران ابدی نيست و روزی در ايران بساط استبداد برچيده خواهد شد و حکومت به دست مردم که امروز گروهی از آن ها برای حفظ جان خود به ترکيه پناهنده شده‏اند، خواهد افتاد.

اعلاميه هيئت سياسی ـ اجرائی سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت)
۱۷ ارديبهشت ۱۳۸۹ (۷ مه ۲۰۱۰)