جنبش کارگری ایران سوگوار او است

Fri 30 04 2010

اول ماه مه امسال، اولین روز جهانی همبستگی کارگران است که بعد از سفر بی بازگشت رفیق یدالله خسروشاهی از پیشگامان جنبش کارگری میهنمان و بدون حضور مالوف او برگزار می شود. او که همه زندگی اش را در راه بهبود زندگی کارگران و در تلاش برای دنیائی بهتر وانسانی تر برای همگان سپری کرد. همه کسانی که دل در گرو جنبش کارگری ایران دارند و در هر گوشه ای از ایران و جهان گوشه چشمی به مسائل جنبش کارگری داشتند، رفیق یدالله چهرۀ آشنای همۀ آن ها بود. نامش بیان یک دنیا اشتیاق بود و بیان تجربه سال ها تلاش بی وقفه. برای رفقای قدیمش، برای کارگران شرکت نفت، برای همه کارگرانی که برای دفاع از حقوق اولیه و انسانی شان مبارزه می کردند، الگوئی بی مثال بود. او سرمشقی بود در پایداری بر اهداف، و یار و یاوری بود برای روزهای دشوار. حضور بی قرارش در هر کجا که بود، موجب دلگرمی رفقایش بود و راهجوئی هایی برای مشکلات جنبش کارگری ایران. برای آن ها که سال ها در جنبش فدائی همراه و همرزم او بودند، یدالله هر کجا بود، یدالله بود. یدالله متعلق به همه و یدالله همۀ جنبش کارگری بود. او طوری بود که بودنش را همه از آن خود می دانستند، حتی اگر او را ندیده بودند و تنها از او شنیده یا خوانده بودند.
اکنون قلبی که این چنین پر طنین برای طبقه کارگر ایران می طپید، دیگر نمی تپد. صدائی که همه جا بود، خاموش شده است. و در این روزهای دشوار جنبش کارگری ایران، همۀ ما جای خالی او را احساس می کنیم. حضور گرم او دیگر خاطره است. خاطره تحسین برانگیز و شایسته بهترین تقدیر.
راستی در فقدان او چه می توان گفت. چه می توان نوشت که تسکینی باشد بر دل هائی که او را دوست می داشتند و هم چنان دوستش می دارند.
امسال جنبش کارگری ایران سوگوار است. سوگوار انسانی فرهیخته، آرمانگرا که سال های پر بار عمر خود را در مبارزه علیه اختناق سیاسی و بهره کشی بیرحمانه از طبقه کارگر ایران و برای بهبود زندگی هم سرنوشتان خود گذراند و در فراز و نشیب مبارزات بی امان خود ناملایمات فراوان و هزینه های گران را تحمل کرد. زنداانی دو نظام سیاسی ایران بود و در تبعید نیز از کار باز نماند و تا آخرین روز زندگی هم چنان در صحنه مبارزه استوار ایستاده بود.
یادش گرامی باد!